0022

บทที่ 21 คนที่จะรักษาเด็กอารมณ์ศิลป์ได้ต้องเป็นเด็กอารมณ์ศิลป์อีกคน

------------------------------------------------------------------------------

บทแปลเดิม

CM >> ตรวจ

TurKish_TEA >> เช็ก + เกลา

********************************

กลอนได้ถูกกล่าวจบไปแล้ว

หลังจากที่เห็นว่าเด็กสาวไม่ได้พูดอะไรอีกเป็นเวลานาน จางเย่ก็กล่าวต่อ “กลอนนี้มีชื่อว่า ‘ระยะทางที่ไกลที่สุดในโลก’ หรือเรียกอีกชื่อว่า ‘นกบนฟ้ากับปลาในน้ำ’ วันนี้ฉันขอมอบมันให้กับเธอ ปักกิ่งกับนิวยอร์กมันไกลมากงั้นหรือ? ไม่หรอก เพราะพวกเธอยังสามารถพบกันใหม่ได้อีกครั้ง ยังกลับมารู้จักกันได้อีกครั้ง ตกหลุมรักกันได้อีกครั้ง แล้วก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกเช่นเดิม เธอจะยอมแพ้เพียงเพราะระยะห่างทางภูมิศาสตร์ของโลกงั้นเหรือ? ถ้าอย่างนั้นเธอก็คงไม่ได้รักเขาจริงๆ หรอก สาวน้อย อย่าได้ใช้ระยะทางเป็นข้ออ้างเพื่อหลีกหนีความจริงเลย ในความคิดของฉัน ระยะทางของเธอมันไม่ได้ไกลขนาดนั้น คิดถึงนกที่บินอยู่สิ คิดถึงเจ้าปลาน้อยตัวนั้นสิ ถ้าเธอยังคงยืนยันเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ฉันก็จะไม่พูดอะไรอีกแล้ว เชิญเธอลงมือได้เลย!”

“.....”