chapter 30

April 15 2010 8am

"Anghel!!! Ano ba hindi ka pa ba tatayo dyan"

Isang sigaw na nanggaling sa lola ni anghel na gumising sa kanya.

Sa pag gising ni anghel tumamban sa kanya ang isang maganda at maliit na kwato.. isang magandang at malambot higaan. " Asan ako" wika ni nito sa sarili bago pumasok ang kanyang lola. " Apo ano ba.. tumayo ka na riyan at kakain na tayo at para makapag simba narin tayo..nakalimutan mo na ba birthday mo ngaun 21st birthday mo.. kaya tara na bumaba na tayo" wika ng kanyang lola mira at agad mga silang bumaba. Sa pagbaba ni anghel ay hindi parin siya makapaniwala sa lahat ng nangyayari at sa lahat ng kanyang nakikita. At mula nga doon ay nakita nya ang kabuuhan ng kanilang tahanan na napakaganda..ibang iba ito sa tahanang minsang kinalakihan nya. At mula nga doon ay nakita nya ang masasarap na pag kain sa lamesa. " Anu bang nangyayari sayo.. alam kong di ka naman umiinum.. pero bakit parang may hang over ha...halika na nga at kumain kana" wika ng kayang lola. " Wow grabe ang daming pag kain nito.. totoo ba ito.. lola.. totoo ba ito hindi ba ko nanananginip" wika ni Anghel. " Ewan ko sayo anghel.. ano bang nangyayari sayo...sige na kumain ka muna dyan" wika ni mira. " Salamat po la.. grabe ang dami naman ng niluto nyo.." wika ni anghel. " Anong niluto ko?? Hindi ako ang mag luto nyan.. nakalimutan mo na ba.. ang mama mo ang nag luto nyan" wika ni mira. " Ang mama ko.. si mama." Gulat na wika ni Anghel. " Eh sino pa ba?? May iba ka pa bang nanay" wika ni esma. " Ma..mama... Sigaw ni anghel bago yakapin ang mama nya. " Teka lang lang naman ano ba nangyayari sayong bata ka parang ang tagal nating di nakita..binatawan mo nga ako at kumain na tayo." Wika ni esma. " Ma.. papaanong nangyari ang lahat ng ito..bakit gumanda ang buhay natin ng ganito.. ang akala ko... Sumama nyo si berto" wika ni Anghel.

" si Berto.??? anu ba nangyayari sayo anghel.. nakalimutan .. na ba talaga.. matagal nang nakakulong si berto hindi ba nga dapat sasama ako sa kanyan dahil nga.. pinagbabataan nya ang buhay nyo ng lola mo.. pero naisip sko.. hindi ko kayo kayang iwanan kaya nag lakas loob akong pumunta sa prisento at ipahuli si berto sa salang pag patay nya sa tatay mo.. bata ka pa noon napakatagal naming inilaban iyon sa korte at sa awa ng dyos nanalo kami sa kaso.. pag katapos noon napagpasyahan namin ng lola mo na lumipat na dito sa cavite.. tignan mo naman ang buhay natin ngayon tahimik at masaya..

Oh sige na kumanin ka na dyan.. at wag ka nang mag panggap na kuwarinmay amnisya ka...gutom lang yan anak" wika ni esma bago sila nagtawan at nag kainan

Mula sa malayo ay may isang nilalang ang tahimik na nag babadya sa kanila

" Hanga ako sa katapangang ipinakita ng mama mo anghel.. kung hindi nya ipinaglaban ang papa laban kay berto baka hindi nag bago ang kapalaran nyo.. napakahusay ng iyong ina at ginawa nyang lahat para itaguyod ka.. at tignan mo naman ang buhay nyo ngayon.. malayong malayo sa buhay nyo noon..

Patawarin mo sana ako anghel kong tinangkal ko sa iyong alaala ang buong pag katao ko

Dahil alam ko na iyon ang mas mainan

Nawalan man ako ng kapangyarihan bilang tagapangasiwa ay masaya parin ako dahil di nasayang ang sakripiso ko para sayo..

Lakinkang mag iingat Anghel at sana muli tayong makita sa ALTAENDRA.

THE END..