Chapter 21: Ever After

Lumilipad ang isip ko habang nakasakay sa tricycle. Nagulat ako nang biglang inihinto ng driver ang tricycle sa parteng walang tao.

Lalo akong nagulat nang makita ko na may hawak siyang ice pick. Nakatutok iyon sakin.

"Akin na ang cellphone mo." sabi ng driver na napansin kong medyo bata pa.

Siguro ay nasa 23-26 na taon lang siya. Ganun pa man ay agad na lumukob sa akin ang matinding takot. Hindi ako agad nakagalaw.

Kumakabog ang dibdib ko. My body started trembling.

"Yung cellphone mo sabi eh!" sigaw sakin ng holdaper.

Nanginginig ang mga kamay ko habang kinukuha sa loob ng bag ko ang aking cellphone. Hindi ako naghihinayang sa cellphone ko. Ayaw kong masaksak ng icepick no!! 

>.<  

Masakit kaya iyon at alam na alam ko ang mga mangyayari sakin sa hospital once na saksakin ako ng walanghiyang ito. 

Baka maoperahan pa ako at tuluyan din naman palang mamamatay. 

No! Goodbye cellphone na lang!  >.<  

Mag-iipon na lang ako ng pera para makabili ng bago. Iniabot ko ang cellphone ko sa driver. 

"Yung pera mo naman. Lahat!"

Kainis 'tong driver na ito ah, gusto yatang kunin ang lahat-lahat sakin. 'Wag naman sana ang puri ko! Lol. 

Pero ang totoo niyan ay takot na takot ako. Lahat ng sabihin ng driver na iyon ay susundin ko, iwanan lang niya ako nang buhay. 

Medyo natagalan ako sa pagkuha ng pera ko dahil napailalim iyon sa mga gamit ko sa bag. Ang tanging nasa bulsa ko lamang ay ang saktong pamasahe ko. Ako namang si tanga ay hindi na naisipang sabihin na wala akong pera. 

Kainis!   >.<  

"Bilisan mo dyan!" sigaw ulit ng driver na may gimik pa yata pagkatapos ng pangho-hold-up niya sakin.     =____=  

Lalo naman akong natagalan sa paghahanap. Ang dami ko kayang gamit sa bag at napakahirap hanapin ang wallet ko na nasiksik yata sa mga damit. 

Takot na takot na ako. Dapat pala ay nagpahatid na ako kay Billy!!

Ang bwiset namang walllet ko ay ayaw pang magpakita sakin! Nakakahiya naman dahil sobrang natatagalan na si manong driver. 

Baka ma-late na siya sa gimik niya?    

=_____=  

Maya-maya pa ay nakapa ko na ang wallet ko.

Sa wakas, mapapasakamay na ni kuya ang lahat ng pera na ipon ko.

Ayt kuya!! Isusumbong kita sa nanay ko!

You are so bad!!   >.<

Iniabot ko na sa driver ang aking wallet pero laking gulat ko na wala na siya sa tricycle!

Takot ka sa nanay ko?!   xD

Waah!! Baka lilipat ng pwesto ang manong at pagsasamantalahan nga ako! Shet! Ahahah ahahah. Jk.    xD

Pero seriously, natakot talaga ako dahil baka dikitan na ako talaga nung mama at tuluyan na akong saktan.

Panic mode: ON

Pero namuti na ang mata ko sa kahihintay sa kanya ay hindi pa rin niya ako nilalapitan.

Sayang naman ang rape na ito, I mean, unexpected sex. Hahaha, char lang. xD

Sumilip ako sa likod ng tricycle at nagulat ako sa nakita ko..

I mean, what the fucking hell?

Si Chester, kasuntukan ang manong driver na holdaper!    >.<

Excuse me Chester, what the F are you doing here?!

Who told you to save me huh?!

Joke lang. Hahaha.   xD

Super ang kaba ko habang nakikita ang pagsusuntukan ng dalawa.

Basta basag-ulo, maaasahan yata talaga si Chester diyan.    +_______+

Nakita ko sa gitna ng kalsada ang icepick na itinutok sakin ng kuya driver kanina.

Kinuha ko iyon. Mahirap na, baka makuha ulit ng manong driver ay masakatan pa ang savior ko.

Boogsh boogsh there, doogsh boogsz here..

Kapow here.. job job there.

Whop whop here, brataatatat there!! XD

Sandali lang at napabuwal na ni Chester ang bwisit na holdaper.

Kinuha niya ang cellphone ko sa bulsa nito at iniabot iyon sa akin.

Agad na tumakbo palayo ang bugbog saradong holdaper. Gulpi si gago eh.

Actually, umiiyak na ako niyan.

I couldn't believe I got myself, and Chester, into a very dangerous situation. Mabuti na lang at nandun siya.

"Good thing I continued following you secretly, I wouldn't know what to do if something bad will happen to you.."

Kinuha ni Chester ang plate number ng tricycle. Pumunta kami sa munisipyo para i-report ang pangyayari at para na rin mahuli ang may-ari nung tricycle na si manong holdaper.

Inihatid ako ni Chester sa terminal ng jeep.

"Thank you.." sabi ko habang diretsong nakatingin sa mga mata niya.

"Wala iyon, sige. Umuwi ka na, it's getting late. Baka mapagalitan ka na niyan sa inyo."

Napakabait talaga niya. Nakakainis. Wala siyang katulad.  T____T

Niyakap ko siya nang mahigpit bago ako sumakay sa jeep.

I'm exhausted and shocked and still could not believe what the fuck happened, frfr.

Pagkasakay ko ng jeep ay nakareceive ako ng text message. Unknown number.

Dalin mo na ulit ung mga gamit mo sa apartment bukas. Agahan mo ang punta ha. wait kita. -Chester

++++++++++++++++

Habang nasa jeep ako ay abot tenga ang ngiti ko.

Hindi ko maipaliwanag ung feeling..   ^___^

Kahit pagod, kahit haggard, sobrang saya ko hanggang makauwi ako sa bahay. Umaapaw ang saya na nararamdaman ko. Hindi ko ma-contain.

"San kaba nanggaling ha, at anong oras na! Hindi ka man lang magtext o tumawag! Akala mo walang naghihintay sayo. %^&$^&*32@@."

Ayan ang nanay ko!    >.<

Ang daming sinabe! Ang mga nanay talaga.

Hindi niya alam na muntik na ko madedbol kanina.

Nasabi ko tuloy, "Nay, tulog na tayo. Pagod na pagod ako eh."

++++++++++++++++

Kinabukasan ay maaga akong nagising.

Inayos ko ang mga gamit ko.

Nakita ko yung bonnet ni Chester na binigay niya sakin. Kinuha ko iyon at inilagay sa loob ng bag ko.

Pagkatapos niyon ay nagshower na ako.

+++++++++++++

Pumunta na ako sa apartment ni Chester.

Excited ako at kinakabahan. Are we back together for real?

Baka nananaginip lang ako kagabi?

Pinagbuksan niya ako ng pinto at agad na niyakap.

Okay, I'm not dreaming.

Sobrang higpit ng yakap niya. Parang ayaw na niya akong pakawalan.

"Sandali lang, hindi ako makahinga." sabi ko.

-___________-

Agad naman niya akong pinakawalan.

"Grabe, akala ko papatayin mo na ko eh. Akala ko galit ka pa rin sakin."

"Hindi, na-miss lang talaga kita." sabi ng mokong habang sobrang lapad ang pagkakangiti.

Hindi ko naman pinansin ang paglalambing niya. Nahihiya pa ako.

Iniikot ko ang aking paningin sa buong bahay.

Ganun pa rin, walang pagbabago.

Katulad lang din nung dati na dito pa ako nag-i-stay.

"Isang tanong muna, paano mo nalalaman kung saan ang mga lakad namin ni Billy?" 

Kagabi pa naglalaro sa isip ko ang tanong na ito. Nakalimutan ko naman kasing itanong sa kanya kagabi dahil sa bilis ng mga pangyayari.

"Si Dex." simpleng sagot niya.

"Talaga nga naman yung bading na yun. Pakialamera." sagot ko.

"Wag ka nang magalit sa kanya. Ako naman kasi ang namilit sa kanya na tulungan ako eh. Saka ayaw mo ba nun? Finally, nagka-ayos tayo."

Ang totoo niyan ay very thankful ako kay Dex.    ^.^

Alam niya talaga ang mga nararamdaman ko, kung ano ang best para sa akin. The best talaga yung bading na yun.

Nag-set ako ng mental note na pasasalamatan ko si Dex pag nagkita kami. I also need to tell the dinosaur everything that happened last night.

Salamat Dex. Thank you best. You do not have a clue how grateful I am to have you. You are the sweetest Godzilla ever!  xD

"Anong nangyari sa inyo ni Kim dito?" I tried to sound normal.

Ayaw kong ipakita sa kanya na masyado akong curious sa mga nangyari sa kanila ni Kim pagkaalis ko.

"What do you mean?" tanong niya.

"Diba pinatira mo dito si Kim nung umalis ako?" flat pa rin ang facial expression ko.

Parang wala lang.

"Of course not. Hindi ko siya pinatira dito."

"Okay.." at tumahimik na ako.

Naupo ako sa isang upuan na malapit sa dining table.

Andun pa sila Miley at Taylor. ^.^

Sobrang namiss ko lahat dito.

I never thought I'll be back here. Never in my wildest dreams. Do I have another chance now? Another shot to be truly happy?

+++++++++++++++

"Nung umagang umalis ka, nakausap ko si Billy at Kim. Pinaamin ko si Kim sa mga ginawa niya. Siguro, narealize niya na walang pag-asa na maging kami kaya umamin na rin siya. Nalaman kong wala ka palang kasalanan. Na sila ang may plano ng lahat ng nangyari.." mahabang pagpapaliwanag ni Chester.

Napaiyak na ako pero agad kong pinahiran ang mga luha ko para hindi niya makita.

Naupo siya sa tabi ko at kinuha ang dalawa kong mga kamay. Nagpatuloy siya sa pagsasalita.

"I hope you can forgive me for everything that I did. I know very well how hurt you were. Sobrang tanga ko, I didn't believe in you. I was too dumb not to see how much you loved me no matter what. Nagawa pa kitang saktan nang paulit-ulit."

Narinig kong sumisinghot na siya habang nagsasalita. Nanatili lamang akong tahimik.

"Gusto ko ring sabihin sayo na nasasaktan din ako nang sobra tuwing nasasaktan at nahihirapan ka sa mga kamay ko. Galit ako sayo dahil ang buong akala ko ay si Billy ang talagang mahal mo. Nalungkot talaga ako nung makita ko yung mga gamit mo sa ilalim ng kama. Nalaman kong balak mo na pala akong iwan. The thought that you wanted so bad to leavr me killed me. The selfish me was hurt so bad, I did not even think how you felt."

Tumulo ang mga luha ko. Hindi ko na talaga napigilan ang sarili ko.

"Nung huling gabi na magkasama tayo ay aaminin kong nainis ako sayo noon dahil nakita kitang kasama na naman si Billy. Nagsayaw pa kayo sa tabi ko. Pinilit kitang kunin sa kanya para magkaroon tayo ng pagkakataon para mag-usap. Alam kong iiwan mo na ako. I did not want to let that to happen. Pero inaway pa rin kita habang nagsasayaw tayo. Sorry.. I didn't know how sad you were that night."

Patuloy lamang ako sa tahimik na pag-iyak habang nakayuko.

"That night, I wanted to convince you to stay pero nawalan ako ng lakas ng loob. Feeling ko kasi ay napakawalang kwenta ko. When we were together, I did everything that could hurt you and there I was wanting to beg you to stay. I felt pathetic."

Tumayo siya at nagtungo sa wash area.. Nakatukod ang mga kamay niya sa sink at nakatalikod sakin. Nagpatuloy siya sa pagsasalita.

"Napakasaya ko pa sana nung gabi na yun. Ibinigay mo ang lahat sakin. Ang akala ko ay hindi ka na aalis matapos na may mangyari satin ulit. Ang akala ko ay okay na talaga tayo. We made such sweet love. Sobrang lungkot ang naramdaman ko nang magising ako at wala ka na. Sana ngayon ay talagang napatawad mo na ako. Hindi ko sinasadyang saktan ka. Nadala lang ako ng galit ko sayo."

Nanatili kaming tahimik pagkatapos niyang magsalita. Nagpunas ako ng mukha dahil basang-basa na naman ako sa luha. Pesteng mga mata to, parang gripo.   >.<

"Billy talked to me last week. Sinabi niya sakin na ako pa din ang mahal mo. That he couldn't make you fall for him."

This is too much…   T.T

Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Minsan 'pag nalulungkot ako, pinupuntahan ko mga baby trees natin. Ang laki na nila."

Napangiti ako sa sinabi niyang iyon.

"Kumain ka na ba? Naghanda ako ng breakfast." sabi niya pagkatapos ng mahabang katahimikan.

"Hindi pa nga eh. Nagmamadali kasi ako sa pagpunta dito kaya nakalimutan ko nang kumain."

"Sige, kumain muna tayo, mamaya na natin ayusin ang mga gamit mo sa kwarto natin." 

Parang gusto ko namang kiligin nang todo sa narinig ko. Habang kumukuha siya ng mga plato ay niyakap ko siya mula sa likuran.

Aktong haharap siya sakin pero pinigilan ko siya.

"Sana ay maging maayos na ang lahat simula ngayon. Napatawad na kita at sana ay patawarin mo rin ako sa mga nagawa ko sayo." sabi ko habang nakapikit at mahigpit siyang yakap.

Maya-maya ay humarap na rin siya sakin.

He gave me this super tight hug and kissed me on the forehead down to my lips. :)

 I definitely missed this.   ^.^

"Don't worry.. We'll start over. And we will be happy again starting today."

"Wala na akong vitamins po." sabi ko.

Napangiti siya. "I'll give you your daily vitamins again, don't worry. You're not overdosing on it were you?"

"I was not." umiiling kong sabi.

"But I guess I got addicted on it, so yes, I need my daily shots back."

His smile was priceless. He kissed me again.

++++++++++++++++

Shet, sobrang saya ko!  ^______^

Napakasarap ng pakiramdam na nakabalik na ako sa taong mahal ko.

Sana ay maging maayos na talaga ang lahat this time.

Mahal na mahal ko siya and this time, I won't let anything ruin this love again.

FIGHT ME. LOL

++++++++++++++

Nagsalo kami sa pagkaing inihanda niya. And I feel that we're back to our old selves.

Nakuha na naming magharutan habang kumakain.. Tulad ng dati.   >:))

Pagkatapos naming kumain ay sandali kaming nagpahinga sa harap ng TV.

We were watching the anime movie Your Name. Nakakaiyak pala ito. Hahaha. xD

Magka-akbay kami sa sofa habang nanonood. Yumakap ako sa kanyang bewang at inihilig ko ang aking ulo sa kanyang dibdib.

Nakakahiya kasi pag nakita niyang naiiyak ako nang dahil sa pinapanood namin.

Natawa na lang ako nang malakas nang marinig ko siyang sumisinghot na rin.  XD

Naiyak din ang loko. Ngayon lang daw niya kasi napanood yung movie na yun. Hindi daw niya alam na nakakaiyak pala.

Pagkatapos naming manood ay kumain naman kami ng pizza na ipina-deliver niya. Hawaiian. Favorite pizza ko. May ice cream pa. Napayakap tuloy ako sa kanya.  ^.^

Napansin ko ulit ang silver bracelet na suot niya. Hinawakan ko iyon at tumitig sa mga mata niya.

"Salamat talaga.. I love you." sabi ko. Hinalikan niya ako sa noo at niyakap ako nang mahigpit.

"I love you back." sagot niya.

Pagkaraan ay ipinasok na namin ang mga gamit ko sa loob ng kwarto.

He helped me fold ang hang my clothes. Pati na ang mga gamit ko sa school ay iniayos ko na rin sa study table sa kwarto namin.

Nagpaalam siyang maliligo muna. Nahiga muna ako sa kama at madaling nakatulog.

Puyat kasi ako kagabi kakaisip kung totoo ba ang nangyari sakin nung nakaraang gabi.

At ang aga ko pa nagising, which is very unlikely of me.   :p

Mababaw lang naman ang tulog ko kaya nagising ako nang marinig na bumukas ang pinto ng CR.

Napangiti ako nang makita ko siyang papalabas ng banyo nang naka-boxer shorts lang.

Nakangiti din ang loko.   >.<

Iba yung ngiti niya eh!!!      xD

"Na-miss kita, Hon.." sabi pa.

Hindi ako sumagot at naupo lang sa ibabaw ng kama.

Isinandal ko ang aking likod sa headboard niyon. Natatawa ako sa kanya.

"Makikita mo na ulit ang astig kong alaga na si Pogi!" malakas na sabi pa ng bugok habang papalapit sa kinaroroonan ko.

Natawa na talaga ako nang malakas.

"Aba dapat lang! Matagal-tagal ko rin siyang naka-text no!" sagot ko. Pareho kaming nagkatawanan sa sinabi ko.

Agad naman siyang sumampa sa kama para yakapin ako.    ^____^

Sobrang saya lang ang nararamdaman ko ngayon. Magkasama na kami talaga ulit.

Tulad nung una. Pagkatapos ng lahat ng mga nangyari samin ni Chester ay nagkabalikan kami.

Now, there's no distance in between our love..

++++++++++++++++

Nothing compares to the good times.

Feels like we're floating, when the rest have to climb.

You made me believe in love, and not the perfect kind.

A real messy beautiful twisted sunshine.

Emotions, volcanic eruptions.

We both still care, so we're still alive.

Tunnel vision, determination.

I want you, I want to make it right.

And now we're slightly weathered, we're slightly worn.

Our hands grip together, eye to eye through the storm, yet.

I still believe in ever after with you, yeahhhhh.

Cuz life is a pleasure with you by my side.

And there ain't no current in this river we can't ride.

I still believe in ever after,

WITH YOU..

++++++++++++++++

Just when everything is falling apart, look again.

Because maybe, just maybe..

Things are actually falling into their rightful places.

+++++++++++++++++

AUTHOR'S NOTE: Thank you so much for reading Momo's story. I appreciate all the good comments and rating. Please take time to post comments and a review if you haven't.

Also, please wait for Luigi's story. I promise to not disappoint on the next chapters.

Arigato!

-Momo