Kabanata 4

Nung papalapit na siya sa akin habang hawak niya ang bulaklak sa kanyang kamay, nagulat ako. Now I can see her face clearly and I can't deny, she's a beauty. Nakatitig ako nang husto sa kanya at hindi ko maiwasang titigan siya. My attention is all over her, biglang na wala ang pag-aalala at pagdududa ko para kay kuya.

Kaya lang , kita ko rin sa kanyang mukha kung gaano siya kalungkot. Alam naman ng lahat na napilitan lang siya at pati narin ako, ako na walang karapatang tumangi, na hindi karapatdapat sa kanya. She deserve someone better than a stupid guy like me. But, what can I do?, do I even have a choice? I made a mistake so I have to make things right, kahit sa tingin ng iba ay hindi tama.

Inisip ko nalang na tatagan ang loob ko sa kabila nang pangyayari at sana ay ganun din siya kahit labag sa kalooban niya.

Suot niya ay kulay puting damit pang kasal na bagay sa pagkakaayos ng kanyang buhok. May kunting make up sa kanyang mukha na mas lalong lumutang ang kanyang kagandahan, pero kahit wala itong make up ay siguradong lulutang parin ang hindi nakakasawang kagandahan.



"Is that her?", tanong ko sa sarili. Nung una ko siyang nakita ay noong umagang tapos na ang pangyayari. She was lying beside me and I didn't see her face dahil nakatalikod siya habang nakatali ang kanyang mga kamay na nakasabit sa ulohan ng kama. The second time was, yung nakayuko siya habang umiiyak.

Huminto siya sa harapan ko habang naka sablay ang isang kamay niya sa kanyang uncle. Our eyes met at nagkatitigan kami, pero biglang iniwasan niya ang mga mata ko. Nabigla ako, may three words na pumasok sa isip ko, she hates me at ramdam ko ito.

"Please take good care of Jade, whatever happens don't hurt her, just stay strong and be good to her, that's all I'm asking from you." sabi ng uncle ni Jade na seryosong nakatingin sa akin. I nodded at him at pagtapos ay tinignan ko siya. Aalis na sana ang kanyang uncle kasabay ni dad, kaya lang hinawakan niya bigla ang braso nito ng mahigpit, na para bang pinipigilan niya itong umalis sa tabi niya.

Obviously, she is afraid of me. I grin and stare at her but at the same time, I'm feeling nervous. What if she don't want to continue this wedding? What if she change her mind and decided to put me in court, What will I do then? Do I have the right to stop her?

Dinapo ng uncle niya ang kamay ni Jade kung saan nakakapit ito at sabay singhal niya. "It's all right Jade, we already talk about this, right? everything will be fine.", kombinsi niya kay Jade kasabay ng ngiti nito , habang si Jade naman ay nakatingin sa kanya na tila ba natatakot.

Ilang segundo lang ay bumitaw na siya sa balikat ng kanyang uncle at humarap sa akin. The way she looks at me make my heart pounding. I don't know why?, maybe I'm just feeling nervous thinking she might run away, but there is something bothering me or maybe I'm just thinking too much that I can't explain how much I marvel at her beauty, and now my heart starting to beat even more.

Inabot ko ang kamay ko sa kanya, tinignan niya ito sandali at pagkatapos ay hinawakan niya ang kamay ko. I feel different when she suddenly touch my hand and this heart of mine beating like a drum that I can't even focus, but then she let go. Hindi ko alam kung anong iniisip niya pero sa tingin ko ay gusto na niyang matapos ka agad ang kasalan na ito. Humarap na kami sa Pari at sinimulan na ang kasal namin dalawa. Sa mga oras nito ay na puno ng kaba ang dibdib ko at takot, takot na kung anong kalalabasan ng kasalan na ito.

Tama ba kaya ito?, may patutungohan ba kaya ito? ano kaya ang mangyayari sa amin?, ang dami kong tanong sa sarili ko at hindi ko alam kung may kasagutan ba ang mga ito. Ako'y napahinto nang dumating na ang oras nang palitan ng panata kasabay sa pagsuot ng singsing.

"I, Jade Mendoza, take you, Chase Imperial to be my wedded husband. I promise to stay by your side through good and bad times, for richer or poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until death do us part ."

Ako'y napatango at hindi alam kung anong gagawin. Mala anghel ang boses niya kahit na mahina ang pagkakasabi nito ay rinig na rinig ko ang mga salitang binitawan niya. I'm speechless to what just I heard from her. It's like a real promise, but it was a lie, she was definitely just forced. Lakas loob ko siyang tinignan sa kanyang mga mata. Nais ko sana siyang tanongin kung ito ba talaga ang gusto niya, pero kung gagawin ko ito ay siguradong ikakagulat ng lahat at baka mauwi pa sa kahihiyan.

I hope you don't regret this, sabi ng isip ko sa kanya gamit ang mga mata ko. Tinignan niya ako na may halong lungkot sa kanyang mga mata. Nais ko sanang malaman kung ano ba talaga ang nasa isip niya, kung ano man ito ay sana hindi ika sasama ng loob niya. Mahirap man tanggapin sa parte niya, pero pinili pa rin niyang makasal sa akin and I don't know if should I feel grateful or not, 'cause I don't deserve those words from her.

Nung ako na ang nagsalita para ibigay na ang aking vow, para ba ang tagal nang oras at hindi ako maka isip ng maayos, I just want to end this as soon as possible, but every minute feels like an hour. It's not that I don't want this marriage, I just feel guilty. This woman in front of me and soon to be my wife deserve to be love not to be forced.

Hindi ko alam kung maibibigay ko ito, we're getting married not because we love each other. This is just so called a "fixed marriage" .

Everything went well until it's time for us to kiss. I kiss her on her lips and quickly let go. I don't feel ashamed anymore, she's my wife now, the priest confirmed that when I kissed her.