0394
บทที่ 394 : ใครเขียนเพลงนี้!
____________________________________________________________
เสียงดนตรีแผ่วเบาลง
จนกระทั้งมาถึงท่อนจบของบทเพลง
ดูเหมือนว่าเสียงดนตรีประกอบนั้นจะหรี่ลงให้เบาที่สุด เพื่อให้เสียงของผู้หญิงสองคนบนเวทีแจ่มชัดขึ้น ใสกระจ่างขึ้น และดึงดูดใจมากยิ่งขึ้น!
จางเสียแย้มยิ้มเบิกบานเต็มที่ "ฉันมีดอกไม้ดอกหนึ่ง เติบโตอยู่ภายในใจฉัน"
จางหย่วนฉีโอบไหล่คุณย่าจางเสียเอาไว้ "น้ำใสใจจริงไม่มีใครทราบ ต้นหญ้าเขียวขจีทั่วปกคลุมไหล่ภูเขา..."
ร้องถึงตรงนี้ ทั้งสองไม่สนใจสายตาของคนหนุ่มสาวที่จับจ้องมองมา ไม่เปิดปากอยู่เนิ่นนาน และแล้วพวกเธอก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างแช่มช้า เผยให้เห็นริ้วรอยของอายุขัยในท้ายที่สุด ประสานเสียงร้องประโยคสุดท้าย อย่างอ่อนโยนแผ่วเบาตราตรึงใจ "ชื่นชมกลิ่นหอม...เพียงเดียวดาย...ปวดใจที่สุด"
บนเวทีของคนหนุ่มสาว!
ในโลกของคนหนุ่มสาว!
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com