บทที่ 3 แผ่นโลหะ

คืนนี้สายฝนฝัน เป็นความฝันที่แปลกประหลาดและเหมือนจริง เขายืนอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย ไม่สิ ไม่ใช่คน ต้องพูดว่ายืนอยู่ต่อหน้าเหล่าสิ่งมีชีวิตน่าจะถูกมากกว่า

เขามองไปที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้น บางตัวหน้าเกลียดหน้ากลัวบางตัวมีรูปลักษณ์แปลกประหลาดและบางตัวมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แววตาที่สายฝนใช้มองสิ่งมีชีวิตทั้งหลายนี้เต็มไปด้วยความดูถูกและไม่อยากมอง

เหล่าสิ่งมีชีวิตไม่ได้โกรธสายฝนที่ใช้สายตาดูถูกใส่พวกมันแต่อย่างใด พวกมันเอาแต่ก้มหน้าตัวสั่น ไม่กล้าเงยหน้าสบตากับสายฝน กลัวว่าเมื่อมองแล้วชีวิตพวกมันจะเกิดหายนะ

สายฝนไม่ต้องการมองพวกมันอีกต่อไป มองไปก็เสียเวลาโดยไม่เกิดประโยชน์ เขาละสายตาจากพวกมัน นั่งลงบนบัลลังก์ราชันย์ เวลานี้รอบๆตัวเขาปล่อยกลิ่นอายอำนาจของราชันย์มหาศาล

///

"ฟู่ว~" สายฝนถอนหายใจพลางคิด 'ดูเหมือนช่วงนี้ฉันจะอ่านนิยายมากเกินไป ดันเก็บไปฝันซะได้'

เขาลุกจากเตียงช้าๆและทำตามกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิม เนื่องจากอากาศวันนี้ไม่ได้เย็นเหมือนเมื่อวาน สายฝนจึงอาบนํ้าแต่เช้า ล้างหน้าล้างตา แปรงฟัน ทำความสะอาดร่างกาย เช็ดตัว จากนั้นก็สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

สายฝนรีบเปิดคอมและเริ่มเขียนนิยายทันที เพราะความฝันเมื่อคืนของเขาทำให้สายฝนมีจิตนาการและแรงบันดาลใจ หากไม่รีบเกรงว่ามันจะหายไปหมดจนเขาไม่มีอารมณ์เขียนนิยายตอนใหม่

ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมง เขียนเสร็จแล้วแก้ใหม่เพื่อให้ดีขึ้น เช็คสองสามรอบก่อนกดเผยแพร่

เผยแพร่เสร็จเขาก็ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกิน สายฝนไม่ได้ถ่ายทอดสดวันนี้เพราะเมื่อวานเขาไลฟ์ไปแล้ว เขานั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอม มือสายฝนเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือขณะตักเส้นบะหมี่ด้วยตะเกียบแต่ทันทีที่นิ้วสัมผัสโดนตัวเครื่องใบหน้าเขาพลันแปรเปลี่ยน

'ทำไมโทรศัพท์เย็นจัง'

เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ความคิดแรกของเขาคือมือถือมีปัญหาทว่าสิ่งที่ปรากฏในสายตาเขาเป็นบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนกับมือถือ มันมีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า สีเงินแวววาวของมันเหมือนโลหะ หน้าจอดูยังไงก็หน้าจอโทรศัพท์ชัดๆ แตกต่างกันตรงที่เจ้าแผ่นโลหะชิ้นนี้ไม่มีสิ่งที่โทรศัพท์ควรมี

'เกิดอะไรขึ้น? โทรศัพท์ฉันล่ะ? มือถือของฉันหายไปไหน? แล้วเจ้าแผ่นโลหะนี่คือ?' สายฝนงงงวย ในใจตอนนี้มีเครื่องหมายคำถามหลายร้อยตัวปรากฏอยู่ เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าตนได้วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะคอม แล้วทำไมมือถือของเขาถึงกลายเป็นแผ่นโลหะได้ล่ะ? หรือว่ามีคนขโมยไปแล้วทิ้งแผ่นโลหะอันนี้ไว้เยาะเย้ยเขา?

ก่อนที่สายฝนจะได้สติกลับมา หน้าจอสีดำของแผ่นโลหะพลันเกิดแสงสว่างขึ้น เมื่อเห็นเช่นนั้นสติเขาก็กลับมาอีกครั้ง จิตใจสายฝนสงบนิ่ง เขาเริ่มเช็คแผ่นโลหะในมือทันที

แผ่นโลหะเหมือนมือถือมากๆ แต่แตกต่างกันตรงที่ไม่มีปุ่มเปิดปิดเครื่อง ไม่มีปุ่มเพิ่มเสียงลดเสียง ไม่มีกล้อง ไม่มีตัวสแกนลายนิ้วมือ ไม่มีรูชาร์จแบต ไม่มีรูหูฟัง สรุปก็คือนอกจากรูปร่างและหน้าจอแล้วไม่มีสิ่งใดเหมือนโทรศัพท์เลย

"หืม?" สายฝนสังเกตเห็นไอคอนแอปพลิเคชันในหน้าจอของแผ่นโลหะ แผ่นโลหะมีสองแอป แอปแรกชื่อ[ข้อมูลชีวิต] แอปที่สองชื่อ[กล้องถ่ายรูป]

'อะไรวะ? ข้อมูลชีวิต? กล้องถ่ายรูป? บ้าไรเนี่ย!'

สายฝนอารมณ์เสียสุดๆ โจรชั่วช้าเอาโทรศัพท์ไปไม่พอมันยังมาปั่นหัวเขาเล่นอีก แอปข้อมูลชีวิต? มันคืออะไร? มันสามารถบอกประวัติของเขาได้รึไง? แอปกล้องถ่ายรูป? มันไม่มีกล้องแล้วมันจะถ่ายรูปได้ยังไง?!

แต่เพราะอะไรไม่รู้สายฝนเลือกที่จะกดเข้าแอป[ข้อมูลชีวิต] รูปไอคอนแอปนี้เป็นรูปหัวใจสีแดง เมื่อกดเข้าไปก็ปรากฏอักษรหนึ่งประโยคและตัวเลข[ยืนยันตัวตน 0/100]

[ยืนยันตัวตน 1/100] [ยืนยันตัวตน 7/100] [ยืนยันตัวตน 19/100]

[ยืนยันตัวตน 20/100]

[วิญญาณผู้ใช้บกพร่อง!] [แนะนำ! ควรเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นภายใน3ปีไม่เช่นนั้นคุณอาจสูญหายไปตลอดกาล]

'ไอ้บัดซบ! แกขโมยโทรศัพท์ฉันไปไม่พอแกยังมาล้อว่าฉันวิญญาณบกพร่องอีก'

สายฝนหัวเสีย เวลานี้เขาต้องการจะฆ่าใครสักคนจริงๆ ทว่าแอปก็ยังคงยืนยันตัวตนต่อไปเช่นเดิมไม่สนใจอารมณ์ของเขา

[23/100] [56/100] [77/100] [99/100]

[ขอแสดงความยินดี! คุณได้ยืนยันตัวตนเรียบร้อยแล้ว จากนี้ต่อไปคุณเป็นเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้]

ไม่ทันให้สายฝนด่าทอมันในใจ แอปพลิเคชัน[ข้อมูลชีวิต]ก็เริ่มทำงาน ภาพพื้นหลังปรากฏขึ้น เป็นภาพต้นไม้หนึ่งต้น มันมีขนาดใหญ่มากจนเต็มหน้าจอ สีใบไม้ของมันเป็นสีแดงดั่งโลหิต สีลำต้นเป็นสีนํ้าตาลเข้ม จากนั้นข้อความก็ตามมา

+++

ชื่อ:สายฝน

เพศ:ชาย

เผ่าพันธุ์:มนุษย์

ร่างกาย:มนุษย์

อายุ:24ปี

ระดับ:0 มนุษย์ธรรมดา (ไม่สามารถยกระดับได้ด้วยวิธีการปกติ)

ทักษะ:ไม่มี

สายเลือด:ธรรมดา

+++

'ค่าสถานะเหมือนกับในนิยายเลยแหะ' สายฝนคิด ตอนนี้เขาอารมณ์กลับมาเป็นปกติแล้ว พยายามปลอบใจตัวเองว่าอย่างน้อยโจรชั่วช้าก็ทำแอปออกมาดีเหมือนกัน

วินาทีต่อมาข้อความใหม่ก็แจ้งเตือน [ตรวจพบสายเลือดเทพปีศาจความบริสุทธิ์0.0001%]

สายเลือด:ธรรมดา -> สายเลือด:เทพปีศาจ (ความบริสุทธิ์0.0001%)

สายฝนประหลาดใจและคิดว่าโจรคนนี้ช่างลงทุนเยอะจริงๆ แค่ขโมยโทรศัพท์มือถือเครื่องเดียวถึงกับต้องลงทุนสร้างแผ่นโลหะเลียนแบบโทรศัพท์เลยเหรอ? ต้องลงทุนสร้างแอปแบบนี้ด้วยหรือ?

"หืม? มันแปลกๆแหะ" เขาพึมพำคนเดียว คิดไปคิดมาความสงสัยยิ่งเพิ่มกว่าเดิมอีก เวลานี้เครื่องหมายคำถามในหัวของสายฝนแยกร่างออกมา×2 จากหลายร้อยตัวกลายเป็นหลายพันตัว

สายฝนกดไปที่ข้อความ[สายเลือด:เทพปีศาจ] วินาทีต่อมาคำอธิบายก็ปรากฏ [สายเลือดเทพปีศาจ(ความบริสุทธิ์0.0001%):เป็นสายเลือดอันทรงอำนาจที่มีมาแต่อดีต เป็นรองเพียงสายเลือดของพระเจ้าเท่านั้น ทว่าน่าเสียดายความบริสุทธิ์น้อยเกินไปจึงไม่ส่งผลใดๆต่อร่างกายผู้ถือครองสายเลือด(สามารถเพิ่มความบริสุทธิ์ของสายเลือดได้)]

ขณะที่สายฝนกำลังออกจาแอป ข้อความใหม่ก็แจ้งเตือนมาอีกครั้ง

[ตรวจพบทักษะ????]

ทักษะ:ไม่มี -> ทักษะ:????

'?' สายฝนกดเข้า[ทักษะ:????]เพื่อดูคำอธิบาย ทว่าวินาทีต่อมาเขาพลันต้องผิดหวัง คำอธิบายมันขึ้นแค่[ทักษะ????:?????????????] ซึ่งสำหรับเรื่องนี้สายฝนจนปัญญา แม้เขาจะต้องการรู้เกี่ยวกับทักษะ????มากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถดูได้

"ใครมันสร้างแอปนี้มาวะ แม่ง! ฉันจะไปฆ่ามันซะ! แจ้งเตือนมาทำหอกอะไร! ไม่บอกอะไรเลยซักอย่าง" สายฝนเผลอพูดออกมาเสียงดัง

"ฟู่ว~" สูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามสงบไฟในใจ 'ช่างเถอะ โชคดีแล้วที่โจรชั่วช้าไม่ฆ่าฉันตอนกำลังหลับ มันแค่เอาโทรศัพท์ไปอย่างเดียว ชีวิตสำคัญกว่ามือถือ!' เขาปลอบใจตนเองเงียบๆ

จบบทที่ 3 แผ่นโลหะ