เตรียมตัวก่อนศึกใหญ่ (7)

"มันเป็นเงื่อนไขในการจบมิชชัน ไม่ใช่เงื่อนไขให้เรารอดจากสถานการณ์ ให้เจาะจงชัดกว่านี้ก็คือถ้าถ่วงเวลาได้เราจะได้รางวัลจบมิชชัน แต่ก็อาจไม่รอดอยู่ดี"

"ยังไม่นับว่าฐานทัพอาจไม่รอดด้วย" อลิซาเบธเสริม

"การทำให้ฝูงซอมบีเปลี่ยนทางน่าจะเป็นสิ่งที่ควรทำมากที่สุด แต่ถ้าให้คุณคามิลเลือกก็คงไม่พ้นกำจัดซอมบีทั้งกลุ่มแน่เลยค่ะ"

"เฮ้ย อย่าเพิ่งตัดสินผมสิ ผมไม่ได้ไม่มีเหตุผลนะ ถ้ามีแผนดี ๆ ก็ลองเสนอมาก่อนสิ"

"ใช้อุปกรณ์สร้างเสียงล่อพวกมันให้ไปทางอื่นได้ไหม ตอนอยู่แรทฟอร์ตฉันก็ใช้วิธีนี้เอาตัวรอดมาหลายครั้ง"

"สร้างเสียงล่อมันเป็นวิธีที่ดี แต่อย่างน้อยก็ต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าทำไมกลุ่มนี้ถึงมุ่งตรงมาที่นี่ มันถูกอย่างอื่นดึงดูดมารึเปล่า สิ่งที่ดึงดูดมันมาคืออะไร เอาเป็นว่าผมจะลองสืบเพิ่มเท่าที่ทำได้แล้วกันครับ" จอนแทรกความคิดของเขาขึ้นมาพร้อมเสนอตัวทำประโยชน์

"ขอบคุณ เรื่องนี้ขอฝากนายด้วยนะ" ผมหันไปบอกกับจอน

"ถ้าไม่ได้ตั้งรับในฐานทัพ เตรียมกับดักไปก็ไม่มีประโยชน์ใช่ไหม งั้นพวกเราจะทำอะไรดีในระหว่างนี้" เบนจามินถามขึ้น

"ทำอะไรดีในระหว่างนี้…" ผมเผลอแสยะยิ้ม

"คงไม่ใช่ว่าจะเก็บเลเวล กับฟาร์มคะแนนต่อนะคะ" แอนดักคออย่างรู้ทัน

"ซานเชวิลล์แทบไม่เหลือซอมบีแล้ว" มายาที่ตลอดมานั่งฟังอยู่เงียบ ๆ กล่าวแทรกขึ้น

อดีตเซลล์แมนหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็โพล่งแทรกบ้าง "ซอมบีในเมืองไม่เหลือ เราก็ไปล่าเมืองข้าง ๆ ก็ได้ครับ พวกเราที่อยู่ที่นี่เอารถจากเมืองใกล้ ๆ ที่ยังใช้ได้มาซ่อนไว้ในเมืองเพื่อไม่ให้ใครเข้ามาได้ง่าย ๆ ขาออกจากเมืองพวกเรามีรถรับส่งครับ ใช้เวลาแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็ทะลุป่าออกไปได้แล้ว"

แอนและแคททำหน้าปลงตก ส่วนพวกเบนจามินยังลังเลว่าควรจะตามผมไปล่าซอมบีด้วยดีไหม หลังจากที่ทั้งสามถกกันอยู่ครู่หนึ่งจึงได้คำตอบว่าพวกเขาอยากลองด้วย

"แคทก็ไม่ได้มีพลังจากระบบอะไรนี่ตั้งแต่แรกใช่ไหมล่ะ บางทีถ้ารู้จักมันมากพอ พลังของพวกเราเองก็อาจตื่นขึ้นมาเหมือนกัน"

"ขอย้ำอีกครั้ง ผมยืนยันไม่ได้"

"ไม่เป็นไร ขอลองดูก่อน ถ้าสุดท้ายมันไม่ได้ผลก็ไม่ว่ากัน" เจนนาเอ่ยทิ้งท้าย

ผลลัพธ์จากการประชุมครั้งล่าสุด ทำให้อีกหลายชั่วโมงต่อมา พวกเราทั้งกลุ่มได้มารวมตัวกันที่ใกล้ทางเข้าหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างออกมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของซานเชวิลล์

"ระวังไว้นะครับ หมู่บ้านนี้พวกผมเคยสำรวจไปเล็กน้อยเท่านั้น ข้อมูลคือไม่มีคนเหลือรอด ซอมบีที่เหลืออยู่อาจจะมากกว่าร้อยคน บ้านส่วนใหญ่แถบนี้น่าจะยังไม่ถูกรื้อค้น"

"ขอบคุณนะคะ ช่วยได้มากเลย"

"อย่าประมาทค่ะ ข้อมูลของพอลเป็นข้อมูลเมื่อหลายเดือนก่อน ให้เผื่อใจไว้เสมอว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้จะดีกว่า"

พอลยิ้มแหย ๆ เมื่อถูกเจสซิกาทำลายความน่าเชื่อถือของข้อมูล แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะแก้ตัว ผมเพิ่งสังเกตว่าท่าทางของพอลกับเจสซิกามีบางอย่างที่แปลกออกไป

"สองคนนี้กิ๊กกันเหรอคะ" แอนเข้ามากระซิบกระซาบ

"อา ผมจะไปรู้ได้ยังไงเล่า"

"แต่พวกเค้าเป็นคาแรคเตอร์ของคุณคามิลนะคะ"

"คอลเลคเตอร์ไม่ได้รู้ข้อมูลทั้งหมดของคาแรคเตอร์นะ"

"เรื่องบางเรื่อง แค่ใช้ตาดูก็รู้แล้ว ออกจะชัดซะขนาดนั้น" แคทเข้ามาร่วมด้วย

"ผมไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก"

"ผู้ชายก็แบบนี้แหละ ไม่มีความละเอียดอ่อนหรอก"

…รู้สึกว่าปล่อยให้ผ่านหูไปไม่ได้…

"ผมบอกแล้วไงว่าไม่อยากไปก้าวก่าย ไม่ใช่ว่าถ้าใส่ใจดูแล้วจะดูไม่ออก"

"งั้นคุณคามิลก็รู้หมดสินะคะ ว่าในกลุ่มของคุณมีคู่อื่นที่กำลังดู ๆ กันอยู่ด้วย"

ผมเกือบเผลออุทานออกมา ผมไม่เคยรู้เรื่องนั้นมาก่อนเลย แม้ว่าจะเคยใช้สกิลเฟิร์สเพอร์เซินวิวเข้ามองอดีตของคาแรคเตอร์ทุกคนแล้วก็ตาม

แอนเอามือป้องปาก "คู่คุณอลิซาเบธกับคุณจอนสินะคะ"

หา! เอ๋! เฮ้ย! สองคนนั้นเกลียดกันไม่ใช่เหรอ เห็นหน้ากันทีไรก็แทบจะกัดกันตาย แอนกับแคทน่าจะเข้าใจผิดอะไรสักอย่างแน่นอน

ไม่สิ สองคนนั้นคอยระวังหลังให้กันอยู่เสมอนี่นะ

พวกเราแบ่งกลุ่มออกเป็นสองกลุ่ม แต่ละกลุ่มจะเดินเลาะขอบของหมู่บ้านเพื่อตรวจสอบสิ่งผิดปกติอีกรอบก่อนบุกจริง พอลอธิบายว่าหมู่บ้านนี้มีรูปทรงเกือบจะเป็นวงรี ส่วนปากทางเข้าก็อยู่เกือบจะตรงกลางหมู่บ้าน หากไม่มีอะไรผิดพลาด การสำรวจด้วยการลัดเลาะไปตามขอบทั้งสองด้านจะทำให้สองกลุ่มมาบรรจบกันบริเวณท้ายหมู่บ้านพอดี

แน่นอนว่าในสถานการณ์จริงมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาด กลุ่มพวกเราถูกซอมบีกลุ่มเล็ก ๆ เล่นงานระหว่างทาง ที่ร้ายที่สุดคือในนั้นดันมีพันธุ์พิเศษที่เหมือนกับซอมบีหุ้มเกราะถึงสองตัว

เจ้า 'ซอมบีหุ้มเกราะ' มีลักษณะตามชื่อที่ผมตั้งตรงตามตัวอักษร หลังจากกลายเป็นซอมบี มันเกิดการกลายพันธุ์จนสามารถสร้างผิวหนังที่สามารถป้องกันความเสียหายได้ดีโดยเฉพาะส่วนหัว

ซอมบีหุ้มเกราะตัวหนึ่งถูกลูกซองของแอนยิงอัดหน้าระยะประชิด มันเซถอยไปหลายก้าว แต่เห็นได้ชัดว่าการโจมตีแค่นี้จัดการมันไม่ได้

ผมและจอนยิงซ้ำใส่ซอมบีตัวนั้นอีกหลายนัด แฝดสามยื้อเจ้าพันธุ์พิเศษอีกตัวเอาไว้ ส่วนคนอื่น ๆ ก็แบ่งหน้าที่ไปจัดการซอมบีทั่วไปอย่างรู้งาน มันทำให้ผมกับจอนมีสมาธิมากขึ้นในการจัดการกับเป้าหมายของพวกเรา ผมพยายามเล็งยิงผ่านรอยต่อที่เชื่อมระหว่างเกราะแต่ละชิ้น