ตอนที่ 110 จากไปอย่างอับอาย

ตอนที่ 110 จากไปอย่างอับอาย!

เฟิ่งจิ่วตั้งรับนางไว้ก่อนแล้ว!

เห็นนางยื่นมือมาดึงผ้าคลุมหน้าเธอ จึงหลบไปด้านหลังกวนสีหลิ่นเองตามธรรมชาติ สองมือกำเสื้อด้านหลังไว้แน่น ดวงตาคู่งามกะพริบปริบๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยเนื้อน้อยใจว่า “ท่านพี่ นางกลั่นแกล้งข้า”

มู่หรงอี้เซวียนข้างๆ ตื่นตะลึงเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าสาวน้อยสง่างามสงบนิ่งเมื่อครู่ จู่ๆ จะหลบอยู่หลังพี่ชาย และเผยแววตาหมองเศร้าใจเสาะเช่นนี้ ซ้ำยังใช้คำพูดนุ่มนวลที่มีความกล่าวฟ้องอย่างคับข้องใจ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะอยากปกป้องอยู่เบื้องหน้า เพื่อเป็นที่พึ่งให้นางบ้าง

พอเห็นน้องสาวสุดที่รักมาหลบอยู่ด้านหลังเขา แล้วใช้น้ำเสียงน้อยใจกล่าวฟ้องถึงการกระทำไร้มารยาทของหญิงผู้นั้น กวนสีหลิ่นจึงถลึงตามองแรง ยืดผายแผ่นอก สองมือยกขึ้นเท้าสะเอว

“เจ้าคิดจะทำอะไร? ไยจึงหยาบคายเช่นนี้? ไหนว่าเป็นลูกสาวแม่ทัพเฟิ่ง? แม่ทัพเฟิ่งชื่อเสียงเกรียงไกร จะสั่งสอนลูกสาวที่ไร้มารยาทเช่นเจ้าได้เยี่ยงไร? ข้าว่าเจ้าเป็นของปลอมแน่แล้ว!”