Chapter 4

It's been three days since the day I've escaped. Mabuti nalang at tinulungan ako ni Nichole—my bestfriend. Sa gabing iyon, dumiretso ako sa condo niya. Pumayag naman siyang doon muna ako mamalagi kasama siya. For the past few days, I'm happy na wala ng naghahabol sakin. Tho sometimes, I felt like there's an eye watching over me. Now here we are attending our graduation day.

Nagtaka ako kung bakit nagtilian yung mga batchmates at schoolmates ko sa ceremony.

"Let us all welcome the arrival of our school's benefactor, Mr.Zacharias McHarry Clinton."

Nanigas ako sa kinauupuan ko nang marinig ang pangalang iyon.

Everybody gives an around of applause except me na parang napako saking kinauupuan.

C-clinton? Wag kang paranoid Abi. Di lang siya ang Clinton sa mundo.

Tho I have this feeling na siya nga iyon. I still kept encouraging myself na he's not just the only Clinton alive.

Napatingin ako sa program card ko na nasagi kaya't nahulog sa ground na kagagawan ng kung sino man yung dumaan sa may gilid ko.Akmang pupulutin ko na ito pero naunahan na na ako nito.

Halos lumuwa ang mga mata ko nang magkatagpo ang landas ng mga mata naming dalawa. Gulat, kinakabahan at takot ang aking nararamdaman.

"Miss me?" halos pabulong niyang sabi at inabot sa akin yung program.

Napanganga naman ako at wala sa sariling ito'y kinuha.Namalayan ko siyang napatutok din kay Nichole bago umalis at dumiretso sa stage.

"Makalaglag panty ba girl?" tugon nitong katabi kong si Nichole.

Hindi ko nalang siya sinagot dahil nakafocus kay Clinton ang mga mata ko. Nakita kong nakipagshake hands siya sa mga highly-respected guests na nandoon sa stage.

So he's the school's benefactor? May itinatago rin pala siyang bait? But wait? Saan naman nanggaling ang ibinibigay niyang pera? Is it from illegal drugs o pagnanakaw? These past few days, mas lalong lumalala ang pagduda ko sa katauhan niya.

"At this juncture, let's all hear from our summa cumlaude Ms. Abigail Suzanne Rivera for her Words of Gratitude. Around of applause please."

Tumayo ako agad at kinakabahang tinahak ang red carpet papuntang stage. Ningitian ko ang mga guests at isa na roon si Clinton.

"Honored guest,PTA Officials, Teachers, Graduates, our very own benefactor Mr.Clinton, Friends, Ladies & Gentleman, a pleasant morning to all of us. I am very honored to stand here today as I'd give my words of gratitude. I wanna say thank you to our Heavenly Father for making this ceremony possible. We shall thank Him for everything. I can't imagine that I have reached this far of success despite what I've been through in life. Indeed, life is like a wheel. Sometimes we're on top & sometimes we're in the bottom. Life is really embarrassing yet very challenging. There's so many obstacles that we really need to surpassed on just to justify and proved what we can do & what we should do. Throughout my journey, I realized that challenges is just a motivational factor. Don't feel bad of having those as it will become a great opportunity for us to know more ,become better yet discover the best version of ourselves. For my friends and to those who kept on believing me, I wanna say thank you for being there beside me. Before I end this up, I want to share this quote I made and this is what I want you to bear in mind as well;

"Don't expect great things to come 'cause great things come unexpectedly."

"Thank You and Once Again Good Morning!"

Pagkatapos kong magspeech. Nagkipaghandshake ako roon sa mga guests.

"Congratulations." they said.

Sa huling upuan ako mistulang kinabahan ng sobra as he's there sitting.

Ako ang unang nag-abot ng kamay then he accepted it.

Napalamig ng kamay niya oppositely sakin na pinagpawisan sa kaba.

He then looked at me and said.

"Congrats."

"Th-thank you." nauutal kong sabi bago hinila ang kamay kong di ko mahila.

Fuck! Don't make a scene here Clinton.

Tiningnan ko siya ng masama at binigyan ng what-are-you-doing-look?

Lalo niya namang hinigpitan ang pagkakahawak dito. Akala ko'y wala na siyang balak na bitawan ang kamay ko, but after he looked at me then give me a smirk, pinakawalan niya na ito.

Agad naman akong bumaba ng stage at dumiretso saking upuan.

The ceremony went smoothly. It's around 10 am bago natapos ito. Dali-dali naman kaming umuwi ng condo ni Nicole para makapaghanda sa mamayang ala-una ng hapong Graduation Masquerade Ball.

I am wearing right now a backless silver-fitted gown and have this 4 inches high-heels. Nakawhite gloves at maskara rin ako. I owe everything from Nicole. Hindi na sana ako a-attend but she forced me dahil once in a lifetime lang daw ito. Pumayag na rin ako kahit na nakakahiya sa kaniya dahil ang dami niya nang naitulong at naibigay sa akin. Nang tumungo kami sa venue, sa magkaibang sasakyan kami sumakay. Pero ako yung nauna.

Lumabas ako ng taxi at akmang papasok na sa loob ng school gate pero nagulat nalang ako nang may tumakip sa bibig ko. Nagpupumiglas ako pero nalanghap ko yung nakakahilong-amoy and everything went black.

Nagising ako sa isang madilim na sulok. I tried to move my hands, but it was tied up. Ganun pa rin yung suot ko.Yung buhok ko'y ang gulo-gulo.

Nasaan ako?

Napatingin ako nang bumukas ang pinto. Pumasok doon ang isang lalaking may hikaw sa kabilang tenga.

"Sino ka? Pakawalan mo ako ritong hayop ka?" singhal ko rito.

Napahalakhak lang ito at lumapit sa akin.

"Tulong...Tulong..."

pagsisigaw-sigaw ko.

Lumapit naman siya sa akin at bumulong.

"Shhh, wag kang maingay." sabi niya.

Kinalibutan ako sa lapit niya sakin.

"Sayang ka. Nakialam ka pa kasi. Pero salamat dahil mukhang ikaw ang susi para mapatay namin ang pesting Zacharias na 'yon." sabi niya na parang demonyo.

Nagtataka naman ako sa mga sinabi niya.

Sinong Zacharias?

"Hi-hindi ko alam yang sinasabi niyo.Wa-wala po akong kilalang Zacharias." nauutal kong tugon.

Masama niya naman akong binalingan ng tingin.

"Kaya pala buhay ka pa samantalang matagal na kitang ipinapatay. Dahil ipinapatay rin ni Clinton ang mga tauhan ko. Pareho kayong dalawa. Pakialamero at pakialamera. Hadlang kayo sa mga plano ko, kaya dapat sainyo ang mamatay." nakangisi niyang sabi.

Clinton? Si Zacharias McHarry Clinton ang ibig niyang sabihin?Bakit anong kinalaman ni Clinton dito?

"Ang ipinagtataka ko lang kung ba't ka pinoprotektahan ng gagong yun. You must be something to him huh?" dagdag niya pa.

Pinoprotektahan ako ni Clinton?

"Pero sisiguraduhin kong di na kayo aabutan pa ng bukas. Tiyak na pupuntahan ka ng pesting yun. At papatayin ko kayo ng sabay. You know? Hitting two birds in one stone. Hahaha."

Napalunok ako at nanginig sa takot. Napatingin siya sa akin mula ulo hanggang paa at ngumisi ng nakakatakot.

Hinawakan niya ang mukha ko at bumulong.

"Pero bago yun matitikman muna kita." sabi niya sabay singhot ng aking bandang leeg. Napasinghap naman ako sa gulat at kaba.

Hinimas-himas niya ang buhok ko pababa saking leeg, balikat at braso na nagpatindig ng aking balahibo.

Sinubukan niya akong halikan kaya't iniwas ko ang aking mukha. Inis niya namang sinakmal ang gilid ng bibig ko.

"Wag ka ng pumalag. Liligaya ka rin naman."

Nanginig ako sa takot sa pwede niyang gawin.

"Tulong!"

"Hahaha.Tumahimik ka!"

Akmang hahalikan niya ang aking labi ngunit di niya nagawa dahil dinuruan ko siya. Napapikit siya at galit akong tinignan.

Napalunok naman ako ng ilang beses. Isang malakas na sampal na nagpabaliktad saking mukha ang iginawad niya sa akin. Di pa siya nakuntento bigla niyang sinuntok ang aking tiyan kaya parang nawalan ako ng lakas.

Gusto ko mang sumigaw ng tulong at magpumiglas ngunit di ko magawa. Sa tingin ko ay di ko na mapigilan ang kaniyang maitim na balak. Naramdaman ko ang pagkalas niya sa suot kong gown. Di ko napigilang tumulo ang aking mga luha. Hinimas-himas niya ang likuran ko at hinaplos ang mukha. Sa galit at sama ng loob di ko napigilang kagatin ang kamay niya. Napasigaw naman siya. Gamit ang kaliwang kamay, hinablot niya ang buhok ko kaya nama'y nabitawan ng ngipin ko ang kamay niya.

"Wag mong inuubos ang pasensya ko. I swear, I'll take you to the cloud nine."

Napailing-iling ako. I am scared and disgusted at the same time.

Nagulat ako nang pakawalan niya ang mga nakatali saking magkabilang kamay.

"Papakawalan muna kita upang hindi ka mahirapan. Kundi tanging sarap lang ang iyong mararamdaman."

Sinimulan niya akong haplos-haplusin ngunit agad ko siyang tinadyakan. Bumagsak siya sa sahig habang hawak-hawak ang bandang ari niya. Akmang tatakbo ako ngunit nahawakan niya ang aking kanang paa dahilan para ako ay madapa. Dali-dali naman akong gumapang-gapang at sinipa siya ngunit mabilis niya akong hinila papunta sa kaniya. Pumaibabaw siya sakin bigla. Itinulak-tulak ko siya ngunit lalo siyang nainis. Sinuntok niya bigla ang magkabiglang hita ko dahilan para di ako makagalaw na tila'y walang-wala na akong lakas para makakilos pa.

Nakita kong nakangisi niya akong binuhat at ihinagis sa maalikabok na kama sa may gilid.

Dali-dali niyang hinubad ang butones ng kaniyang polo at agad na pumaibabaw sa akin.Hinayaan ko nalang siyang dila-dilaan ang leeg ko dahil gustuhin ko mang kumalawa, magpumiglas at takasan siya'y di ko magawa. Napahikbi nalang ako sa pait ng aking sitwasyon.

Mas lalong tumulo ang luha ko dahil wala manlang akong magawa nang tuluyan niya ng mahubad ang aking gown. Kaya't ang natira ang aking dilaw na panty at bra.Para siyang natatakam na pinagmasdan ang aking kahubdan.

Matapos ang ilang minuto tumayo siya at parang demonyong nakangisi na nakatingin sa akin. Tinanggal niya ang kaniyang sinturon at dali-dali hinubad ang suot na pants. Napaiwas nalang ako ng tingin habang walang tigil sa paghikbi. Nandidiri ako sa kaniya. Kung pwede sana patayin niya nalang ako kaysa gawin niya ang karumaldumal na karahasang di ko kailanman maisip na mangyari sa akin.

Nanginig at nanindig ang aking balahibo nang maramdaman siyang pumaibabaw sa akin na hubo't hubad.Hinamas-himas niya ako at hinawakan ang strap ng bra ko.

Matagumpay niya itong nahubad ngunit isang tunog ng baril ang nagpatigil sa lahat. Nahulog siya sa kama. Dali-dali ko namang hinablot sa gilid ko ang punit-punit kong gown at tinakpan ang aking katawan.

Nagtago ako sa gilid at napayakap sa sarili.

Nakita ko naman ang pagpasok ng di ko inaasahang nilalang.

C-clinton.

Tinapakan niya ang bandang dibdib nung demonyong lalaki at tinutukan ng baril.

"Nagkamali ka ng taong binangga." nanggigil at nag-aalab ang mga mata sa galit na sinabi iyon ni Clinton.

"Magkita nalang tayo sa imperyerno." nakangising dagdag niya at walang pagdadalawang-isip na pinaputukan ang lalaki.

"Bang! Bang!"

Matapos ito bumaling siya sa akin ng tingin. Naglakad siya papunta sa sulok na kinaroroonan ko. Hinubad niya ang suot na coat at itinakip sa aking likuran.Hindi naman ako makareact dahil hindi maproseso saking utak ang mga nangyayari. Nakatulala ako habang nakatingin sa patay na katawan nung lalaking muntikan na akong gahasain. Wala rin akong naging reaction nang bigla akong buhatin ni Clinton.

Nadaanan namin ang mga patay na katawan ng mga nakaitim na lalaki. May mga naririnig pa akong putukan, but I'm too lost and bombarded with all the misery that I've just witnessed. Nakita ko rin yung mga kaibigan ni Clinton na nakipagbarilan. Ngunit patuloy lang ang paglakad ni Clinton habang ako'y mahigpit na kinarga. Ramdam ko ang makikisig niyang braso na tila'y di ako gustong makawala't pakawalan pa.

Sa may kalsada nandun ang mga kotse nila. Binuksan niya ang pinto nung front seat at ipinasok ako roon. Agad naman siyang umikot at pumasok sa driver seat. Bago pinaandar yung kotse tumingin muna siya sa akin samantalang ako nakatingin ng diretso sa unahan. Walang imik at di pa rin makapaniwala sa mga pangyayaring naganap.

Sa dinami-dami ng pinag-iisip, di ko namalayan ang daang tinahak namin.

Napatingin nalang ako sa paligid nang huminto kami sa isang parang pribadong lugar. Lumabas siya at pinagbuksan ako. Wala sa sarili naman akong lumabas.

"Nasa private resort tayo." sabi niya na tila alam ang tanong sa aking isip.

Siguro ay masyadong halata na nagtataka at nagtatanong ang aking facial expression.

"Tara na." sabi niya at hinawakan ang aking kamay.

Nagpatangay nalang din ako. Pumasok kami sa loob at dumiretso sa isang kwarto.

"You can take rest now." sabi niya nang mabuksan ang pinto.

Walang pagsasang-ayon naman akong pumasok at isinarado ito. Napasandal ako sa pinto at napahikbi. Narinig ko ang mga yabag niyang papalayo.

Though I know I have Nichole in my life, at this moment I felt like I'm so lost, alone, and weak.

Napaupo ako sa kama at napatulala. Sa pagod physically & mentally, di ko namalayang nakatulog na pala ako.

Nagising ako dahil sa gutom. Napatingin ako sa may bintana.

Gabi na?

Napatingin din ako sa alarm clock sa may gilid na nakapatong sa bedside table.

6:27 pm?

Napatingin ako sa suot ko. Nakawhite-shirt na ako at sleeping pants.

Sinong nagbihis sa akin? Grave, hundi ko talaga namalayan?

Si Clinton kaya? Nakakahiya.

Nasaan siya?

Bumangon ako upang hanapin siya. Lumabas ako ng kwarto at nagtungo sa may kusina ngunit wala siya.

Lumabas ako at naglakad-lakad sa labas. Sa may di kalayuan nakita ko siyang nakatanaw sa malawak na dagat. Unti-unti akong lumapit sa kaniya. Narinig niya siguro ang ingay ng mga yabag ko o naramdaman niyang may tao kaya't napalingon siya sa banda ko.

Tahimik lang ako at pinagmasdan din ang magandang tanawin.

"Ang buhay ay parang alon lang na humahagpas sa buhangin. Minsan nagdadala ng basura at minsan ito'y humahagpas upang basahin ang buhanging natutuyo nang sa ganun ay magising ito at muling magkaroon ng buhay." napakunot ang noo ko nang magsalita siya bigla.

"Ang karagatang gaya nito ay parang nagsisilbing simbolo ng mundo. Napakalaki at napakalawak nito. Iba't-ibang nilalang ang namumuhay na may iba't-ibang kuwento, pagkatao,

prinsipyo at gusto. Sa buhay kailangan mong makipaglaro dahil hindi ka mananalo kong di mo susubukan."

"Like what many people believed in, everything happens for a reason. In time, maiintindihan din natin ang lahat. We shouldn't cry because it's over. There are things that we can't win back or just take back in our arms and so questions na walang tamang sagot." I felt his sincerity while saying those words.

Parang nanibago ako bigla sa katauhan niya. Siya ba talaga itong nagsalita?

Is he trying to comfort me? Because yes, somehow those words shoot right through the bones.

"Wag mong iparamdam sa sarili mong ika'y nag-iisa. I was always been there and right here, right now, ako'y nandito na para samahan ka." napanganga nalang ako.

Hindi ko siya maintindihan pero parang may humaplos sa puso ko nang sinabi niya 'yon.

Napatingin ako sa kaniya na namamangha at nagtataka.

How could he said those lines to me? Hindi kami magkakilala. Baka naman ganito talaga ang ugali niya? Is he feeling something to me like infatuation? For just days na nagsama kami sa mansion niya? Is it possible na makaramdam siya ng ganun?

Kasi wala akong ibang maisip sa sinabi niya. It's either ganito ang ugali niya o may gusto siya sakin.

Pinamulahan ako ng mukha sa naiisip kaya't nag-iwas ako ng tingin.

"I know you're hungry. Let's eat for dinner now." tumango ako at nagpatangay nang hawakan niya ang kamay ko.

Is he trying to show affection? Bakit siya biglang nagkaganito?

Natakam ako nang tumambad ang iba't-ibang klase ng pagkain sa dining table.

Hinayaan ko siyang nilagyan ng pagkain ang plato ko.

Why does he keep on surprising me with his actions, lines and everything about him after the tragedy? He is definitely acting strange.

"Where & when did you ordered all of these?" natanong ko sa dami ng pagkain.

Napailing naman siya sabay sabing;

"I prepared & cooked all of these. "

Wow!

"Really?" di makapaniwalang saad ko.

"Here, taste this one." he said sabay kuha ng food gamit ang fork at isinubo sakin. Nagdadalawang-isip at naiilang ko naman itong ninguya. Ang awkward-awkward pa dahil nakaabang siya sa reaction ko.

"How is it? " curiously asked.

"It's good. It taste really good." nakangiti kong sagot.

Inabot kami ng kalahati ng oras bago matapos sa pagkain. I've decided na ako na ang magligpit at maghugas ng mga kubyertos at plato na aming ginamit.

"Just leave it here. I can hire someone to clean everything. "

"What?"

"Uhmm."

Porket mayaman siya? It's an easy thing to do.

"No. I can handle it. "I insisted.

Nagulat ako nang kunin niya ito at inunahan ako sa pagdala nito sa kusina.

Napailing-iling akong sinundan siya sa kusina.

What a bipolar!

Siya yung nagkuha ng mga natitirang pagkain while ako naman ang taga-sabon. Madaling natapos ang lahat. We seemed so serious that everything went so fast.

Umalis siya ng kusina right after. Napag-isip-isip din ako kung susunod ba ako sa kaniya.

Why would I? I am not a puppy.

Ang awkward naman kung ganun.

After 10 minutes, lumabas ako roon. Nakita ko naman siyang nakatayo sa may sala habang may kausap sa kaniyang cellphone. Ingat na ingat naman akong naglakad na hindi makalikha ng anumang ingay. Nasa gitna na ako ng hagdanan nang bigla siyang lumingon sa akin.

Kunot noo niya akong tiningnan.

"What are you doing? You look like a stupid thief! "

Napaface palm nalang ako at hilaw siyang nginitian sabay turo sa taas.

"Ma-matutulog na ako." nauutal kong sambit.

Eh wala naman akong ibang maisip na idadahilan.

Napatawa naman siya saka nagsmirk.

"I never thought you were a pig. You go now haha." napailing-iling niyang sabi.

A pig? What? Seriously?

What he's talking about? He's a psycho.

Bakit nag-iiba na naman ang tungo niya sakin? He is really acting weird.

Di na ako nakipag-argue. I just shrugged my shoulders at tumuloy sa pag-akyat ng hagdanan.

Napakamot ako ng ulo nang makarating sa kwarto.

Anong gagawin ko? It's still so damn early? I am not even sleepy plus busog na busog ako. Ngayon ko lang na-gets ang sinabi niyang ako'y 'pig'. 'Cause they sleep after eating.

Lumabas ulit ako ng kwarto at tumingin-tingin sa paligid. Nakita kong may isa pang kwarto kaya't pinuntahan ko ito. Dahan-dahan kong inikot ang door knob at pumasok sa loob. Hinanap ko ang switch ng ilaw at pinindot ito.

Wow!

Kulay pink ang motif ng buong kwarto.

Di niya nasabing may kapatid pa lang siyang babae?

Binatukan ko ang sarili ko sa katangahan.

Ba't niya naman sa sasabihin Abi, eh di ka naman nagtanong.

Naglakad ako at napahiga sa kama.

This is so foamy.

Napatayo ako nang mapako ang mga mata ko sa isang closet.

Siguradong may pambabaeng damit dito.

Hinila ko ang first part at tumambad sa akin ang mga dresses at sleeveless.

Ka-age ko lang ba ang sister niya?

Kumuha ako ng dalawang dress at isinukat-sukat.

Inilapag ko sa kama ito nang macurious kung anong laman nung panghuling part nung closet.

Binuksan ko ito at naghalungkat doon.

Puro papeles lang naman ang mga ito.

Akmang isasarado ko na itong muli ngunit napatigil ako nang may makitang picture na nakaipit sa isang papeles.

Kinuha ko ito at nilinis dahil medyo ma-alikabok na.

Then I saw Clinton with a pretty girl which is probably his sister. They're both looking so young in here. Probably, hindi ko na mamukhaan itong kapatid niya ngayon kasi parang elementary student pa ito sa picture. On the other hand, kahit na teenager palang itong si Clinton dito, alam na alam ko na ang mga matang nasa larawan. Walang dudang siya ito. They looked so happy together habang nakaakbay sa isa't-isa. They seemed very close to each other.

I'm wondering if where is she now?

Babasahin ko na sana yung mga papeles nang sa ganun makahalagilap ako ng impormasyon tungkol sa sister niya. Pero napatayo ako nang marinig siyang tinatawag ang pangalan ko sa baba.

"Abigail?"

Dali-dali akong lumabas doon at dinungaw siya sa baba.

"Bakit?" nagtatakang saad ko.

"Come down." he said.

Dali-dali naman akong bumaba at pinuntahan siya sa sala. Nanunuod pala siya ng TV.

"Watch this." sabi niya kaya't tumingin din ako rito.

"Nanawagan po ako sa lahat ng nakakita sa bestfriend kong si Abigail Suzanne Rivera. Ito po siya, ito yung picture niya. Mahigit 8 oras na po siyang nawawala. Graduation ball po namin kahapon at base sa kuha ng CCTV ng university, may kumidnap po sa kaniya. Sa nakakakita o kung makita niyo po siya pakitawagan ang numerong ito; 09*********." sabi ni Nicole dun sa interview.

Probably, the university is asking her to do this kasi sila ay malalagot dahil inside campus premises na iyong pagkidnap sakin. At paniguradong nag-alala rin siya dahil matalik kaming magkaibigan.

Napahilamos nalang ako ng mukha.

She needs to know that I'm safe & fine. I think kailangan kong makaalis dito sa lalong madaling panahon.

Nichole is pretty worried right now. I can't afford to imagined her crying & worrying about me while I'm good right now—safe & alive.

"Kailangan kong mapuntahan si Nichole." frustrated kong sabi sa kaniya pero mahinahon ang tono ko.

Napailing naman siya which caused me para mapakunot ang noo.

"What?" inis kong sabi.

"You can't."

Tumaas naman ang dugo ko.

Bakit hindi pwede? Dahil nabihag niya na ako ulit?

"Pupuntahan ko siya sa ayaw o gusto mo." nanggigigil kong sabi sabay talikod.

"Hindi ka pweding umalis." madiin niyang pagkakasalita.

Napalingon naman ako sa kaniya at tiningnan siya ng masama.

"Aalis ako." may diin ko ring tugon.

Nagsimula na akong humakbang ngunit nagsalita siya.

"You stay here if you want to live longer."

Nanigas naman ako dun pero tinatagan ko ang loob.

"What if I won't? You'll gonna KILL me?" sabi ko at itinuro ang sarili.

"Kill you? That's impossible. What I mean is that you should stay here. For your own sake, it's very risky outside. In fact, you're safe when you're with me."

"Ako? Safe 'pag nandiyan ka? Why? How? What are you? I don't even know you. In fact, you're just like them — heartless & merciless. I saw you in my own wide eyes on how did you brutally killed that creature who kidnapped & tries to raped me. Wala kang ipinagka-iba sa kanila. Pare-pareho lang kayo, delikadong -tao." I said habang kaharap siya.

Siguro masyado lang akong nadala sa emosyon at nasabi ko 'yon.

I don't know kung guni-guni ko lang yun, but I saw bloodshot on his eyes.

Again, maybe guni-guni ko lang yun dahil seeing him right now looks like he's ready to attack me with his piercing eyes at nanginig niyang kamao. Nagtatagis na rin yung panga niya with a gritted teeth.

"How dare you to say that to me? After what I have done to you? Matapos kitang iligtas sa pangalawang pagkakataon? Ito ang isusumbat mo sa akin?" nakita kong nangungugat na yung leeg niya sa galit.

Bigla akong napahiya.

Napayuko ako sa kahihiyan saking sarili. Napatulo rin yung luha ko.

"O ba't ka umiyak-iyak diyan? Dahil ba naguiguilty ka? Haha.Wag kang maguilty dahil totoo naman, Mamatay-tao ako. Pero sana lang, bago mo ako sumbatan ng ganyan. Inalam mo muna ang rason kung ba't ko 'yon nagawa!"

Bago umalis, tiningnan niya ako mata sa mata.

"You want to leave? Then go! Walang pumipigil sayo." he said at iniwan akong napatulala. Para akong binuhusan ng napakalamig na tubig.

Bakit hindi ko manlang inisip na kundi dahil sa kaniya baka patay na ako ngayon or isa ng rape victim? Bakit ako nagpadalos-dalos at hindi manlang inisip na may utang na loob ako sa kaniya? Na nagawa niyang patayin ang lalaking 'yon dahil sa akin—upang iligtas at protektahan ako.

Bumuhos ang luha ko.

Siguro nga tama si Taylor Swift nung sinabi niya sa kantang , "This is me trying" ang linyang , "And my words shoot to kill when I'm mad, I have a lot of regrets about that".

Hindi ko nga 'yon napag-isipan. Nadala lang ako sa labis na pag-alala kay Nichole. Now, I'm repenting in vain.