chapter 5

sa aroma ng mga sampaguitang binibinta mula sa labas ng simbahan ng quiapo sa maynila ay agad na pumasok sina anghel at ang kanyang lola sa loob upang makinig ng mesa. nang matapos ang mesa ay mataimtim silang nanalangin at nagpasalamat " doon ay nag pasalamat si anghel sa panibagong taon ng kanyang buhay, pinagpasalamat rin ang magandang kalusugan ng kanyang lola na sanay makasama nya pa ng matagal. pinagdasal nya rin doon ang kanyang mga magulang at ang kanyang kalusugan .. at ang huli ay pinagdasal nya roon na sanay matapos na ang mga bagay bagay na nangyayari sa kanya na di na nauunawaan.

mula sa labas ng simbahan ay tila naging marahan ang kilos ng lahat. mula sa mga taong naroon ay agad napansin ni anghel ang tila may kakaiba sa paligid nya. at mula sa malayo ay muli nyang nakita ang lalaking iyon.. " anghel.. anghel.."" paulit ulit na sinasambit ng lalaki habang tila inaakit sya nito.

" anghel apo.. bat ka ba nakatulala pa dyan sa tindero ng sampaguita.. dalian mo na at uuwe na tayo..mag luluto pa ako ng mga handa mo" wika ng kanyang lola bago sila tuluyang umuwe..

mula sa tabing dagat ay muli nga bumalik roon si anghel..tahimik ang lugar na iyon at wala naman syang nararamdamang kakaiba.. bagamat kinakabahan sya ay hindi iyong naging dahilan para tuluyan syang matakot. " nandito ka ba... sino kaba . bakit mo ko ginugulo!!" aniya.

ngunit walang kahit sino ang sumagot o nagpakita sa kanya. ng biglang " malapit mo nang malaman ang lahat " isang malamig na bulong na narinig ni anghel. " sino kaba.. magpakita ka!! bakit mo ko ginugulo!!" sigaw ni anghel. mula doon ay nagulat si anghel sa isang kalabit na nagmula sa kanyang likuran. at sa kanya nga paglingon doon ay muli nya nakita ang lalaking ilang araw nya nang kinakatakutan. "ahhhaahhhhh" sigaw ni anghel. habang sumigaw rin ang lalaking kanyang nakita natila parehas silang nagulat. " teka lang teka lang??!!!!! nakikita mo ako!! nakikita mo ko" wika ng lalaki. " oo.. ilang araw na kitang nakikita .. ilang araw mo na akong tinatakot" sagot ni anghel. "ha.. papaano ito nangyari..kahit ako hindi ko maintindihan" wika ng lalaki. " teka nga lang.. pwede ko bang malaman kung sino ka bakit mo ko kilala.. anu kaba.. multo.. ingkanto aswang anoba!!!" wika ni anghel.

" alam mo anghel mahirap ipaliwanag sayo.. hindi ko nga alam kong bakit mo ko nakikita eh. . hindi ako nakikita ng mga normal na tao.. hindi ako nakikita nga mga taong hindi naman uminum o gumamit ng capsule.." wika ng lalaki. " capsule.. anu naman iyon." wika ni anghel. " ang basta..mahirap ipaliwanag sayo.. hindi mo rin agad maiintindihan..hina'y hina'y ok!! ipapaliwanag ko rin sayo lahat." wika ng lalaki. " eh sino kaba kase" wika ni anghel. " ok!! ako si Zandro.. ang tagapanangasiwa ng mga taong nakakapasok sa ikalawang mundo" wika ni zandro. " ikalawang mundo.. ano un.. pangalawang mundo" tanong ni anghel. " oo tama ka..may ikalawang mundo sa mundo ninyo na hindi nyo nakikita o nararating.. piling mga tao lamang ang nakakakita dito.. mahirap intindihin.. dahil para sa ibang tao isa itong kasalanan.. pero sa mga taong narating na ang ikalawang mundo.. sabi nila doon daw nila nakikita ang tunay na kaligayahan.. ang magawa nila ang mga nais nila ng malaya.. at walang nagbabawal.." ani ni zandro. " anong mundo yan.. at papano nararating ng ibang tao yan..naguguluhan ako" pagtataka ni anghel. " tulad nga ng sinabi ko mahirap ipaliwanag at mahirap intindihin.. balang araw makikita at mararating mo rin ang mundo ng ALTAENDRA.