บทที่ 13 แพ้ท้อง

" เป็นไงบ้างครับ ดีขึ้นบ้างหรือยังตอนนี้ "

" ยังเวียนหัวอยู่เลยค่ะ บ้านหมุนวิ๊งๆเลย "

" ไปนอนพักก่อนดีกว่าเราว่า "

เหรินค่อยๆประคองว่าที่คุณแม่มือใหม่เข้าไปนอนพักในห้องนอน อาการแพ้ท้องของเธอเกิดขึ้นแล้วจริงๆ ดูท่าทางจะหนักไม่ใช่เล่นๆเสียด้วย มีทั้งอาเจียนและเวียนศรีษะ

เรื่องอาเจียนค่อนข้างสาหัส ได้กลิ่นอะไรก็รู้สึกว่าเหม็นไปเสียหมด อาหารบางอย่างที่เคยชอบทานก็เหม็นจนทานไม่ได้

" เธอไม่ไปทำงานได้ไหมคะ อยู่กับเรานะ "

ใบหน้าสวยซบอยู่ที่แขนของคนเป็นสามี ออกแรงเหนี่ยวรั้งไม่ให้ลุกไปไหน ฝังจมูกลงไปสูดกลิ่นเนื้อตัวกลิ่นเสื้อผ้าของเขาอย่างคลั่งไคล้ด้วยมันช่วยบรรเทาอาการเวียนศรีษะที่เป็นอยู่ได้เป็นอย่างดี

" ถ้าอย่างนั้นเราไม่เข้าบริษัท เดี๋ยวแบกงานมาเฝ้าเธออยู่บ้านแล้วกันเนอะ "

" อย่าไปไกลสิ ตัวเธอหอม "

" เราคุยงานก่อนครับ รอก่อนนะ"

เขาลูบหัวเธออย่างแผ่วเบาก่อนที่จะพยายามแกะแขนของเธอที่เกาะอยู่อย่างแน่นหนานั้นออก เพื่อลุกออกไปเคลียร์เอกสารบางส่วนแล้วโทรสั่งงานกับเลขาไว้

" ฮึก ฮือออ "

คนแพ้ท้องที่กำลังมีอาการติดกลิ่นสามีถึงกับร้องไห้โฮทันทีที่เขาเดินออกจากห้องไป เก็บกลั้นเสียงร้องและหยดน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ กลิ่นของคนเป็นสามีในตอนนี้เปรียบเสมือนความสบายใจเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ พอห่างตัวไปก็สร้างความสะเทือนใจให้กับคนอ่อนไหวอย่างมาก

สภาพร่างกายและสภาพจิตใจของว่าที่คุณแม่อ่อนไหวง่ายกว่าที่เคย อาจเป็นเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงไป ความไม่สบายเนื้อสบายตัวอย่างน่าหงุดหงิด ตอนนี้แค่ได้กลิ่นของเขาก็รู้สึกดีขึ้นจนเหมือนหายดีไปชั่วขณะ เธอต้องการเพียงเท่านี้

" มาแล้วๆ ไหนครับ อาการเป็นไงบ้าง "

" คิดถึงเธอ อยากกอดเยอะๆเลย "

" โอ๋ ร้องไห้ด้วยเหรอเนี่ย "

ร่างหนาแทรกกายลงไปภายใต้ผ้าห่ม โอบกอดอีกคนจากทางด้านหลังพร้อมกับระดมจูบอย่างแผ่วเบาที่หัวไหล่เป็นการปลอบประโลม

คนตัวเล็กพลิกตัวกลับไปซุกที่แผงอกแกร่ง น้ำตาที่พรั่งพรูอยู่เมื่อครู่พลันมลายสิ้นเพียงแค่ได้กลิ่นของอีกคนที่อยู่เบื้องหน้าเท่านั้น

" ดีแล้วที่เธอแพ้ท้องแล้วชอบกลิ่นเราครับ ถ้าเธอเหม็นเรามีหวังเราคงขาดใจตายแน่ "

" เธอรำคาญหรือปล่าวที่เราอยากอยู่ใกล้ๆตลอดแบบนี้ " อลิสถามด้วยความวิตกกังวล ยิ่งเธอติดเขามากขึ้นเท่าไรก็ยิ่งน่ากลัวว่ามันจะสร้างความรำคาญให้แก่เขามากขึ้นตามไปด้วย

" ไม่เลยสักนิด อยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ ได้กอดทั้งลูกทั้งเมียพร้อมกัน งานการก็ห่างๆบ้าง จะถวายชีวิตให้มันทั้งหมดเลยหรือไง เนอะ "

เหรินกระชับกอดให้แน่นขึ้น ลูบหัวคนเป็นภรรยาอย่างนึกเอ็นดู การออดอ้อนแบบนี้เขาแทบไม่ได้เห็นจากอีกคนในช่วงเวลาปกติ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นคนไม่ชอบอ้อนอยู่แล้วหรือว่าเขินเขามากเกินไปกันแน่

" แต่เราแค่กินกับนอนแบบนี้อ้วนแย่เลย "

" กินๆไปเถอะเธอ เดี๋ยวพอหลังคลอดอยากลดค่อยลด ไม่อยากลดก็ปล่อย ไม่เห็นต้องคิดเยอะเลยนี่ แค่นี้ก็สวยจนเหรินอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แล้วครับ "

เหรินบอกอีกคนไปตามความรู้สึกนึกคิดของเขาจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจอวยจนเกินเหตุถึงแม้มันจะดูคล้ายว่าเป็นแบบนั้นก็ตามที

" เราว่าเวลาโครงหน้าเราไม่ชัดมันดูไม่สวย "

พอพูดถึงเรื่องความสวยที่อาจจะลดลงจากการตั้งครรภ์ ว่าที่คุณแม่ก็เกิดซึมขึ้นมา ยังปรับตัวไม่ค่อยได้กับร่างกายของตัวเองในตอนนี้ น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมา หน้าเริ่มบวมมีสิวขึ้นมาบ้าง ผู้หญิงเกือบทุกคนก็ต้องรู้สึกแย่กันทั้งนั้น ไหนจะกลัวคนเป็นสามีไม่รักเหมือนเดิมอีกต่างหาก

" สวย อลิสทำอะไรก็สวยหมดนั้นแหละ น้ำหนักเธอขึ้นอีกสักสามสิบสี่สิบกิโลก็ยังสวยครับ ไม่ต้องกังวลเลย "

" ... " ได้ยินคำพูดจากปากคนเป็นสามีความรู้สึกตื้นตันใจก็เกิดขึ้น ซาบซึ้งจนบ่อน้ำตาจะแตกอีกรอบ คิดไม่ผิดเลยที่แต่งงานกับเขา

" ไม่ต้องเบะเลย ร้องไห้เยอะเหนื่อยนะครับ เดี๋ยวลูกเหนื่อยไปด้วย ไม่เอาๆไม่ร้องแล้ว "

" เอ้อนี่ เห็นเค้าบอกกันว่าคนท้องอาจจะมีปัญหาหน้าท้องแตกลาย เหรินซื้อครีมบำรุงมาด้วย จะทาให้ทุกวันเธอจะได้ตัวแตกน้อยๆ "

เหรินว่าพลางลุกขึ้นไปหยิบครีมบำรุงที่ซื้อมาไว้ อ่านหนังสือมาเยอะ อ่านกระทู้ตามอินเตอร์เน็ตมาก็เยอะ ใครว่าอะไรดีเขาก็อยากจะทำให้ภรรยาไปเสียหมด ถึงจะไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องตั้งครรภ์แต่เขาก็อยากจะแชร์ช่วงเวลานี้กับเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ครีมบำรุงที่ซื้อมาถูกชโลมบนหน้าท้อง ท้องอ่อนๆที่เริ่มนูนเด่นออกมา เด็กน้อยที่นอนเล่นอยู่ข้างในกินเก่งไม่ใช่เล่นจึงได้โตไวขนาดนี้

" ถ้ามันลายเราจะยังสวยมั้ย " อลิสถามเสียงอ่อยๆ

" ก็สวยอยู่ดี เธอก็คือเธอ เธอเป็นเมียเรา เป็นแม่ของลูกเรา "

" พูดจริงหรือปล่าวคะ "

" ที่ซื้อมาทาให้นี่เรากลัวเธอนั่นแหละจะรับไม่ได้ คนเขาบอกกันว่าคุณแม่หลังคลอดจะมีซึมๆเกิดขึ้นได้จากหลายเรื่องซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ "

สังเกตสีหน้าท่าทางของอลิสเขาก็สัมผัสได้ถึงความไม่สบายใจของเธอจึงกอดเอาไว้อย่างนั้น ฝากงานไว้กับเลขาเรียบร้อยแล้วไม่มีเรื่องที่บริษัทที่ต้องกังวลอีกจึงอยู่บ้านได้ยาวๆ

คนตัวเล็กที่นอนจมอกของอีกคนรู้สึกดีกับการดูแลเอาใจใส่ของเขาอย่างมาก ก่อนท้องเขาก็ใส่ใจมาก พอท้องยิ่งมากไปใหญ่ ความรู้สึกรักที่เคยมีอยู่เดิมมากอยู่แล้ว ขณะนี้มันเพิ่มขึ้นจนเอ่อล้นท่วมหัวใจ ท่วมท้นจนมันต้องออกมาทางปาก

" เรารักเธอว่ะ "

" รักเธอเหมือนกันครับ "

คนตัวโตฉีกยิ้มกว้างแก้มแทบปริ ทุกครั้งที่โดนคนเป็นภรรยาบอกรักเขาเองก็เก็บอาการไม่อยู่เหมือนกัน อย่างที่ทราบกันดีว่าเธอไม่ค่อยแสดงความรักกับเขามากนัก พอมันเกิดขึ้นแต่ละครั้งเลยดูพิเศษมากเป็นพิเศษ

" เริ่มง่วงละ "

หลังจากโดนกอดมาเนิ่นนานความสบายกายสบายใจก็ก่อให้เกิดความรู้สึกง่วงเหงาหาวนอน ดวงตาทั้งสองข้างเริ่มสามัคคีกันหรี่ลงพร้อมสำหรับการเข้าสู่ห้วงนิทรา

" สักรอบดีไหมก่อนนอน "

ซึ้งกันอยู่ไม่ทันเท่าไรคนเป็นว่าที่คุณพ่อก็โยกเข้าเรื่องอย่างว่าอีกจนได้ เขายิ้มให้คนเป็นภรรยาอย่างสงสัญญาณให้รู้ว่า ' สักรอบ ' ที่ว่าน่ะ เขาหมายถึงอะไร

" สักรอบอะไรเล่า " เธอแสร้งว่าไม่รู้ด้วยความเขิน แต่กระนั้นเขาก็ดูออกอยู่ดีว่าเธอเข้าใจที่เขาต้องการจะสื่อทั้งหมด

" หลับสบายเลยนะครับถ้าทำ "

" ... "

" ว่าไงครับ จะไม่ทำจริงๆเหรอ "

น้ำเสียงทุ้มต่ำพยายามโน้มน้าวให้เป้าหมายทำตามเป้าประสงค์ของตัวเอง เคยบอกว่าภรรยาติดเขาอยู่ฝ่ายเดียวเสียเมื่อไร ตัวเขาเองก็แทบไม่อยากจะห่างจากภรรยาแม้แต่เสี้ยววินาที ติดตรงทุกคนต่างก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบจึงทำให้มีเวลาอยู่ด้วยกันน้อย

เมื่อโอกาสอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว ถ้าปล่อยให้โอกาสผ่านเฉยๆไปเสียดายแย่ เปิดเครื่องปรับอากาศให้เย็นฉ่ำ ผ้าห่มหอมๆนุ่มๆ อยู่กับคนที่ตัวเองรัก ความสุขที่ใครว่าเป็นขั้นสูงสุดของจักรวาลก็คงเทียบไม่ติด

" เธอจะให้เราช่วยทำให้เธอหลับฝันดีไหมครับ หื๊ม "

เห็นว่าคนเป็นภรรยาซุกหน้าเข้าที่อกของเขาไม่พูดไม่จาก็พอจะเดาออกว่าเขินจนหน้าแดงไปเสียแล้ว จึงถามย้ำเป็นการกระตุ้นให้เธอเตลิดไป ไปจนกว่าจะจนมุมแล้วยอมพูดออกมา

เพี๊ยะ

" เธอทำไมชอบแกล้งให้เราเป็นแบบนี้เนี่ย "

ฝ่ามือน้อยๆฟาดลงต้นแขนแกร่งอย่างแรงแก้เขิน อุณหภูมิภายในร่างกายของเธอขณะนี้พุ่งสูงจนเครื่องปรับอากาศก็ทำให้รู้สึกเย็นไม่ได้ หัวใจสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงร่างกายถี่ขึ้นส่งเสียงตึกตักจนเจ้าตัวนึกกลัวว่าอีกคนจะได้ยิน

" ฮ่าๆ ก็น่ารักแทบบ้าใครจะไม่อยากแกล้งเล่า "

" ... "

" สรุปว่า... "

เขาถามพร้อมกับจับใบหน้าสวยของคนตัวเล็กล็อคเอาไว้ไม่ให้หนีหน้าเขาไปไหนได้อีก

" ท...ทีเดียวพอนะคะ "

" หึ เหรินตามใจเธออยู่แล้วครับ "

ยิ้มร้ายๆปรากฏบนใบหน้าของเหรินทันทีที่ทุกอย่างเป็นไปดังใจ สงสัยต้องลางานยาวๆแบบจริงจังให้คนอื่นขึ้นมาบริหารบริษัทแทนชั่วคราวไปก่อน จะได้มีเวลาสำหรับมากล่อมภรรยานอนทุกวัน

ไม่ได้คิดแต่เรื่องแบบนั้นอย่างเดียวสักหน่อย เหรินน่ะ ตั้งใจจะดูแลภรรยาให้ดีที่สุดก็เท่านั้นเอง อะไรนอกเหนือจากการดูแลเอาใจใส่อย่างเต็มที่ก็เป็นเพียงของแถม(จริงๆครับ)