บทที่ 176 ของใช้ยามว่างของชนชั้นสูง
“ทำไมหรือ? ปกติข้าไปโลกเผ่ามารก็แต่งตัวแบบนี้” ปู้จื้อโหยวก้มหน้าลงมองตนเอง รู้สึกไม่เห็นเป็นอะไร จึงเอ่ยอย่างงุนงง
เต๋อสี่จึงด่าต่อ “ยังบอกไม่มีปัญหาอีก ทำไมเจ้าถึงปลอมตัวเป็นชนชั้นสูง คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ลวดลายบนร่างก็วาดได้ถูกต้อง!”
“นี่คือชนชั้นสูงของเผ่ามาร?” จินเฟยเหยากอดอกมองเขา แต่งตัวไม่เหมือนนางจริงๆ ด้วย
ปู้จื้อโหยวแก้เปียออกหมดแล้ว โชคดีที่เขามือไม้คล่องแคล่ว เปียเล็กๆ มากมายปานนั้นถ้าให้จินเฟยเหยาแก้คงใช้เวลาหนึ่งชั่วยาม เส้นผมสีดำที่แก้ออกเนื่องจากมัดเป็นเปียจึงม้วนเล็กน้อย
บนศีรษะของเขามีเขาผอมบางยาวสองฝ่ามือสองข้าง จินเฟยเหยาอดลูบเขาของตนเองไม่ได้ ยาวเพียงหนึ่งฝ่ามือ ทั้งยังหักไปข้างหนึ่ง นี่คือช่องว่างระหว่างคนธรรมดากับชนชั้นสูง
ชุดยาวแบบจีนที่งดงาม ไม่เหมือนเสื้อผ้าคนธรรมดาที่เผยให้เห็นขาของจินเฟยเหยา เขาเผยเพียงแขนออกมา บนแขนยังมีลวดลายรูปหงส์ฟ้อนมังกรเหิน คนตาบอดก็ดูออกว่าฐานะไม่ต่ำต้อย ที่น่าโมโหที่สุดคือบนเขายังสวมห่วง กระดิ่งเล็กๆ สีเงินคู่หนึ่งแขวนอยู่บนปลายเขา ขยับตัวเดินก็จะสั่นเบาๆ ส่งเสียงใสกังวาน
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com