Chapter 6

Abala ang lahat, lalo na ako.

This is the day!

Ang pinaka hihintay at inaabangan ng lahat

The Garden is so beautiful.

It turns out a very romantic place.

The press is all ready. Naka live ang kasal ng dalawa.

Syempre, Its Hou-Vildamir Nuptial, so its gonna be the wedding or the year.

Dalawang malaking pamilya ang magsasanib.

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig sa napakagandang mini altar na ginawa ng organizer.

Its not my dream pero pangarap ko din namang makasal .. sa kanya.

Pero hindi na pwede.

After this day, may mag mamay ari na sa kanya, legally.

Napabuntong hininga ako.

Yes, tanggap ko na pero masakit pa din pala.

I saw my parents and His parents going to their position

Pumunta ako sa kwarto kung saan ang kapatid ko.

She's beyond beautiful with her off shoulder wedding dress.

Its elegant and classy.

Bagay na bagay sa kanya.

I wonder kung bagay din ba sa akin ang ganong kasuotan ..

Mabilis kong inalis sa isipan ko ang isipin na iyon.

"Ready sis?" I ask smiling.

Ngumiti sya sa akin. But her eyes says otherwise.

"Bakit? May problema ba?" I ask worried.

"Kinakabahan ako ate .. natatakot ako" She said.

Muka ngang takot na takot sya.

Napabuntong hininga ako. Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Natural lang yan sa mga kinakasal. At saka wala kang dapat ikatakot okay? Nandyan na silang lahat. Hinihintay ang paglabas mo" i assure her.

She smiled again, but i know it did not lessen her worries and fear.

"Sana nga ate .." usal nya.

"Napaka ganda mo Lindy." Nasabi ko na lang. She really is.

"Salamat ate. And thank you" sagot nya

Mahaba habang katahimikan ang nangyari sa pagitan namin.

I know she's thinking so i excuse myself.

"Lalabas na ako ha? Baka tawagin na ako dun .. " sabi ko.

Hindi sya sumagot, mukhang sobrang lalim ng iniisip nya.

Lumabas ako.

And then i saw him on the altar ..

Waiting ..

But not for me,

He looks so cold and distant.

Hindi mo gugustuhing tumingin sa mata nya ngayon dahil matatakot ka.

Parang ibang tao na sya.

Parang hindi na sya ang Diken na minahal ko.

Napayuko ako.

Bakit kailangang mangyari to?

Wala naman akong hiniling na iba kundi sya lang pero bakit ang damot damot ng tadhana!

Gusto kong umiyak.

The pain is so suffocating.

Pero hindi, hindi nya dapat makit na nasasaktan ako!

Hindi nya dapat makita na mahina ako.

I get back on my senses ng nag kakagulo na ang lahat.

Tinatawag na kasi ang bride, pero wala pa din si Lindy.

Nag sisimula ng pag kislapan ang mga Camera. 

Natatarantang pumunta sa gawi ko si mommy.

"Have you seen you sister?" She ask worried.

"Y-yes mom. Pinuntahan ko sya sa room nya kani- kanina lang" sagot ko.

"Why? What happened?" I ask.

"Lindy is not in her room!" Halos nahihintakutang sagot ni tita dina.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

I also panic together with them.

WHERE THE FUCK ARE YOU LINDY!?

Tanong ko sa utak ko.

I look at him again.

Parang wala syang pakialam sa mga taong nagkakagulo na at ang crowd ay nagsimula ng mag bulong bulungan.

Hindi din tumitigil ang mga camera sa pagkuha sa mga pangyayari.

Napapikit ako ng mariin.

I am not expecting this!

Oo nga at hindi ko talaga gustong matuloy ang kasal nila pero sa isip ko lang yun!

Tumakbo ako sa mga pwedeng puntahan ng kapatid ko sa loob ng bahay pero hindi ko sya nakita.

Diken is still on the altar, emotionless. Cold.