Chapter 1

EILONWY'S

"Morning," I said while going downstairs holding my bagpack. I went to the kitchen at kumuha ng sandwich. Tita and Tito are eating silently. Nag away nanaman ba sila?

"It's too early. Why are you in a hurry?" Agad na tanong ni Tita. Tinignan ko lang siya at inubos na kaagad ang sandwich at uminom ng tubig.

"Alis na ako!" Sigaw ko at lumabas na ng bahay. Pumasok na ako sa kotse at pinaandar naman kaagad ito ni Manong. Hindi pa ako pwedeng mag drive eh, kaya hatid-sundo ako lagi.

Ang buhay ko ay parang paikot-ikot lang. Pasok sa eskwela, uuwi, kakain, mag s-study at matutulog. Lagi-lagi na lang ganoon na para bang paulit-ulit lang ang buhay ko, walang bago.

I jumped out of the car and told Manong na sunduin ako mga around 6:30pm dahil baka ma-late ako at mag study pa sa Library.

"NERYS!" A girl from the hallway shouted. I rolled my eyes and looked back at her.

"How many times do I have to tell you not to call me that?"

"Sorry! Ano kasi eh, pinapatanong ni Pres kung--" I cut her off.

"No, I won't join the Student Council, so can you please leave me alone?" Naiirita kong sabi. Araw-araw na lang kasi akong kinukulit nito!

"I know, magbabago pa rin ang isip mo at sasali ka. You can be the Vice President, you have a potential."

"Please, leave." She just laughed at umalis na sa harapan ko. Nakakainis! Ang aga-aga iniinis ako ng Student Council.

Ayoko nga 'di ba? Bakit ba hindi sila nakaka-intindi? Kailangan pa bang bigyan ko sila ng tig iisang tutor para maintindihan nilang ayokong sumali sa stupid Student Council na 'yan!

Pumasok ako sa room ng nakakunot ang noo dahil walang wala ako sa mood ngayon.

"Oyyy, badtrip yata si Pres ngayon ah!" Agad na sumbat ng isa sa mga kaklase ko. Nagtinginan naman mga kaklase ko sa akin hanggang sa maka-upo ako sa upuan ko. I looked at them and mouthed 'What?'

Nilabas ko ang airpods ko at nagpatugtog na lang para makapag relax habang wala pa ang teacher namin. I was thinking what would I do if bigla na lang naging Zombieland ang Earth? Char!

I am looking at the window nang biglang may humila ng airpods ko, dahilan para mapatingin ako rito.

"Ang lalim nanaman ng iniisip mo, Eilon. Musta?" Tanong ng babaeng sumipot nanaman para makapunta sa classroom namin.

"Bakit nandito ka nanaman, Fey?"

"Hmm, namiss lang kaya kita! Bawal ba 'yon?" Umupo ito sa katabing upuan ko kaya humarap naman ako sa kaniya.

"Well, hindi kita namiss kaya pwede ka nang umalis."

"Tsk! Araw-araw na lang masungit! Walang bago." I rolled my eyes because of what she said. "Anyways, pinapatanong--"

"Ayoko nga," bored kong sabi. "Are you here to persuade me? Kung ganoon, ayoko nga tumakbong Vice President. Period."

"Fine! Sasabihin ko na lang sila na hindi na magbabago pa isip mo, si Ate Jam kasi eh ang kulit kulit!"

"Sabihan mo 'yang Ate Jam mo, ayoko ng makukulit."

"Fine, fine."

"Fey! Si Sir nandito na!" Sigaw ng kaklase niya sa may pinto namin kaya tumayo naman si Fey.

"Alis na me ha," paalam nito at lumabas na ng classroom namin. Sakto naman na dumating na rin si Ma'am kaya natahimik na ang mga kaklase ko.

Nakinig lang ako buong maghapon sa klase at ngayon ay papunta akong Library para gumawa ng assignments.

7pm pa naman ang sirado ng school since dormitory school ito pero mas pinili nila Tita na huwag na lang ako mag dorm para mas safe daw kuno ako.

It's already 6:25 at papalabas na ako ng Library. May mga students pang pagala-gala dahil mag di-dinner sila sa cafeteria. Dormitory School kasi 'di ba.

I checked my phone who is in silent mode kanina while I'm studying. Napakunot ang noo ko nang there is a lot of calls from our Maid, Lina. 49 missed calls? Minsan lang naman tumawag si Ate Lina bakit ngayon sobrang dami?

May nangyari kaya?

6:30pm na ngunit wala pa rin ang sundo ko kaya dali-dali naman akong nag hintay na lang ng Bus. Why do I feel na there's something wrong talaga? Kumakabog ng sobrang lakas ang puso ko.

When I arrived in front of the house, lahat ng ilaw ay nakapatay na. Imposible namang tulog na kaagad sila dahil alam kong 10pm sila natutulog, yung mga maid. Naglilinis pa dapat sila ngayon. Pero what if maaga lang sila pinatulog ni Tita, right?

May narinig akong malakas na kalabog kaya roon na ako napatakbo papasok ng bahay. I opened the lights at sobrang gulo ng bahay ang nadatnan ko. The vase's are all cracked, the painting are all on the floor! What the hell?

"Tita?" I shouted. Nang walang sumagot ay pumunta ako sa kwarto nila at nagulat nang makitang duguan si Tita at walang malay. Habang si Tito naman ay duguan lang habang hawak-hawak ang parte kung saan umaagos ang dugo sa kaniyang tiyan.

Lumapit ako kay Tita at inalog-alog ito, may mga sugat si Tita na para bang pinukpok siya ng matigas na bagay sa ulo. I looked at Tito at lumapit sa kaniya.

"Anong nangyari, Tito?" Kinakabahan kong tanong. I don't know but I felt something, hindi ko alam. I don't cry, I'm just scared that something might happen to them kapag hindi ko sila dinala sa ospital.

"Eilonwy, you must trust me, okay?" Saad ni Tito at hinawakan ang mukha ko.

"A-anong sinasabi mo, Tito? Hindi ko maintindihan, bakit?"

"Trust me, just this once."

"Y-yes, okay. I t-trust you." I don't trust anyone but for my Tito's and Tita's sake, I must trust them. I looked at the window, ut is wide opened. Can be the culprit jumped out of the window while I entered?

"Do you believe in Magic?" He asked.

"What? Of course, not!"

"Do you?"

"No, Tito. Magic doesn't exist!"

"Please, say yes." Mahinahong saad nito. "Do you believe in Magic?"

"Yes!" I just said, for their sake.

At bigla na lang sumakit ang ulo ko at nawalan ako ng malay.