chapter 21

lumipas ang tatlong araw matapos ilibing ang tatay at kapatid ni esma ay naroon parin ang sakit at pangungulila nila. mula doon ay nilapitan ni esma ang kanyang ina habang nag iisa sa kanilang bakuran. ma" kumain na po tayo.. nagkahanda na po ang pag kain. "wika ni esma.

" ngayon anak.. dalawa nalang tayo.. ano na ba ang plano mo" wika ng kanyang ina. " ano pong ibig sabihin nyo ma" wika ni esma. "esma ayoko ko nang magpaligoy ligoy pa..gusto ko na manatili ka na lamang dito muli sa atin.. wag kanang bumalik sa manila samaham mo na lamang ako dito" wika ni mira. " ma.. papaano tayo mabubuhay.. papaano ang mga gastusin natin dito...kailangan ko pong kumayod para saating dalawa" wika ni esma. " kumayod.. para sa ating dalawa.. iyon ba talaga ang gusto mo.. o baka naman para lang sa sarili mo o sa lalaking iyon" wika ni mira. " ma hindi naman sa ganoon .. syempre kailangan ko ring tulungan ka"wika ni esma. " ang sabihin mo kailangan mo ung lalaking iyon.. esma bakit ganyan kana ngayon.. hindi ka ganyan noon.. noon sunusunod ka sa lahat ng gusto namin.. eh anu naman kung mag dildil tau ng asin dito.. ang mahalaga mag kasama tayo" wika ni mira. " ma.. gusto kitang tulungan. ayokong naririto lamang ako habang pinapanood ka habang nahihirapan .. gusto ko ring matupad ang mga pangarap ko para saatin" wika ni esma. " tuparin!!!! ..ang sabihin mo.. nangangati kana na magasawa.. anak simple lang ang hiling ko.. na dumito kana.. mahirap ba iyong intindihin.. o nahihirapan kalang magdesisyon dahil sa lalaking iyo" wika ni mira. " ma... wag nyo naman idamay si arman dito.. mahal ko sya at mahal nya ko.. ni hindi nyo nga alam kung ano ang nagawa nya para saakin.. para magsalita kayo ng ganyansa kanya" wika ni esma. "e di lumabas di ang ugali mo.. natututo ka nang sumagot saakin ngayon...esma...hindi na ko magtataka kung balang araw itakwil mo na rin ako bilang ina mo dahil sa lalaking yan..... yan ba ang naidulot sayo ng maynila at ng lalaki yan.. ang maging bastos at lumandi" wika ni mira. " bakit ma.. alam nyo ba ang pinagdaan ko sa maynila..para pagsalitaan nyo ko ng ganyan.. sige ma... oo lumandi ako.. at halos ibinta ko na ang katawan ko.. alam nyo kung bakit para sainyo.. lalo na para..kila papa at kay anghelito" wika ni esma.. nangbigla syang sampalin ng kanyang ina.. sabay dating ni arman.

" walangya ka.. anu ngayon sinusumbatan mo kami.. ano sinisisi mo kami dahil sa ginawa mo!! dahil sa nangyari sayo.. esmeralda.. kahit kailan di ka namin tinuruan na gumawa ng masama..at hindi kami kumuha ng ipapalamon sa inyo ng galing sa masama.. ngayon kung anu man ang nagawa mo..di namin yan desisyon..desisyon mo yan!!! at kung sisisihin at susumbatan mo rin lang naman kami... aba maganda mga sigurong lumayas ka nalang dito" wika ni mira. " hindi nyo ko naiintindihan ma " wika ni esma. " bakit kami.. ako! naintindihan mo ba!! hindi kase kung naiintindihan mo ko di mo ko iiwan!!" wika ni esma. " di naman po sa ganoon" wika ni arman bago sya sigawan ni mira. " wag kang makikialam dito..alam mo hindi ko alam kong anong ginawa mo sa anak..pero sige kung gusto nyong umalis umalis kayo.. at ikaw esmeralda.. sa oras na umalis ka dito.. kalimutan mo nang magulang mo ako tamdaan mo yan. " wika ni mira. " ma.. sa ngayon siguro hindi mo ko maiintindiha.. pero sana balang araw.. maintindihan mo ako" wika ni esma " lumayas kana.. tandaan mo tong sasabihin ko.. balang araw lahat ng sinasabi mo kakainin mo.. at doon mo mapapatunaya na tama lahat ng sinasabi ko... lumayas na kayo...layas!!!" wika ni mira.

nang mga oras ngang iyon ay mas pinili na lamang ni esma ang lumayo muna..alam nya sa sarili nya na iyon muna ang tama..dala naring siguro ng mga nangyayari sa kanila kaya wala silang panahon para magkaunawaan.. bagay na nag tulak kay esma na iwan ang kanya ina ta bumalik ng maynila kasama si arman . at lahat nga iyon ay nasaksihan ni anghel