CHAPTER 46- AWAKEN

Y U M I E

Naglalakad lang kame sa kalagitnaan ng gubat and we have reached our destination and nothing. Nothing but a mossy forest around us. "D'you think we failed this time?"-xirien said with frustrations on her tone

"No. It must be in here we need to find it"

Inalis ko ang mga nakaharang na damo at sanga, sakalaing mahanap na namin ang hinahanap namin. Pero wala e. My hand is dirty and I'm very disappointed.

"So what now miss genius?"- diing wika sakin ni idio. My instinct are wrong? Ano bang kulang? I know that my guts tells me this is the right path, I couldn't think any after this. My mind is a mess since we lost her. I'm still going to find the answer. And I want her back. I didn't have my promise because I can't forget. I can't.

M A O M A O

I jumped up and looked around and reach the top to see clearly to find the best way so we won't get ourselves fell into any quicksand or rugged terrains or a clift.

There is something fishy about this place. And I can sense that the treasure we seek is near. But something caught up. Mixed feelings, like there's danger. I slide down the barked and find a safe routes for us. Nakaramdam ako na para akong nakuryente at dun ko nadatnan ang isang kumikisap na bagay.

"Guys in here!! "-tawag ko at mabilis silang dumating at nagsinghapan.

"𝐴𝑚𝑖𝑛 𝑢𝑡𝑢𝑒 𝑡𝑎! the half of the stone is here!" [ i found it]

I picked up the half of the stone tablet and put them together and I was flabbergasted at the same time amazed as the cracks disappeared. The wind starting to howl and the trees keeps rocking by the winds until a willow of the wisps appeared and it want us to follow..

Leo gave me a dirty looked "I'm not going nu-uh--" I stop him and pull his ears

••••

We somewhat have entered some uncanny forest. Thorns surrounding the trees. We slowly walked passed it and from a distance there's an enormous weird bud standing, surrounding itself with thorns. There's a lights from inside of it.

As we began to approached it the light faded into crimson. Some thrones slowly died and which parted and bend aside to give us path. But as long as we go deeper and deeper I heard a strange noises and the forest is screaming in terror.

"I hate this place"

"Yeah" nagpatuloy parin kaming naglalakad. The forest is crooked and the path we step on is pitch black. Napahinto ako saglit at nagkabanggaan sila dahil ako ang nasa unahaan para kaming langgam na sabay sabay sa isang linya.

"What's wrong mao?"-ask leo

"The tablet suddenly written into edhelen.."-Pagkabigla nong saad

"Tingin nga"

"The curse

Shall wake upon death

A path to the hells gate?"-basa ni leo dito. "What is that even mean?"

The curse. Nasagi sa isipan ko ay si Ajenta. Then if she is, why have her story continued? Or maybe its ajienta.

"Hells gate? Guys is this some kind of trap? I don't like the sound of it. I think we need to leave I senses danger around this woods of thorns"-Xirien hugged herself

"Andito na Tayo. Kailangan nating makalapot dun at alamnin Anong nasa loob" said noah

Dahan dahan akong naglakad. Hindi ko rin masiguro na kapag ang naapakan namin ay isa palang patibong. Hanggang sa marating na namin at lugar na may isang bulaklak nakaharang sa daanan. Di namin ito pinansin at akmang lalakpasan na namin ng bigla kaming nakaramdam ng sakit sa aming braso. Pagkatingin ko ay nagdurugo na pala. Saan ko nakuha tong sugat nato?

Bigla nalang itong bumuka at nakita ko ang mga nakakamamatay nitong patalim at nanlalaki ang mata ko ng may mga kalansay na nakadikit duon. Pagkahampas nito ay napayuko ako at hinarang ang bato na hawak ko.

"Mao! "

"You shall bring curse!!!!!"

Napaatras kame ng may marinig kaming sigaw at yumanig ang lupa at sa di kalayuan nakita namin ang paglabad ng tinik sa lupa na nagkukupulan at pagkaalis ng mga ito nakita namin ang babaeng naliligo ng dugo.

"Run!!!"-Sigaw nila at napatakbo ako. Di ko alam kung bakit pero ramdam ko ang takot sa presensya ng babae.

➖➖➖

Nakaligtas kame ng ligtas at dumiretso sa kalulili at kinausap ang matandang babae. May nakita kaming tao na nakagapos sa mga tinik at umiiyal ng dugo. "Kayo bigay panganib!"-diing wika ng matanda at parang sinisisi kami sa paghihimasok sa gubat na iyon

"Ano pong meron sa gubat ng Malie?"-biglang tanong ni idio

"Kayo kita babae?! Ito'y laki panganib!"

"Yes we did And we saw her crying in blood"-I said and knuckled my arms sabay himas ng aking mga braso.

"Di kayo tingin sa kaniyang mata?"

"hindi po. Hindi namin Siya masyadng Nakita dahil gumalaw Ang buong paligid"-Sabay namin at bumuga ng malalim ang matanda "But almost"

"Siya bigay panganib. Mata pula.. mata kalaban.."

"𝘏𝘢𝘯 𝘣𝘢𝘥 𝘭𝘪𝘯 𝘰𝘩𝘵𝘢𝘳"-sabay kaming napabaling ng tingin sa pangalawang matanda

"Why is it our path? Anong meron sa babae?"-tanong ko. The old woman didn't gave us the answer but slightly smile. We leave after getting some information. But not enough..

"Our path? Anong ibig nun sabihin kung sumpa naman ang dala ng babae?"-gulong wika ni idio. Bakit ganon ang sinabi samin? Ano ba talaga ang ibig nyang ipabatid? Pero kuha ko sa akto ang bitin nyang ngiti.

What is up with that?

"kakain muna tayo nakakagutom mag isip"-yaya ni noah at sya naman ang magbabayad dahil hari naman sya

Nasa lamesa na ang pagkain pero di ko iyon ginalaw.  The stone save me from the dreaded flower what was in this stone?

Why have it exist? Ano meron? at sino ang babaeng iyon? Iba ang hinahanap  namin at bat pa kame napadpad sa babaeng iyon? "Mao kain na"

"Masama ang kutob ko parang may panganib"-napakibit balikat lang ako at di maiwasang bumuntong hininga.

"Ang masama run ay nilebre kita at di mo kinain"-inip na wika ni noah at sinubo ko agad ang pagkain

"Sorry. Gulong gulo ang pag iisip ko"

Lumabas kame ng kalulili para balikan ang nayon ng Malie . Madali namang pumunta ruon na sakay ang alaga ni cleo. Ito rin naman ang tanging sasakyan namin dahil wala na yung isda na kinain ng rebulto sa paghahanap lang ng kayamanan. Pero iba ang nangyari. We woke something and I can feel the presence of death around her. Di maalis sa pangamba ko na baka maaari isa na namang kalaban at di namin masisiguro kung malakas ba ito.

Pero batid kong malakas sya dahil sya ay matinding nakagapos duon sa mga tinik at umalis ang mga ito sa kanyang katawan at nakita ko ang mga nagdurugo nitong balat at paunti unting nahihilom.

Napakadilim din ng gubat na iyon.

"Maomao kanina kapang tulala dyan"-yugyog sakin ni xirien kaya napabalik ako sa katinuan at tiningnan sya at wala akong naibulas na salita. Naninikip ang dibdib ko kanina pa ako kinakabahan

"I feel weird since we saw the woman entangled on a vines"-napabaling ako ng tingin kay leo na kapareho ko namang iniisip ang babae. Sino kaya siya? From a distance nakita namin ang maalikabok na nayon at bumaba kame roon.

"Anong nangyari sa Malie?!"

Napaubo ako sa alikabok at tinakpan agad ang bibig at ilong ko. Wala kaming narinig na anuman. Its dead silent but it's like the place have been swarmed by the sand storm "Is that? blood?!"-yumie shrieked and I couldn't believe my eyes.  Ang dami ring mga nagkakalatang patay na hayop sa paligid.

Anong nangyari dito?!

"Tulong--"-napalingon kame sa narinig naming humingi ng saklolo at sinundan namin ang boses hanggang sa makita na namin syang nakayuko sa ibaba ng sirang kubo. Pero napadilat nalang ako ng may nagsilabasan ugat na puno ng patalim at bilis kong napatakbo at di ko pansin na sa sobrang bilis ko ay nailagan ko ang mga ugat at hinablot ang bata tsaka niyakap sa'king kamay.

"Yumie dapa!!!"-sigaw ni xirien at agad kong nakuha ang ibig nyang sabihin. She's gonna blow! Sa lakas ng kanyang sound wave muntikan na akong mailipad mabuti't napadapa agad ako at sa nakatarak na espada na tinapon ni leo.

Ang mga alikabok ay nawala at lumiwanag ang kapaligiran at sa di kalayuan nakita ko ang nakahalindusay na bulaklak at may natinagan akong kamay roon at pulang tumutulo sa lupa may mahaba itong kuko.

"Yumie lets get out of here"-Inalalayan agad ako ng aking mga kasama at nagtago kame sa malaking bato

"T--thank y--you xirien"-uutal kong wika dahil sa kakahangos at tinapalan nya ang bibig ko.

"Come out my prey"-May boses na biglang lumitaw. Nagsitaasan Ang mga balahibo ko pakiramdam ko pati buhok ko hinila pataas. .

"N--natatakot po ako"-agad kong tinapalan ang bibig ng bata at napaiyak nalang ito at niyakap ako at ang bilis ng kaba sa kanyang dibdib.

I huss him at tinakpan nya ang kanyang mga tainga upang di marinig ang nakakatakot na boses at niyakap ko sya ng mahigpit. The ground shook because of the leaden vines that crawling back to her. Siya siguro ang aming napalaya. What have we done?!

"Crawl guys"-noah said at gumapang kame.

"Mao she's---"

"I know"

"You'll be okay"-I comfort the little boy at sumabay saming gumapang hanggang sa makalayo layo na kame.

"Save my papa"-yan lang ang lumabas sa bibig nya na nakadilat ang mata at nakikita ko ang takot dito.

"We wil---"-di pa natapos ni idio ang kanyang sinabi ng mahimatay ang bata at napalingon ako andun na Siya sa likuran ko

X I R I E N

𝘕𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨 𝘣𝘶𝘵 𝘴𝘮𝘰𝘬𝘦 𝘢𝘯𝘥 𝘧𝘰𝘳𝘨𝘰𝘵𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘳𝘦𝘢𝘮𝘴..

Napaluhod ako sa aking nadatnan. Wala niisa kaming naisalba sa malie. Ang daming mga nagkakalatang dugo at mga katawan na walang awang pinatay.   Ano bang klase kaming warrior kung marami pang mamamtay?! I can--t!! Whats wrong with us! but nahuli kame!

"That monster!"-mao curse and dragged some of the woods, scattering all over the place "Ano bang gusto nang hayop nayun!"

Inilibing na namin sila at nagdasal. We will find justice for them. Sino ba ang kalaban na ito?

"Hindi kaya ang may kagagawan nito ang babaeng napalaya natin?"-napalingon ako kay leo na tinatabunan na ng lupa ang mga patay. "Its must be her!"-galit na tono nyang wika.

"We need to find her now. Ayoko nang maraming pang mamatay"-natatakot na ani ni yumie. "I see dead bodies and yet I didn't have the chance to save them with my power. Such useless apprentice" She burst in tears and start blaming her abilities "Useless power!!"

"Yumi--"

"Don't comfort me xirien. I'm useless! What the use!!"-Alam naming masakit sa kanya ang pagkawala ni ajenta. Dahil wala rin kaming nagawa. We have tried to comfort her But still...

"We need to find her. I don't wan't to see crimson path again!!"-bulyaw ni yumie na namumuo sa galit. We rushed and she's still sobbing, clenching her fist. I can't help her this time. But I really wanna comfort her. I know ajenta is the one who can make her feel better.

"Don't worry about me xirien"-nabigla ako sa kanya na parang nababasa nya ang isipan ko.

"I miss ajenta and I failed as her friend and my power is useless--"-agad kong tinapalan ang bibig niya.

"Don't doubt yourself... "Please!"

Marko is not here nor even our ajenta. Its like we're missing our pieces together. We lost Ajenta and We don't know if she's still alive or not. Napaubo nalang ako at lumunok parang pakiramdam ko ay pinipiga ang lalamunan ko. Napabalik ako sa katinuan ng himasin ni noah ang aking likuran. Tinawag na namin ang alaga ni Cleo para mapabilis ang paghahanap. Tahimik lang kame di tulad noon. And I really miss it kahit di ko gaano pa sila kilala ng lubusan. I am willing to die to protect everyone. We bares a promise. And that promise must not be broken.

Sa di kalayuan nakita namin ang isang kaharian. Pagkalapit namin ay di kame lubos makatingin dahil ang akala naming pader ay mga patay na katawan pala. Carcass was all over the place and a pungent smell of rotting flesh didn't please my nose.

"Idio watch out!!" Mao shouted and released her arrow behind Idio but it just disappeared and later on appeared from a few miles away from him