Chapter 30

Sorry for the typos and grammatical errors. Enjoy reading!

••••••

Chapter 30

Dalawang linggo na simula nung tumira ako sa magulang ko. Dalawang linggo narin kaming hindi pinatatahimik ng Douglas. They always send us threats. Nakipagkaisa din sila sa ibang mga mafia.

Samantalang kami ay ang mafia lang ni L ang katulong namin. Hindi din kami makapagpadala ng tauhan galing Greece dahil binabantayan ng mga Douglas ang galaw namin.

Nasa sala kami ngayon upang pag-usapan ang plano. Hindi ko akalaing marunong din pala 'tong mag-seryoso ang mga pinsan ko.

Tumikhim si Daddy bago naupo. May katawagan siya kanina kaya hinintay muna namin siya bago mag-umpisa.

"Fedelin called. He said that there must be a chance that they can enter here in the Philippines." sabi ni Dad.

Fedelin is my Daddy's secretary. Hindi siya sumama kay Daddy sa pagpunta dito dahil may pinatrabaho pa ang ama ko sa kanya.

"How?" mom asked.

"They gonna use fake identity." sagot ni Dad. "What we gonna do is to kill all the Dougla's allies."

"K-kasama ang Boss ko?" may takot na tanong ni Mina.

"He's under Douglas. So that means, kasama siya." seryosong sagot ng ama ko.

No way. "Dad, we can do an exemption. Right?" sinulyapan ko si Mina na nakayuko.

"No, we don't. Starting tonight. Unahin natin ang Caloso Mafia and so on. Huli ang mag-aamang Douglas. Gusto kong makita nila kung paano nalalagas ang kanyang mga tauhan at kakampi niya. Tingnan natin kung sino ang luluhod at magmakaawa." nagtatagis-bagang na saad di Daddy.

"How about our men, Uncle? Kailan sila dadating?" tanong ni Faustus.

"Tonight. Fedelin already settle the things they need." napatango ang pinsan ko.

"Kaya ba natin? We're only few." si L.

Nag-angat ng tingin si Daddy sa kanya.

"Don't underestimate the Iakovous, L." seryosong saad ni Dad. Napa-iwas ng tingin si L.

"Kung ganon, maghanda na tayo." nagsalita si Mom.

"No. You two, stay here."

"What? Dad, no way! I'll go with you!" angal ko.

Hindi pwedeng hindi ako sasama. I want to fight! I want to help! Ayokong manatili dito habang ang ama at pinsan ko ay lumalaban. Gusto kong kasama nila ako! At isa pa gusto konh llg ipahigante ang mga ginaaa ng Douglas sa akin. Lalo na sa ginawa nilang pagpatay sa nagpalaki sa akin. Ito na ang tamang oras.

"No, princess. You stay here baka mapano ang—"

"Shut up, Flavian! Sasama ako!" pagputol ko sa sinabi ng pinsan.

Hinawakan ako ni Mommy sa balikat para pakalmahin. Natahimik sila habang mariing nakatitig sa akin.

"Jace, isama niyo na ang anak natin. Alam kong hindi niya hahayaang mapahamak ang sarili niya at alam kong poprotektahan niyo din siya. Huwag niyong maliitin ang kakayahan niya." si Mommy.

"Madam is right." sang-ayon ni L na nakatingin sa akin. "She can handle herself. Trust her."

"See?" inis kong sabi. "I hope all of you too!"

"Damn. Mas lalong tumitigas ang ulo mo! Baka makalimutan mong muntik ka ng madisgrasya dahil nakipaghabulan ka sa tauhan ng Douglas?!" inis na sabat ni Estevan na ipinaalala sa akin ang nangyari. "Stay here, Aspasia." mahinahon na niyang sabi.

Marahas akong umiling. "No! Sasama ako! Sa ayaw at sa gusto niyo!" galit kong sigaw at iniwan sila.

Dumeretso ako sa kwarto at doon inilabas ang inis. Ano ba ang problem nila? I can fight. I can protect myself. Kaya bakit ayaw nila akong isama? I am part of this mess. Gusto kong sumama para makasigurong hindi nila sasaktan si Saber.

Nagiging tanga na naman ako. Kalaban siya. Alam ko iyon. Pero mahal ko siya at ayokong may mangyaring masama sa kanya. Ayokong saktan siya ng ama ko o ng mga pinsan ko. Si mommy lang ang may alam sa pinag-usapan namin ni Saber at alam kong naiintindihan niya ako.

Pabagsak akong nahiga sa kama. Napatitig ako sa kisame. "I want to see him." buntong hininga ko.

These past few days ay lagi nalang siya ang hinahanap ko. Tuwing gigising ako ng maaga. Kaya panany ang reklamo ng mga pinsan ko na imbis sila ang hahanpin ko ay ibaw daw. Nakakaselos sabi pa nila.

Ano bang nangyayari sa akin? Hindi naman ako ganito ah? Dapat hindi ko siya hinahanal o iniisip man lang. Simula kasi nung malaman kong—.

Naputol ang pag-iisip ko ng may kumatok sa labas ng pintuan ang kwarto.

"Pasok." walang gana kong sabi.

Inaantok na naman ako. Lumingon ako nang bumukas ang pintuan. Pumasok si Mommy na may dalang gatas na nakalagay sa tray.

Bumangon ako at nag-indian sit. She smile and put the glass of milk on my night stand table beside my bed before sitting on the side of the bed.

"How was your feeling?" marahan niyang tanong.

"I'm mad, Mom. Bakit ayaw nila akong isama?" inis kong sabi.

"Nag-aalala lang sila sayo. Ayaw ka nilang mapahamak."

"But I can protect myself. Hindi na bago sa akin 'to. Alam kong anong klaseng kaharasan ang haharapin kaya handa ako, Mommy. Handa akong lumaban." nahihimigan ang kadesperahan sa boses ko.

Napailing si Mommy. "I know what you're thinking, Aspasia. You want to go with them so you can protect that Douglas against your father and cousins, right?"

Napaiwas ako ng tingin sa kanya. T

Dahil tama siya. Alam niya ang binabalak ko.

"I don't want them to hurt him, Mom."

"You're risking your life for him."

"Because I love him! Mahal ko siya. Mahal na mahal. Ayoko siyang masaktan. Kakalabanin ko talaga si Daddy pag may mangyaring masama sa kanya." tuluyan na akong naiyak.

Niyakap ako ni Mommy at hinagod ang likod.

"Shh. Stop crying. Tutulungan kitang kumbinsihin ang daddy mo." bulong niya at hinalikan ang gilid ng ulo.

Sumapit ang gabi at tuluyan nang nakumbinsi ni Mommy si Daddy na isama ako. Kaya agad akong naghanda sa kakailanganin. Panay naman ang reklamo ng tatlo kong pinsan.

Dumating na din ang mga tauhan ni Daddy na ipinadala ni Fedelin. Napangaga ako kanina dahil hindi ko inasahang sobrang dami pala talaga.

Si Mommt ay hindi talaga pinayagan ni Daddy. Kaya mananatili siya dito sa bahay. May mga bodyguards namang magbabantay kaya okay lang. And well, I forgot my Mom was a badass.

"Pag may galos ka mamaya. Bibitayin talaga kita patiwarik!" banta ni Faustus.

Natigil ako pag-assemble ng baril at sinamaan ng tingin si Faustus. Inirapan niya lang ako.

"Pero bago ako mabitin ay nakabitin ka na." irap ko. He just tsked and continue assembling his guns.

Mahina namang natawa ang dalawa kong pinsan.

Pagkatapos naming mag-assemble, sakto naman na kakababa lang ni Daddy. Nakaangkla ang braso ni Mommy kay Daddy.

Tumigil sila sa harap namin. "Let's go."

"Mag-ingat kayo. Dapat pag-uwi niyo lompleto kayo. Don't make me worry please." pakiusao ni Mommy.

Tumayo ako at niyakap ang ina. "I will, Mom. We will." I assured.

Humiwalay siya sa pagkakayap at hinalikan ako sa noo. Nagsitayuan din ang mga pinsan ko at lumapit kay Mommy. Hinalikan din sila ni Mommy sa noo.

Hindi nagtagal ay nagpaalam na kami. Nasa isang sasakyan kami ni L na tahimik lang sa tabi ko. Habang ang pinsan at ama ko naman ay nasa iisang van kasama ang ibang tauhan.

"Hey. Napapansin kong hindi mo ako pinapansin." basag ko sa katahimikan.

Hindi ko alam kung bakit naging iba ang pakikitungo niya sa akin. Isang araw ang lamig na niya. Ibang-iba sa L na nakasama ko.

"Busy lang." he answered plainly.

Napanguso ako. "Busy. Hindi naman ah."

He tsked at ginulo ang buhok ko. "Nagtatampo ka ba?" tanong niya.

"Hindi. Nagtataka lang ako." mabilis kong sagot at tumingin sa labas mg bintana.

Muli kaming natahimik ng ilang minuto bago siya nagsalita.

"Ipaalam mo ba sa kanya?" nilingon ko siya at kinunotan ng noo.

"Ang?"

Ninguso niya ang sagot. Umiling ako. "Hindi ko alam.

"Nandoon siya sa pupuntahan natin. Sila ng ama at mga kapatid niya. Alam nilang pupunta tayo doon."

Nanlaki ang mga mata ko.

"Paano nila nalaman? Hindi pwedeng nadoon siya L!" nag-aalala kong sabi.

"Hindi ko alam. Kanina ko pa lang nalaman nang makasakay na tayo."

"Kanino mo nalaman?"

"Kay Red. Inutusan ko siyang manmanan ang kilos ng Douglas. And it turns out that they know kung sino ang uunahin natin." mahina siyang napamura.

"Oh fuck! Hindi siya pwedeng makita nila Daddy! They will kill him!" kinakabahan kong sabi.

Magsasalita pa sana si L ng bigla pinaulanan ng bala ang sinasakyan namin. Napayuko ako sa sahig ng kotse habang si L ay pilit akong pinoprotektahan.

"We need help! We've been attacked!" sigaw ni L. Sinilip ko siya. May kausap siya sa cellphone. Napatingin ako sa driver namin. Napahawak ako sa bibig ko sa takot. He's dead.

Natigil ang pamamaril at biglang bumukas ang pinto sa gilid ko.

"L!" napasigaw ako nang may marahas na humatak sa akin palabas ng kotse. Tumama pa ang ulo ko sa pintuan ng backseat dahil kung bakit bigla akong nahilo.

Napatingin ako sa taong iyon. "S-sylvester." mahina kong usal bago napatingin kay L na nasa loob parin ng kotse. Nakatutok ang kanyang baril kay Sylvester. Dahan-dahan siyang lumabas ng kotse.

Nasa likod ko si Sylvester. Ang isa niyang braso ay nakapalibot sa leeg ko habang ang isa niyang kamay na may hawak na baril ay nakatutok sa akin. Umatras siya kasama ako.

"Don't make a move, Brent." napapikit ako ng idiniin ni Sylvester ang dulo ng baril sa panga ko.

Nagsidatingan ang mga sasakyan na kasama namin. Bumukas ang itim na van at doon lumabas ang ama ko at ang tatlo ko pang pinsan.

"One wrong move. And your princess' head will blow out." puno ng pagbabantang sabi ni Sylvester.

Naramdaman kong muling umikot ang paligid kaya mariin akong napapikit. "You fucker! She's bleeding!" galit na sigaw ni Faustus dahilan para mapamulat ako.

Inabot ko ang aking ulo kung saan tumama sa pintuan ng sasakyan kanina. May malapoy na likido ako naramdaman. Tiningnan ko ang kamay ko. Blood.

"Fuck you, Douglas!" nangangalaiting galit na sigaw ni Flavian. Aakmang lalapit ito pero agad pinigilan ni Estevan.

Napatingin ako sa ama ko. Madilim ang kanyang mga mata at nagmumukhang kalmado ang mukha.

"What now Iakovou?" may paghahamong sabi ni Sylvester.

Napahawak ako sa braso niya dahil nasasakal ako.

"Let go of my daughter, Douglas."

Malakas tumawa si Sylvester. "You can order your men but you can't order me Iakovou. Kaya manigas ka diyan."

Sinubukan kong pumiglas pero mas lalo akong nasakal. "L-let go of me! Damn you, Sylvester!" singhal ko.

"Uh-uh." iling niya. "Let's go! Let's play hide and seek Iakovous. And of you try to shoot me sasabog ang bungo ng prinsesa niyo." nakangisi nitong sabi bago ako ipilit na ipasok sa kulay grey na van.

Ang huling naalala ko ay ang paglagay ng panyo na kung sino sa ilong at bibig ko bago ako nawalan ng malay.

Nagising ako sa isang kwarto. Walang niisang bintana. Ang nandito lang sa loob ay ang kamang hinihigaan ko at isang basong tubig na nasa tiles na sahig.

Napahawak ako sa ulo ko ng maramdaman ang kirot. Naramdaman kong nakabandage ang ulo ko.

Nasaan ako? Napatingin ako sa suot kong puting bestida. Pilit kong inaalala ang nangyari. At doon lang nag-sink in sa utak ko. Nakuha ako ni Sylvester.

Bumaba ako sa kama agad kong yumakap ang malamig na sahig sa paa ko. Lumapit akk sa nakasaradong pintuan at sinubukan ko iyong buksan pero nakalock.

Napatingin ako sa kisame. May nakalagay doon na CCTV. Sa tuwing gagalaw ako ay susunod iyon.

Napabuntong hininga ako. Isang hakbang palanh ang nagawa ko nang biglang sumakit ang tiyan ko. Napatukod ako sa pader at mariing ipinikit ang mga mata.

"Ahhh!" sigaw ko ng mas lalo kong naramdaman ang sakit.

I feel something flowing on my legs. Napatingin ako doon. "No..." iyak ko.

Pinilit kong maglakad patungo sa kama. Napatingin ako sa sahig. Ang daming patak ng dugo.

"No...my baby." naiiyak ko sa sabi.

Marahas na bumukas ang pinto. Hindi ako makalingon dahil nanginginig ang katawan ko.

"Alice!" puno ng pag-aalang sigaw ng pumasok.

"My baby....no my baby...." napahagulhol ako.

Namalayan ko nalang na bitbit niya ako palabas ng kwarto. "Please, don't close your eyes, my Alice." puno ng takot at pag-aalala niya sabi.

"Why you didn't tell me that your pregnant?! Damn it!" he said full of frustration.

Umangata ang nanghihina kong kamay sa kanyang pisngi. Hinilig ko ang aking ulo sa kanyang pisngi.

"S-saber our baby. Natatakot ako baka mawala siya, Saber. Please....not my baby." nanghihina kong sabi.

"Shhh. Don't say that. We won't lose her." panigurado niya.

"My baby..." at tuluyan na akong nawalan ng malay.