ตอนที่ 31
"เป็นไรไป วัต"
กานต์สงสัยเมื่อเห็นวัตมองไปมารอบตัวหลายครั้งจนผิดสังเกต
"ผมรู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีใครคอยจ้องอยู่ตลอด"
กานต์มองไปรอบ ๆ วันนี้ทั้งสองคนมาเดินตลาดนัดที่ได้ชื่อว่า เป็นตลาดนัดที่ใหญ่สุดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตอนเย็นแบบนี้ มีคนมาเดินคับคั่ง
"จะเป็นพวกแม่ค้ามองหาลูกค้าหรือเปล่า"
"อาจจะใช่"
ถึงตอบรับ หากคนตัวบางยังรู้สึกตลอดเวลาว่า มีใครแอบมองอยู่ เขาสัมผัสถึงอันตรายที่ทำให้รู้สึกเย็นเยียบอย่างประหลาดแต่หาที่มาไม่ได้
แม้ตอนนี้ โก้จะไปทำงานไม่ได้อยู่ร่วมบ้าน หากเขาก็ยังกังวลเมื่อรู้ว่า วีระยังติดต่อกับโก้ตลอดมา เขาสังหรณ์ใจว่า วีระน่าจะไม่ได้ติดต่อโก้แค่เพราะเป็นเพื่อนเรียนกันมาเท่านั้น หากสถานะในตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้าไม่กลัวว่ากานต์จะเข้าใจผิดว่าเขาไม่อยากอยู่บ้านคนรัก เขาคงกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว
"กานต์ หาที่นั่งพักก่อนนะ ผมเมื่อยแล้ว"
"ได้ งั้นแวะร้านนี้ก่อนล่ะกัน"
กานต์พาวัตเข้าไปในร้านกาแฟ วัตเลือกที่นั่งที่สามารถมองออกเห็นภายนอกรอบด้าน เมื่อได้ที่นั่งหลบมุมในร้าน วสวัตรู้สึกปลอดภัยขึ้น
"เอ้า น้ำเย็นเจี๊ยบ มีน้ำแข็งด้วย"
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com