Chapter 28

ika labing lima ng april taong 1989 sa ika pito ng gabi sa pampublikong pagamutan malapit sa kanila lugar ay isinilang nga ni esma ang isang batang lalaki ang kanilang unang anak ni arman. "kamusta ka naman" pangangamusta ni mira "ayos naman ako ma" sagot ni esma bago kunin ng kanyang ina ang kanyang anak. " mabuti at normal ang panganganak mo.. asan nanaman ba yang asawa mo... naganak ka na't lahat wala parin sya dito" wika ni mira. "nadirito sya kanina.. umalis lang sya saglit ma.. sya pa nga ang naghatid sakin dito eh..ito nga oh( pinakita ang pera) nag iwan na sya ng pangbayad at gastusin dito sa ospital. babalik naman iyon agad alam kong sabik na din iyon na makita ang anak nya" paliwanag ni esma. "ano nga palang ipapangalan nyo sa kanya" tanong ni mira. ang sabi ni arman isunod ko raw sa pangalan ni papa at kuya..JOSE ANGHEL daw po ang ipapangalan sa kanya" wika ni esma. " ai anghel pala ang pangalan ng gwapo kong apo... ano... tumatawa kapa" wika ni mira habang kinakausap ang sanggol ang apo.

dahil na rin sa pag-aalala ay sinundan nga ni Zandro at anghel si arman at doon nga ay nakita nila anghel na may kausap na tatlong lalaki si arman. "maraming salamat po talaga sa inyo mga boss wag po kayong mag-alala babayaran ko po yung inutang ko sa inyo "wika ni arman. "wag mo na munang isipin iyon arman ang mahalaga ay maging maayos ang mag-ina mo at alam naman namin na alam mo na ayaw namin sa lahat ay mga manloloko ..sinungaling.. alam mo naman siguro ang kaya naming..gawin maliwanag" wika ng isang lalaki bago iabot ang isang bag. "alam mo na siguro kung ano ang gagawin dyan siguraduhin mo lang na makakarating yan sa dapat siyang puntahan" wika ng isang lalaki bago umalis si arman.

mag e ekawalo ng gabi nang biglang bumuhos ang malakas na ulan habang pabalik na ng ospital si arman ay magulat ito sa isang pamilyar na tawag. " arman.. kamusta ka naman" wika ng lalaki. " be.. berto..hmm.. nakalaya ka na pala" wika ni arman. " noong nakaraang araw pa.. nga pala..nabalitaan ko kinasal na pala kayo ni esma" wika ni berto. " Zandro nararamdaman ko may balak syang masama sa papa ko" wika ni anghel.

" nabalitaan ko rin na manganganak na ata sya ngayon" wika ni berto. " wala kanang pakialam doon berto.. tahimik na ang buhay namin at kung ano man ang nanyari noon.. hayaan nalang natin" wika ni arman. " paano naman yong malaking pera kinuha sa akin ni esma." wika ni berto. anong sinasabi mo.. wala syang kinuha sayo.. ang kapal naman ng mukha mo..ikaw na nga itong nag tangkang gahasain si esma ikaw pa itong may lakas ng loob na pagbintangan sya" wika ni arman . " kinuha nya ang pera ko.. at ngayon maniningil na ko" wika ni berto. "subukan mo ulit galawin ang asawa ko.. subukan mo lang berto.. dahil papatayin kita..." wika ni arman. " Zandro wala ba tayong gagawin.. awatin natin sila" wika ni anghel. " hindi ito ang tamang pagkakataon para makialam anghel" wika ni zandro at sa punto nga iyong ay nagpangabot na nga si berto at arman.

sa gitna ng malakas at madilim na kalsada iyon ay wala sa kanilang dalawa ang gusto mag patalo.. ang galit na matagal na nilang itinatago ay sa wakas ay inilabas nila sa isat isa.

" Zandro ano ba!! Tulungan naman natin ang papa ko" wika ni anghel" anghel makinig ka.. hindi ito ang tamang oras para pangunahan mo ang nakaraan .. ano ba ang pinagusapan natin ha.. makikinig ka saakin.. diba sabi ko sayo makikinig ka saakin" wika ni Zandro. "( Habang pinipilit na kumawala ni anghel sa mahigpit na hawak sa kanya ni Zandro). " Anghel wag mong ipagpilitan ang gusto mo.. ako na nag sasabi sayo hindi maganda ang kalalabasan pag pinilit mo ang gusto mo.. (habang nag uusap sila Zandro at Anghel ay napansin ni anghel na dumudukot ng kutsilyo si berto at tangkang sasaksakin si arman) " Zandro bitawan mo na ako pakiusap" wika ni anghel. " Anghel baka nakakalimutan mo inaantay ka ng katawan mo sa hinaharap.. maaaring di ka na makabalik sa katawan mo kapag pinagpilitan mo ang gusto mo" wika ni Zandro. Ngunit ng mga sadaling iyon ay nakita ni Zandro sa mga mata ni anghel ang kagustuhan nyang mailigtas ang kanyang ama.. mga matang nanglilisik sa galit.. na handang gawin ang lahat na tila lion na kayang kumawala kahit pa sa lingkis ng ahas. Nang mga sandaling iyon ay nagkaroon ng kakaibang lakas si anghel na nagtulak sa kanya para gawin ang lahat para makawala sa mahigpit na kapit ni Zandro. At doon nga mula sa mahigpit na hawak ni Zandro ay nagawa ni anghel na kumawala at agad na tumakbo paputa sa kanyang ama upang sanggain ang kutsilyo isasaksak sa kanya ni berto. " Pa!!!!!!" Sigaw ni anghel.

Ng mga sandaling iyon ay nagulat si arman at berto na biglang sumulput si anghel sa kanilang harapan. Mula doon ay tila naging marahan ang buhos ng ulan naging mabagal ang oras at mula din doon ay kita kita ni Anghel ang kutsilyo papunta sa kanya tiyan na handa nya nang tanggapin upang mailigtas lamang ang kanyang ama. Ngunit hindi iyon ang nangyari. Dahil laking gulat ni Anghel ng tumagos lamang sa kanyang katawan ang kutsilyo at sa kanyang paglingon sa kanyang likuran ay huli na ang lahat. Doon ay nagawa nga ni berto ang kanyang balak. Nasaksak nya nga si arman at pag katapos noon ay agad na ito tumakbo palayo at tumakas. Ng mga sandaling iyon ay nakita ni Anghel na kawak hawak ni Zandro ang kanyang kanang kamay.

" Anong ginawa mo Zandro bakit!!" Wika ni Anghel habang umiiyak dahil nakita nya na nakahandusay na sa kanyang harapan ang nagaagaw buhay nyang ama. " Hindi ang gusto ang dapat mangyari anghel.. kahit paulit ulit mong baguhin ang nakaraan hindi mo parin matatakasan ang kamatayang kakambal na ng nakaraan.. guguluhin mo lang ang ang sitwasyon ng nakaraan .. ito ang tatandaan mo.. tinumungan kita dahil naniwala ako sayo.. pero anong ginawa mo..( mula doon ay agad din syan binitawan ni Zandro) sana wag mo kong sisihin sa bandang huli wika ni Zandro bago nawala.

Mula sa mahinahong ambon ay dahan dahang inihiga ni Anghel ang kanyang ama sa ka yang kandungan. Pa... Pa.. naririnig mo ba ako.. pa wag kang susuko.. pa pakiusap."wika ni Anghel habang umiiyak. Ngunit huli na ang lahat.. nabawian na ng buhay ang kanyang ama.

" Pa!!!"

Sa isamg ospital malapit sa kanila ay ninais parin dalhin ni Anghel ang kanyang ama matapos huminge ng tulong..

Dok tulungan nyo po ako.. iligtas nyo po ang papa ko.. sinaksak po sya" wika ni anghel. ngunit ng mga sandaling ay naroon si mira sa kaparehang ospital upang sana ay lumabas upang bumili ng pag kain at mula sa malayo ay nakita nya si anghel na tinatawag na papa si arman. "Arman.. si arman nga ito.. anong nangyari sa kanya" wika ni mira. " Lola.. sinaksak po sya ni berto. Kitang kita ko ang nangyari.. si berto ang gumawa kay papa nyan" wika ni anghel.

Nang mga sandaling iyon ay hindi na napigilan ni anghel ang bugso ng kanyang damdamin at hindi na ngang nyang nagawang magpangap o itago ang kanyang sarili. " Hindi kita maintindihan..tyaka bakit papa ang tawag mo sa kanya" pagtataka ni mira.

" Tyaka nalang po akoag papaliwanag sa ngayon. Kailangan nating mailigtas si papa wika ni Anghel bago dalhin si arman sa emergency room.