0393

บทที่ 393 : ‘ดอกไม้ของสตรี’ ไม่เคยร่วงโรยตลอดไป!

____________________________________________________________

ตอนเที่ยง

ได้ข้าวกล่องแล้ว

นอกจากคนที่มีธุระปะปังจริงๆ แม้แต่ดาราระดับ A ยังไม่ออกไปไหน รับข้าวกล่องเป็นอาหารเที่ยงกินอยู่ที่นี่

จางเย่หามุมนั่งทานข้าวที่นี่เพียงคนเดียว ส่วนจางเสียกับจางหย่วนฉีไม่รู้ว่าไปที่ไหน คิดว่าคงออกไปขัดเกลาบทเพลงกันอยู่ พวกเธอเพิ่งจะได้ฟังเพลงนี้กันวันนี้เอง ถ้าอยากจะร้องออกมาให้ดีและประสานเสียงออกมาให้ได้ นับว่าไม่ง่าย เพราะต้องใช้เวลาขัดเกลาอีกไม่น้อย จางเย่เขียนเพลงนี้ให้เธอ ต่อให้เขาเคยฟังเพลงนี้ในโลกใบเดิมมานับร้อยครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่ใช่มืออาชีพด้านดนตรีอยู่ดี จึงไม่กล้าวิจารณ์ทั้งสองท่านนี้ให้วุ่นวาย ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นนักร้องมืออาชีพ ชัดเจนว่าต้องชำนาญมากกว่าเขา เขาได้แต่นั่งกินข้าวไปเงียบๆ

ติ๊ดๆๆ

พ่อโทรศัพท์มาหาชายหนุ่ม

"อยู่ไหนน่ะ?"

"อยู่ข้างนอกครับพ่อ"

"กลับมากินข้าวไหม?"

"ไม่ครับ กลับไม่ทันแล้ว ผมมีธุระอีกนิดหน่อย อยู่บ้านอาแล้วเหรอ? ฝากขอโทษด้วยนะครับ ที่บ้านยายผมก็กลับไปไม่ทันแล้วเหมือนกัน"

"ธุระสำคัญเหรอ?"