รถยนต์คันงามเข้ามาจอดหน้าบริษัทของตระกูลวรวัฒนประเสริฐ ภายในมีชายหนุ่มและหญิงสาวที่เพิ่งผ่านงานวิวาห์มาเพียงไม่กี่วัน ฝ่ายหญิงที่นั่งด้านข้างคนขับขยับตัวเพื่อปลดเข็มขัดนิรภัยออก แต่ไม่ทันชายที่นั่งด้านคนขับช่วยปลดล็อกเข็มขัดนิรภัย
"ผมว่าคุณยังไม่น่ามาทำงานนะคุณมิ้นต์ น่าจะอยู่รอให้ดีขึ้นอีกสักวัน สองวัน ผมเห็นเมื่อเข้าคุณเวียนหัวจนอาเจียนไม่ใช่เหรอ"
"ฉันดีขึ้นแล้ว ไม่เป็นอะไรมากหรอก อีกอย่างงานฉันก็ยังค้างอยู่อีกตั้งมาก วันนี้ก็มีประชุมอีกต่างหาก ถ้าหยุดไปงานเสียแย่"
"คุณก็เป็นเสียแบบนี้ ห่วงงานมากกว่าอะไร เพลาๆ ลงบ้างนะคุณ อย่าลืมนะว่าตอนนี้คุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว มีลูกของเราอยู่ในท้องคุณอีกด้วย"
"พูดมากจริง ฉันดูแลตัวเองได้น่า คุณเองก็รีบไปทำงานเถอะ ชักช้าแบบนี้คุณธีจะว่าเอาได้นะ ก็ไหนคุณบอกว่าเป็นหุ้นส่วนบริษัทคุณธีไม่ใช่เหรอ ไปสายแบบนี้จะเป็นตัวอย่างให้ลูกน้องที่ดีได้ไง"
เหล็กเพชรเกาท้ายทอยแก้เก้อด้วยไม่คิดว่าจะเจอภรรยาสวดเข้าให้แต่เช้าเช่นนี้
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com