Chapter 2

RAFAEL cleared his throat and tried to sound calmer. "I HAVE to talk to dad," pakiusap niya sa babaeng kalalabas lamang mula sa office ni Alexandre. Napatingin siya sa hawak nitong mga folders na naglalaman ng importanteng dokumento. Naisip niyang mali yata ang timing niya sa pagbisita sa kanilang kumpanya, but it's worth a try.

Halos isang linggo na rin mula nang umalis si Eris sa mansyon at ganoong katagal ding hindi kumikibo si Agnes. Sa tuwing kainan na ay lagi itong walang gana. Ni hindi na rin nito naaasikaso ang mga tanim na orchids.

Hindi na matiis ni Rafael na makitang nagkakaganoon ang kanyang ina kaya minabuti na niyang pumunta sa Del Vista Realties- isang real estate company na nagbebenta ng mga bahay sa Makati City at karamihan sa mga bumibili, kung hindi mga kabilang sa alta-sosyedad, mga maimpluwensyang tao, at mga nanunungkulan sa gobyerno- upang kausapin si Alexandre.

Umaasa siya na sa pagkakataong iyon, mapapakiusapan niya ang ama na pabalikin sa mansyon si Eris. Palagi kasing umaalis si Alexandre kapag binubuksan ni Rafael ang isyu.

Ilang segundo muna siyang tiningnan ng sekretarya ni Alexandre. Her lips parted na para bang may gustong sabihin, ngunit nang makitang nakauniporme ng pangpulis si Rafael ay tumikhim ito at nag-ayos sa pagkakatayo. "Sir... May appointment po ba kayo? Sir Alex is a busy person. Ginto ang oras niya kaya po hindi siya basta-basta tumatanggap ng bisita lalo na po kapag walang appointment."

"No, hindi ako bisita-"

"Alam ko po iyon pero..." Napakagat sa ibabang labi ang sekretarya. Ni hindi siya nito matingnan nang diretso sa mga mata na para bang nahihiya o natatakot. Huminga ito nang malalim at lakas-loob na iniangat nito ang ulo. "I'm sorry po, Sir Rafael, pero iyon po ang bilin sa akin ni Sir Alex. At hindi ko po dapat iyon susuwayin kahit na anak po niya kayo."

Halos manlaki ang mga mata ng babae at namula ang mga pisngi nang hawakan ni Rafael ang magkabilang balikat nito. Sa height ni Rafael na anim na talampakan ay kinailangan niyang yumuko nang bahagya upang ilapit ang mukha sa babae. Halos magtama na ang ilong ng dalawa at siguro sa sobrang kaba ay pinipigilan ng babae na huminga.

His face saddened and breathed deeply. "Nagmamakaawa ako sa 'yo," halos pabulong na pakiusap ni Rafael, "I really need to talk to dad. Please? Kahit sampung minuto lang. Please... Samantha?"

Napalunok ang babae at saglit na natahimik. Nakatitig lang ito sa nagmamakaawang mga mata ni Rafael at tila ba ay nag-iisip nang malalim. Ilang saglit pa ay nagsalita rin ito. "Susubukan ko po, Sir Rafael."

Para bang nabunutan ng tinik sa dibdib si Rafael at huminga siya nang malalim. His lips curved to a wide smile so as to his eyes. "Thank you! Thank you, Samantha!"

Nakangiting tumango ang sekretarya ng papa ni Rafael. "You're welcome po, Sir Rafael. Puwede po muna kayong pumunta sa lobby-"

"No, I can wait here."

"Okay po, Sir," sabi ng babae at muling pumasok sa loob ng office ni Alexandre.

Halos sampung minuto na ang lumipas pero hindi pa rin lumalabas ang babae. Mula sa loob ay naririnig niya ang galit na boses ni Alexandre. Mukhang pinapagalitan nito ang sariling sekretarya.

Kung hanggang ngayon ay ayaw siyang harapin ni Alexandre, sana ay huwag na nitong pagalitan ang babae. Siya ang dapat na pagbuntunan ng galit ng ama.

Sinubukan niyang buksan ang pinto ng office ng ama pero baka mas lalo lang nitong pagalitan ang sekretarya. Kaya minabuti niyang manahimik na lang at ituon ang atensyon sa buong paligid.

Wala pa ring ipinagbago ang Vista Realties. The usual, busy sa pagtatrabaho ang lahat ng empleyado sa kumpanya. Bihira lang ang nakikita niyang nag-uusap na hindi related sa trabaho. Mula sa glass window ng isang room sa gawing kaliwa ng third floor ay may nakikita siyang mga possible buyers na kinakausap ng mga agent ng kumpanya.

He turned to his back when the door creaked open. Bumungad sa kanya ang sekretarya na nakangiti. "Sir, puwede na po kayong pumasok sa loob."

"Puwede na po kayong pumasok sa loob, Sir," she repeated.

"Thank you," magalang na tugon ni Rafael at bago pumasok sa office ng ama ay nginitian niya ang babae.

Rafael looked over his shoulder as the secretary had closed the door. Pagkatapos niyon ay kaagad na hinanap ng mga mata niya ang kinaroroonan ng ama.

His father stood near the glass window, glancing over the beautiful view of the southwest part of Makati City. Nagre-reflect sa mga bintanang salamin ng mga buildings sa paligid ang sikat ng araw. At kasing-init ng kapaligiran ang nararamdaman ni Rafael. Mabibigat ang bawat paghinga ni Alexandre.

"What's your agenda, Rafael?" Alexandre's deep yet authoritative voice, made Rafael gulp. With a disapproving look, his father turned to him. "Kung tungkol pa rin ito sa kapatid mo, maaari ka nang umalis. Wala tayong dapat pag-usapan."

Sinundan lang ni Rafael ng tingin ang kilos ng ama. Walang imik itong umupo sa swivel chair at muling ipinagpatuloy ang pagpirma sa mga dokumentong nakalapag sa mesa nito.

"'Pa, baka puwede nating pabalikin sa bahay si Eris? Ipina-cancel mo ang mga credit cards niya, kinuha mo ang sasakyan niya, at tinanggalan mo siya ng mana," Rafael blurted out. "Look, baka mas lalong mapariwara ang kapatid ko."

"That's he consequences of his action, Rafael," walang emosyong sabi ng ama niya. "He has to face it."

Nangunot ang noo ni Rafael. Mas lalo siyang lumapit kay Alexandre. "'Pa, pulis ako. Nanghuhuli ng mga lumabag sa batas. At hindi ko alam kung makakaya kong hulihin ang kapatid ko kapag gumawa siya ng krimen."

"That's your job, isn't it?"

Pilit na pinigil ni Rafael ang bugso ng damdamin. He could feel the hot liquid to the edge of his eyes. "'Pa!"

Rafael's heart skipped a beat nang ihampas ni Alexandre ang mga kamay sa ibabaw ng mesa. Mahigpit na nakaturo ang hintuturo nito sa kanya, nagtatagis ang panga, at matalim na nakatingin ang mga mata. "Hindi na bata ang taong iyon para i-tolerate ang mga kabalbalan niya sa buhay!"

Tumayo ito, ngunit nanatili ang hintuturo nito sa ere. This time, he tried to sound calm. "Kaya hindi natututo ang kapatid mo dahil hindi mo siya binibigyan ng pagkakataong tumayo sa mga sariling paa. You're helping him from what? Tinutulungan mo siyang maniwala na ayos lang ang magkamali. That he has a brother that will help him no matter what. Na mayroong laging magtatama sa mga pagkakamali niya. You're not helping him, Rafael. Hijo, you're just spoiling him."

Hindi nakaimik si Rafael.

"Napasobra ka ng tulong sa kapatid mo, Rafael," pagpapatuloy nito. "At bilang ama, sinusubukan kong balansehin ang lahat. At ang hayaang mag-umpisa sa wala ang kapatid mo ang naiisip kong paraan para magbago ang pagtingin niya sa buhay. Kung lumabag man siya sa batas, well, a big lesson awaits for him in jail. Let him be independent. Just this time. Trust me, hijo.

Now, kung sa tingin mo ay inaabuso ko ang kapatid mo, tutal pulis ka," inilapit ni Alexandre ang mga magkadikit na kamay sa kanya, "arrest me. Maiiintindihan ko dahil alam kong ginagawa mo ang trabaho mo."