ข่าวลือที่เกิดจากเขา

อ้ายฉิงสังเกตได้ว่าหลี่เฉินกงหน้าบูด อารมณ์เสีย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ดวงตาสีดำสนิทนั่นมันฟ้องว่าเขากำลังอยู่ในช่วงที่อารมณ์ขุ่นมัว เขาอุ้มนางมาตั้งนาน ไม่พูดไม่จากับนางสักคำ นางหรือเปล่าที่ต้องเป็นฝ่ายโมโห เขาเป็นสามี แต่ทิ้งนางไว้ที่นั่น แถมแผนการทั้งหมดก็เป็นของเขา

ระหว่างทางที่ลู่เหวินจื้อแบกนางกลับมา เมื่อนางอธิบายว่าตอนนี้นางแต่งงานกับหลี่เฉินอ๋องแล้ว เขาจึงเล่าเรื่องบางอย่างให้นางฟัง พักนี้ในตลาดมีข่าวลือแปลก ๆ

ข่าวลือแปลก ๆ ที่ว่านั่นก็คือภรรยาหลี่เฉินอ๋องกำลังคบชู้ มีศักดิ์เป็นถึงบุตรสาวแม่ทัพใหญ่ แต่มักมากไม่เคยพอ มีหลี่เฉินอ๋องแล้ว ยังไปเล่นชู้กับพี่เขย ความสัมพันธ์อีนุงตุงนังแม้ว่าแม่ทัพเสิ่นจะพยายามปิดข่าว แต่จะห้ามไฟไม่ให้มีควันได้อย่างไร ยิ่งปิดยิ่งฉาว ข่าวเสียหายถูกลือต่อ ๆ กันไปทั่วทั้งบาง

เห็นทีครานี้เกียรติยศที่สั่งสมมานับร้อยปีของตระกูลเสิ่นคงมัวหมอง

สถานะองค์รัชทายาทก็สั่นคลอน เหล่าขุนนางต่างยื่นฎีกาเพื่อให้ฮ่องเต้ชะลอการแต่งตั้งองค์ชายหลี่หลงขึ้นเป็นรัชทายาทอย่างเป็นทางการ อีกทั้งยังสั่งสอบจริยธรรมคนตระกูลเสิ่นอีกด้วย เสิ่นมู่เฉิงก็ถูกกล่าวหาว่ารับสินบนสร้างความอับอายไปทั่ว ถูกปลดออกจากกองทัพตอนนี้ก็หนีหายไปไหนไม่รู้

ตอนได้ยินอ้ายฉิงก็ลมแทบจับ นางกลายเป็นหญิงแพศยาสวมหมวกเขียวให้สามีไม่พอ ยังกลายเป็นหญิงมักมากอีกต่างหาก ชื่อเสียงของตระกูลเสิ่นเสียหายแบบไม่มีชิ้นดี พี่ชายก็หายตัวไป พอถามถึงเสิ่นอ้ายเหริน ลู่เหวินจื้อก็บอกแต่เพียงว่าไม่รู้ จนกระทั่งตอนนี้หลี่เฉินกงก็ยังคงปกป้องนางสินะ

หัวใจของอ้ายฉิงเจ็บแปลบ ๆ ราวกับมีไฟช็อต เป็นความรู้สึกประหลาดที่บอกไม่ถูกเช่นกันว่าเพราะอะไร หรือว่าเป็นความเจ็บปวดจากยาพิษของหลี่เฉินกง

ส่วนที่เขาหายไปหลายวัน ก็เพราะไปสร้างเรื่องราวเหล่านั้นสินะ สมแล้วที่เป็นตัวโกงของเรื่อง เลวร้าย ชั่วช้า ข่มเหงคนอ่อนแอ ครบสูตรดาวร้ายในบทละครทีวีจริง ๆ

เมื่อคิดเช่นนั้นอ้ายฉิงก็เป็นฝ่ายอารมณ์เสียบ้าง นางทำง้ำงอเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ

"เจ้าจะไม่พูดอะไรกับข้าสักคำเลยหรือ" หลี่เฉินกงเป็นฝ่ายเปิดปากพูดกับนางก่อน

อ๊าว!! อ้ายฉิงทำตาโตใส่เขา ก็เขาเป็นฝ่ายไม่พูดกับนางก่อนไม่ใช่หรือ เมื่ออุ้มมาตอนแรกนางว่า นางก็ถามเขาแล้วนะว่าหายไปไหนมาหลายวัน

"เจ้าต่างหากที่ไม่พูดกับข้าก่อน"

หลี่เฉินกงรู้ตัว เขานึกออกแล้ว นางถามเขาอยู่ว่าเขาหายตัวไปไหนมา แต่เขากำลังไม่ชอบใจที่นางขี่หลังผู้ชายอื่นมา แถมยังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานจึงไม่ได้ตอบออกไป เป็นเขาต่างหากที่ไม่พูดกับนางก่อน

"หิวหรือยัง" เขาถามนาง

นางไม่ตอบแต่พยักหน้าหงึก ๆ

หลี่เฉินกงกระตุกยิ้มอย่างลืมตัว เขาต้องเอาของกินมาหลอกล่อนางสินะ

อ้ายฉิงหรี่ตามอง เขายิ้มอะไรของเขา หรือว่าเขาจะวางยาพิษในอาหารแล้วก็กำจัดนาง แผนการเขาลงล็อกหมดแล้วนี่ นางไร้ค่าแล้ว

เขาอุ้มนางไปนั่งที่ศาลาริมน้ำ ฟูกรองนั่งนุ่มนิ่มบุนวมหลายชั้นถูกจัดเตรียมไว้สำหรับนางโดยเฉพาะ อ้ายฉิงเอียงคอมองเขา นางไม่คิดว่าเขาจะทำเช่นนี้ เขาก็รู้จักเอาใจสตรีเหมือนกันนี่ ถ้าเขาทำตัวน่าเอ็นดูเสียหน่อยเชื่อว่าเสิ่นอ้ายเหรินในตอนนั้นต้องชอบเขาแน่ ๆ

เดี๋ยวก่อนนะ!!! อ้ายฉิงหยิกเนื้อตัวเอง นางจะเห็นว่าเขาน่าเอ็นดูไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!!!!

อาหารคาวหวานถูกจัดเตรียมไว้เพื่อนางโดยเฉพาะ บ่าวไพร่ที่ได้ยินข่าวลือต่างก็ซุบซิบนินทา พระชายา นี่ร้ายนักสวมหมวกเขียวให้กับท่านอ๋องขนาดนั้น ก็ยังสามารถมัดใจเขาเอาไว้ได้ ใคร ๆ ก็ล้วนแล้วแต่บอกว่านางคือนางปีศาจ ไม่รู้ว่านางใช้มนตร์เสน่ห์อะไร

เขารู้ว่านางได้ยินแต่แสร้งไม่ใส่ใจ หลี่เฉินกงเองก็ไม่สนเช่นกัน บ่าวพวกนี้ไว้เขาค่อยไปจัดการทีหลัง ปล่อยให้นางกินให้อิ่มก่อน หลี่เฉินกงเผลอมองนางอย่างลืมตัว ยามเมื่อนางกินช่างดูน่ารักนัก

อ้ายฉิงกินจนพุงกาง นางลืมตัวเผลอเอนหลังไปพิงกับระแนงไม้

"ซี๊ด" นางหยีตาเพราะความเจ็บปวด ไม่โดนก็ไม่เจ็บหรอกแต่พอโดนเท่านั้นความเจ็บปวดแล่นมาจากไหนไม่รู้

"เจ็บมากไหม" หลี่เฉินกงรีบกระโดดมาจากฝั่งตรงข้ามเขาดึงเบาะของตัวเองมากันตัวนางจากระแนงไม้

"ก็เจ็บน่ะสิ" ขอบตานางร้อนผ่าว ราวกับจะร้องไห้

เขาเห็นน้ำตานางก็ตกใจรีบอุ้มกลับเรือนทันที

"ข้าให้ลิ่งมามาเตรียมน้ำสมุนไพรไว้ให้แล้ว"

"อื้ม"

หลี่เฉินกงปล่อยนางลงให้นางลองยืนทรงตัว เมื่อเห็นว่านางพอยืนไหวสาวใช้ก็จัดการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อ้ายฉิง พวกนางประคองพระชายาลงอ่างสมุนไพร แช่ตัวอยู่ราว 1 ก้านธูป ก็กลับไปพักผ่อนที่ห้อง

คืนนั้นหลี่เฉินกงแวะมากวนประสาทนาง เพราะโดนเฆี่ยนมา 30 ครั้งจนนางแทบพิการ ทำให้นอนหงายไม่ได้อ้ายฉิงต้องจำใจนอนคว่ำหน้า เสื้อผ้าอะไรก็ใส่ได้ไม่เรียบร้อย ไหนจะต้องใส่ยา ไหนจะต้องรอให้ยาแห้ง ไหนจะต้องป้องกันมิให้เนื้อผ้าที่สวมใส่มันเสียดสีกับรอยแผล

"ภรรยาข้ามองจากด้านหลังก็งามดีไม่น้อย"

"เข้ามาโดยไม่ขอเจ้าของห้อง เขาเรียกว่าคนไร้มารยาท" อ้ายฉิงตีฝีปาก

นางอายจนแทบจะมุดที่นอนหนี โชคดีที่นางยังมีผ้าห่มส่วนล่างของนาง

แววตาของเขาสั่นไหว ร่างกายของนางตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแผล ไม่มีส่วนไหนที่ไม่เป็นรอย หากวันนั้นเขาออกหน้าปกป้องนาง นางคงไม่เจ็บตัวขนาดนี้ เขาสำรวจร่างกายบอบบางของนาง

พลันสายตาก็ไปเห็นบางสิ่งบางอย่าง มันล้นออกมาจากตัวนาง เมื่อยามนางนอนคว่ำหน้าอกกลมกลึงของก็ถูกเบียดล้นออกมา หลี่เฉินกงหน้าแดงก่ำ เขาเผลอโยนยาทิ้งและสั่งให้สาวใช้เป็นคนเข้ามาใส่ยาแทน

อ้ายฉิงมองตามหลังเขาอย่างไม่เข้าใจ

เขาเป็นอะไรของเขา

สักพักหนึ่งหลี่เฉินกงก็หลับตาเดินเข้ามาในห้องอีกรอบ เขาจับนางอ้าปาก ลืมตามามองนางเพียงครั้ง ก่อนจะยัดยาเม็ดระงับพิษใส่ปากนาง

อ้อ เข้าใจแล้ว....