มิชชันกวาดล้าง (4)
แอนเคยเห็นฝีมือของอลิซาเบธมาหลายครั้งแล้ว ในบรรดาคาแรคเตอร์ที่ผมชอบใช้งาน อลิซาเบธเป็นคนที่ผมเรียกตัวบ่อยที่สุด เหตุเพราะว่าเธอแข็งแกร่งราวกับตัวเอกที่หลุดออกมาจากหนังบู๊
ถ้าให้เวลาอลิซาเบธวางแผนสักหน่อย หรือถ้าผมให้เวลาเธอมาก ความระแวงของอลิซาเบธจะทำให้เธอวางแผนรัดกุมซับซ้อนมากขึ้นและมากขึ้น เพียงอลิซาเบธคนเดียวก็สามารถย่องเข้าไปในฐานศัตรู เล่นงานคนทั้งกลุ่ม และเดินจากมาโดยแทบไม่ต้องเสี่ยงอะไรเลย
ผลลัพธ์ออกมาเป็นแบบนั้นร้อยเปอร์เซ็นสำหรับการเผชิญหน้ากับมือสมัครเล่นที่ผ่านมา แต่ถ้าคู่ต่อสู้เก่งฉกาจ ผมเน้นให้เธอสู้เป็นทีมมากกว่า
"ไม่ได้เตรียมแผนสำรองไว้เลยเหรอคะ" เธอถามผมด้วยน้ำเสียงที่ผมชักไม่แน่ใจว่าใครเป็นเจ้านายใครเป็นลูกน้อง
"ขอโทษนะ ไม่มีเวลาเตรียมกับดักอะไรด้วย"
"ไม่มีเวลา" อลิซาเบธขมวดคิ้ว "ถ้าไม่รีบจุดไฟ คุณมีเวลาถมเถเลยนะคะที่จะวางกับดัก"
ผมยักไหล่ "บอกตามตรงกับเธอเลยนะ ไม่อยากเสียเวลากับคนพวกนี้"
บอดีการ์ดสาวถอนหายใจ ไม่ใช่ว่าผมไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอนะ คนแบบเธอ พอได้วางแผน ผมรู้ว่าเธอต้องอยากคิดแผนเผื่อไว้สามสี่ตลบเป็นอย่างน้อย ซึ่งผมไม่ได้มีเวลาขนาดนั้น
นอกจากอลิซาเบธแล้ว ก็ยังมีอีกสองคนที่ผมเรียกมาก่อนหน้านี้ ผมตัดสินใจแสดงข้อมูลให้แอนดูเพราะการรู้จักพวกเดียวกันก็สำคัญไม่แพ้การทำความรู้จักศัตรู
[ข้อมูลคาแรคเตอร์]
[ชื่อ: บิลลี แฮมเมอร์]
[ฉายา: ช่างประปาร่างใหญ่]
[ระดับ: R (แรร์)]
[ค่าสถานะ: <ปิดซ่อน>]
[รายละเอียด: ช่างประปาร่างใหญ่ใจปลาซิว แม้จะเป็นช่างประปาแต่มีทักษะงานช่างประเภทอื่นด้วย ไม่ว่าจะงานไม้ เดินสายไฟ ทั้งงานที่ต้องออกแรงหรือใช้ความประณีตก็ทำได้ดี เพราะมีเรี่ยวแรงเยอะจึงสามารถนับเป็นกำลังรบได้ แต่ติดว่าเป็นคนใจเสาะ กลัวความมืด ถ้าอยู่คนเดียวจะกังวลจนทำอะไรไม่ได้เลย]
[สกิล: ฟรีทูลบ็อกซ์, เอนแฮนซ์พาวเวอร์]
[ข้อมูลคาแรคเตอร์]
[ชื่อ: จอน แฮมเมอร์]
[ฉายา: นักสืบตาเดียว]
[ระดับ: R (แรร์)]
[ค่าสถานะ: <ปิดซ่อน>]
[รายละเอียด: หนุ่มใหญ่ในชุดเสื้อยืดและกางเกงลำลอง มีความช่างสังเกตและมีสัญชาตญาณดิบที่ยอดเยี่ยม ในอดีตเคยเป็นอัยการแต่มีเหตุบางอย่างทำให้ต้องเปลี่ยนอาชีพมาเป็นนักสืบเอกชนซึ่งลือกันว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเสียดวงตาไปข้างหนึ่ง มีทักษะต่อสู้ดีในระดับหนึ่ง]
[สกิล: อินเวสทิเกท, ยิงปืนระดับกลาง, ต่อสู้มือเปล่าระดับกลาง]
"แกไม่ต้องอยู่ก็ได้นะ" จอนบอกกับบิลลี
"ครับ คุณคามิลอยากให้ผมคอยระวังหลังให้พี่"
"ไม่จำเป็น ขอแค่มีกระสุนพอ มีแค่ฉัน คุณสเตรน แล้วก็คุณคามิลก็พอแล้ว"
"ถึงพี่จะพูดแบบนั้นก็เถอะ ผมกลับด้วยความตั้งใจของตัวเองไม่ได้นะครับ"
แม้ว่าคาแรคเตอร์แต่ละคนจะมีรายละเอียดที่มาที่ไปคร่าว ๆ แต่ผมได้เรียนรู้ว่าการได้คุยกับพวกเขานั้นทำให้ได้เรียนรู้สิ่งที่ไม่ได้บอกเอาไว้ อย่างเช่นเรื่องที่จอนและบิลลีคือพี่น้องที่อายุห่างกันหลายปี ขณะที่บิลลีเป็นคนซื่อ ๆ ไม่ทันคน และไม่สู้คน จอนที่ค่อนข้างดูตัวเล็กกว่ากลับตรงกันข้าม เขาเป็นพวกกล้าได้กล้าเสียและดูหัวรุนแรงเมื่อวัดจากที่ในประวัติบอกว่าเคยทำอาชีพเป็นอัยการมาก่อน
พวกเราคุยกันต่อได้ไม่นาน เป้าหมายที่รอก็มาถึง กลุ่มชายหญิงหกคนถูกกองไฟล่อเข้ามา จากลักษณะการแต่งกาย สัญลักษณ์รูปนิ้วมือที่วาดไว้บนเสื้อคลุม พวกเขาคือฟิงเกอร์ฮันเตอร์สอย่างแน่นอน
ฝ่ายเราทุกคนซ่อนตัวไม่ให้อีกฝ่ายเห็น มีเพียงจอนเท่านั้นที่แอบมองพวกเขาจากหน้าต่าง จอนมีทักษะในการอ่านปาก ทำให้พวกเรารู้ว่าพวกนั้นกำลังคุยอะไรกัน
"ไม่เห็นใครเลย"
"ซอมบีมันไม่จุดไฟเผากันเองหรอกน่า ต้องมีใครสักคนทำแน่"
"อาจจะจุดทิ้งไว้ก่อนหนีไป"
"แล้วจะเผาทำไมวะ"
"จะไปรู้เหรอ"
จอนพยายามอ่านริมฝีปากด้วยความระมัดระวัง จากมุมที่จำกัดเขาไม่สามารถมองอ่านปากเพื่อเข้าใจคำพูดของทุกคนได้ แต่จากที่ลอบสังเกตการณ์เขาก็พอจะปะติดปะต่อได้ในระดับหนึ่ง
"พวกมันไม่มีกำลังเสริม กลุ่มตรงนี้มีแค่สิบคนนี่แหละ"
"ปืนสั้นสี่กระบอก ไรเฟิลสาม ขวาน หน้าไม้ และดาบอย่างละหนึ่ง" แอนรายงาน "...นี่เฉพาะที่มองออกนะคะ อาจมีอาวุธอื่นซ่อนไว้อีก เดี๋ยวสิ นั่นนายจะรีบไปไหน"
โดยไม่รอคนอื่น ไม่ว่าจะพวกเดียวกันหรือศัตรู จอนจู่โจมโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายมีสิบคน เขาบีบให้ทุกคนต้องเคลื่อนไหวตามกัน