Chapter 40

Chapter 40: His Comment

Gosh. 2 days has been passed but I still can't receive any calls and text coming from Oliver. Naiinis na ako nang sobra-sobra kaya pakiramdam ko ay anytime ay puwede na akong sumabog dahil sa sobrang pag-aalala. Wala pa akong updates galing sa kanya.

Linggo na ng hapon ngayon at kasalukuyan akong nasa loob ng mall because I have to buy some of stuffs for our canvas paiting project. Solo mode akong namimili ngayon. Niyaya ko sina Jess and Claire para sabay-sabay kaming bumili ng gagamitin namin but I get disappointed because they said that they're already done with this kind of project. Gosh. Humingi pa ako ng favor sa kanila kung pwede nila akong samahan pero may group activity pa raw silang gagawin ngayon. Gosh. Nahuhuli na pala 'yong section namin sa lectures sa MAPEH. Bwiset.

Tamad na tamad akong namimili ngayon dahil sa pag-iisa ko. Kung nagpaparamdam lang ngayon si Oliver, siguradong siya ang kasama ko sa pamimili. Bwiset naman, eh. Asaan na ba kasi 'yong Mokong na iyon? Saan na napadpad?

Nasa aisle section ako ngayon ng mga acrylic paint. Hindi ako bumabase ngayon sa quality ng isang acrylic paint, kung hindi ay sa presyo nito. First time ko lang naman kasing mag-pa-paint at hindi ko na rin naman ipagpapatuloy iyon after kong makagawa. Samakatuwid, this is would my first and last time to try this thing. Hindi ko kasi hobby iyon.

Nang makahanap ako ng acrylic paint na mura ay naghanap naman ako ng canvas na ang size ay 12x16 inch. Pagkahanap ko ay pumunta na agad ako sa mga brush para bumili rin nito. Binibilisan ko nang mamili ngayon dahil 'yong katawan ko ay uwing-uwi na talaga.

When I reach the pens section, there's a figure of man who immediately caught my attention. Nasa may G-Tech ballpen siyang nakatapat at tila'y chinecheck niya ang mga ito dahil pansin kong may sinusulat siya sa testing paper. Nakatalikod ito and his figure it seems familiar to me. Nasa tabi niya lang 'yong mga brush thingy kaya bahagya akong lumapit doon at bahagyang sinusulyapan ang mukha niya. Nagulat ako nang makita kong... Si Rico iyon. Gosh.

"Rico... Is that you?!" Gulat kong tanong. Lumingon siya sa akin at gulat din itong napatingin. "Ikaw nga. Why are you doing here?"

"Ow. Small world," Gulat niyang sabi. "Bumili lang ako ng mga libro rito," Itinaas niya pa 'yong supot na may laman ng mga libro. "Actually, paalis na sana ako rito sa bookstore but this G-Tech ballpen accidentally caught my attention."

"No. That's not what I want to mean for," Ani ko. "My question is why are you doing here in Manila?" I revised.

"Ah. Haha. Sorry, ha. Linawin mo kasi. Gwapo lang ako pero minsan ay slow," Ito na naman 'yong malahangin niyang taglay. Dala-dala niya pa rin dito sa Manila. Dapat iniwan na niya iyon sa Laguna. "Uhmm.. Nandito ako para mag-transfer sa school na pinapasukan mo because..."

"Because of Jess?"

"Yes? Alam mo naman pala, eh," Sabi niya sabay kamot sa sindido niya. Tama nga si kuya, lumipat nga ng school si Rico para lang kay Jess. Ikukuwento ko ito kay Kuya mamaya. Kapag nagkita silang dalawa ni Rico, kagulo na naman iyon sigurado.

"Sus. Ang kulit mo kaya sa kanya no'ng nasa Laguna tayo kaya alam kong siya ang rason nang pagpunta mo rito."

"Haha. Alam mo? Naiinis ako. Gwapo naman ako. Bagay naman kaming dalawa. Malaki naman 'yong katawan ko. Nag-gi-gym naman ako. May respeto naman ako sa kanya. Pero nagagawa pa rin niya akong i-seen zoned sa chat. Tarantado, paano ako makakapag-second move? Kung sa first move ko pa lang ay palpak agad ang plano. Bwiset."

"Rico, that's what you called not-easy-to-get-that-girl. Sanay ka kasi lagi sa Laguna na isang kindat mo lang, jowa mo na agad. Si Jess kasi ay iba. And I just wanted to remind you that don't you dare plays my friend's heart or else bubugbugin kita. Hindi mo kasi dapat pinaglalaruan ang puso ng babae."

"Never. I promise I would never to do that kind of my hobby before. Ngayon ko pa ba siya paglalaruan kung kailan tinamaan na nang todo 'tong puso ko sa kanya?"

"Aw. Ang chessy mo doon, ha. Asahan ko iyan sinabi mo because actually now, I really feel your sincerity every words that you've pronouced. Huwag mo akong bibiguin. Bawal playboy dito," Paalala ko sa kanya. Hindi nito napigilan ang sarili niya para ngumiti dahil sa sinabi ko. Totoong-totoo ang ngiti, sana totoo rin ang sinasabi.

"Promise. Hindi ko siya sasaktan," Pangako niya. "Pero puwede mo bang sabihin sa akin kung saan siya nakatira? I really want to start my second move even my first move is didn't yet work."

"Ano bang second move mo?"

"To court her by her home," Gulat akong napatingin sa kanya.

"Agad?!"

"Yes. Gusto ko nga kasi siya. Hindi na kailangan patagalin pa."

"No, hindi ito karera, Rico. Hintayin mo ang tadhanang gumawa ng daan," Ngumisi siya kaya napakunot ako ng noo. Bakit siya ngumingisi?

"Naniniwala ka sa tadhana?"

"Oo. Pakialam mo?" Lumapit na ako sa mga brush at dumampot na ng pinakamurang presyo nito.

"Epekto ng kaka-wattpad mo iyan!" Matawa-tawa niyang sabi.

"Ewan ko sa iyo. Bahala ka nga d'yan," Nilagpasan ko siya at pumunta na sa aisle section ng mga wattpad books. Tumingin-tingin ako kung may mga magagandang labas na libro ngayon.

Kapag pumupunta kasi ako sa mga bookstores, ayaw kong lumalabas dito na wala manlang akong nabibili kahit isang libro. Kung hindi wattpad books, international novels ang binibili ko.

Ramdam kong nakasunod siya sa akin at patuloy pa rin sa pangungulit para kuhanin sa akin ang adress ni Jess. Gosh. Parehong-pareho sila ni Aivin. Dati, hiningi sa akin ni Aivin 'yong number ni Claire at ngayon naman ay itong si Rico, hinihingi naman 'yong adress ni Jess. Hays.

Kumuha ako ng dalawang wattpad books at nagsimula nang maglakad patungong cashier.

"Tumigil ka na nga. Naririndi na ako!" Bulyaw ko kay Rico habang nasa daan pa lang kami papuntang chasier, tumigil ako sa paglalakad at ganoon din siya. Gosh. Hindi pa rin siya tumitigil sa pangungulit sa akin.

"Kung ibinibigay mo na sa akin 'yong adress ni Jess, titigil na ako."

"Okay, fine," Sinabi ko na 'yong adress ni Jess sa kanya at ang loko ay tuwang-tuwa. Gosh. Malalagot ako nito kay Jess kapag nalaman niyang ibinigay ko 'yong adress niya kay Rico. "Please, Rico. Huwag mong sasabihin kay Jess na ibinigay ko sa iyo 'yong adress niya. Sermon ang abot ko doon."

"Yown! Sige. Salamat!" Napakunot ang noo ko nang maglakad agad ito papalayo mula sa akin. Ano 'yon? Gano'n lang iyon? May kapalit dapat.

"Hep! Hep!" Tumigil siya at nagtatakang muling humarap sa akin. "Wala manlang kapalit? Ilibre mo dapat ako," Napakamot siya ng noo at halatang parang labag sa kalooban niyang gawin iyon.

"Tara na nga, punta tayo sa ice cream parlor."

"Wait. Babayaran ko lang itong pinamili ko," Agad na akong lumapit sa cashier at binayaran na lahat ng kinuha kong materials para sa canvas painting project at 'yong dalawang wattpad books.

-

Kumain lang kami ni Rico ng paborito kong flavor na ice cream na which is cookies and cream. Then, nag-usap lang kami ng kung ano-ano at nagtatawanan. Mga 30 minutes lang kaming nag-usap bago magyayaan ng uwian.

-

Nandito na ako ngayon sa balkonahe ng kuwarto ko habang nakatitig lang sa phone ko. I'm still waiting for Oliver's response. Hays. Patay ka na ba? Huwag naman sana.

Gosh. Inaatake na naman ako ng ng pagiging over thinker ko. Hindi ko maiwasang isipin kung ano 'yong posibleng sagot kung bakit wala siyang paramdam. Naaksidente ba siya? Na-kidnap? Na-hazing? Natokhang? O may pinuntahan lang? Hays.

Tiningnan ko 'yong phone ko at binalikan 'yong mga message ko sa kanya. Mga 40+ messages na yata 'yong na-send ko. Bwiset. Nag-aksaya ako ng 40+ pesos para lang sa taong walang tugon? Sayang 'yong load ko. Sayang 'yong pera ko.

Napahawak ako sa ulo ko nang maramdam kong parang may tumama rito ng kung anong medyo malambot na bagay. Gosh.

"Kung sino man ang nagbato rito. Sinasabi ko sa inyo, hindi basurahan ang balkonahe ng kuwarto ko! Bwiset ka! Hindi ka magkaka-jowa!" Sigaw ko sa kung saan man. Wala namang tao sa labas ng kalasada pero sino nagbato sa akin?

Pinulot ko 'yong cramping paper na nasa sahig at nagtataka itong binuksan. Sino kayang tarantadong nagbato sa akin nito? Hindi naman sigurong trip lang na batuhin ako kasi unang beses lang iyon nangyari rito. I know there's a hidden message inside from this cramping paper and I really want to know what it is.

"Nasaktan niya ako pero hindi ko maintindihan ang sarili na kung bakit sa isang ngiti niya lang ay okay na agad ako."

Napakunot ang noo ko nang mabasa iyon. Nilibot ko ulit ang paningin ko sa labas ng kalsada para hanapin kung sino talaga iyong nagbato sa akin nito. Hindi nga ito basta trip lang dahil tama ngang may ibig sabihin ito. Posible bang secret admirer ko 'yong may ari nito?

I can't control myself to find out where's the owner of this cramping paper. Agad akong bumaba ng hagdan at lumabas ng bahay. Kating-kati na ako para malaman kung sino ba talaga si Rence? Kung sino ba talaga 'yong secret admirer ko? Malakas talaga 'yong kutob ko na kay Rence ito nanggaling.

Nang pagkarating ko sa kalsada ay napansin kong nandoon si Prince habang nilalaro 'yong aso niya. Kunot-noo ako tumingin sa kanya dahil sa tumatakbong katangungan ng isipan ko. Hindi naman siguro siya 'yong secret admirer ko dahil imposible naman iyon. Sobrang imposible.

After a few seconds he finally noticed my presence. Gulat siyang napatingin sa akin at tila'y hindi ulit siya mapakali. Wala pa rin pala siya sa sarili niya hnggang ngayon. Gosh.

"A-anong ginagawa mo r-rito?"

"Uhm... There's a someone threw this cramping paper at my balcony. At gusto kong malaman kung sino siya dahil sa quote na nabasa ko mula rito," Deretso lang akong nakatingin sa kanya. "May nakita ka bang naghagis nito sa balkonahe ko?" Ipinakita ko sa kanya 'yong papel.

"Wala. Kalalabas ko lang, eh," Sagot niya.

"Aw. Sayang naman. Malakas kasi 'yong kutob ko na secret admirer ko 'yon. Gusto ko na kasi siyang makilala kahit na-reject ko na siya," Malungkot kong sabi.

"Ah," Simpleng tugon niya.

"Iyan lang itutugon mo?"

"Hehe," Mahina niyang tawa. Ibang-iba na siya unlike sa una naming pagkikita. Hindi na siya madaldal ngayon.

"Alam mo, after this 3 days passed, sobrang weird mo na," Lumapit ako sa kanya nang bahagya. "Ano ba kasing problema mo?"

"Wala nga. Okay nga lang ako."

"Alam kong hindi. Halata sa kilos mo, eh."

"O-okay nga lang ako. Huwag mo na akong isipin," Ngumiti siya kahit alam kong pilit lang iyon. "Sige na, una na kami ng aso ko. Gagala pa kami sa park."

Tumango ako bilang sagot at ngumuti. "Kung ano man iyan problema mo na ayaw mong sabihin sa akin. Sana kapag magkikita ulit tayo ay hindi na pilit iyan mga ngiti mo. Bye."

Naglakad na muli ako papasok sa loob ng bahay at bumalik na ulit sa balkonahe. Naisipan kong mag-phone na lang at mag-scroll na lang sa facebook account ko habang hinihintay pa rin 'yong response ni Oliver.

Nagpalit ako ng profile picture na which is 'yong picture ko sa balkonahe ni Oliver. One minute pa lang ang lumilipas nang magpalit ako ngunit umabot na agad ito ng hundred reacts. Gosh. This is can't be. Sa buong buhay ko ngayon lang mabilis umabot ng ganito 'yong reacts ng profile picture ko. Woah.

Nagulat ako nang mag-pop-up 'yong notifications ko at nag-appear dito 'yong pangalan ni Oliver.

-

Oliver Ethan Lee commented on your photo.

-

Binuksan ko agad iyon at binasa 'yong comment niya. Napahinga ako nang maluwag dahil sa wagas ay nagparamdam na siya sa akin kahit sa Facebook lang.

-

Oliver Ethan Lee

Miss mo na ba ako? :>

Just now • Like • Reply

-

Unti-unting dumarami 'yong reacts no'ng comment niya at marami na rin 'yong nag-re-reply. Hindi ko alam kung mag-re-reply rin ba ako o huwag na. Pero totoo naman kasing na-miss ko na siya kaya mas mabuting sa chat ko na lang iyon sagutin.

Jamilla:

Oo, miss na kita. Paramdam ka na kasi.

Replyan mo na 'yong mga text ko sa iyo.

Lumipas ang ilang minuto ngunit wala akong nakakuhang reply galing sa kanya. Miski-seen lang ng chat ko ay hindi niya rin ginagawa. Gosh. Sadyang nag-comment lang talaga siya at hindi na ulit magpaparamdam. Babitin naman, eh. Pero okay lang iyon at least napanatag na 'yong loob ko na nasa maayos siyang kalagayan kahit sa comment lang 'yong tugon niya.