ตอนที่ 286 กลับเมืองอวิ๋นเยวี่ย

ตอนที่ 286 กลับเมืองอวิ๋นเยวี่ย!

เฟิ่งจิ่วนั่งขี่บนร่างเหล่าไป๋ ชายตามองทั้งสองที่ล้มลงบนพื้นจากด้านบนลงไป น้ำเสียงเฉื่อยชาเปล่งออกมาอย่างมีความเย็นเยียบ

“พวกเจ้าอย่าตามมาอีกจะดีกว่า มิเช่นนั้น ครั้งต่อไปจะไม่ใช่แค่การสั่งสอนง่ายๆ เช่นนี้”

หลังทิ้งคำเตือนไว้ ถึงจะเปลี่ยนหันกลับไป สองขากระทุ้งตรงท้องเหล่าไป๋แผดเสียงออกมาเบาๆ ก็เห็นเหล่าไป๋วิ่งไปด้านหน้าอย่างว่องไว

เหลิ่งซวงควบม้าไล่ตามไปทันที เวลาไม่นานนักทั้งสองก็หายไปจากสายตาของอีกสองคนบนพื้น...

“นายท่าน สาวน้อยคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ ขอรับ”

ชายวัยกลางคนผู้นั้นเห็นพวกนางขี่ม้าจากไป ก็โล่งใจอย่างอดไม่ได้ สามารถทำให้พวกเขาสองคนตกลงมาอย่างเงียบเชียบไร้เสียง ช่างเหนือความคาดหมายจริงๆ

ชายหนุ่มยิ้มขึ้นมา ดวงตาแอบฉายประกาย “ข้าบอกแล้วไงว่านางไม่ธรรมดา! พิสูจน์ได้ว่าสายตาข้านี่ไม่เลวเลย”

“ข้าน้อยว่าเป็นโชคดีที่นางไม่ได้ลงมือฆ่าพวกเรานะขอรับ” ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากนางคิดจะฆ่า เกรงว่าพวกเขาก็โชคร้ายมากกว่าดีจริงๆ

ชายหนุ่มเหลือบมองเขา บอกว่า “นางไม่รู้ว่าพวกเราเป็นใคร ไม่ได้มีความแค้นต่อกัน แล้วจะฆ่าพวกเราทำไมเล่า?”