962

ตอนที่ 962 ไม่ใช่หลงงมงาย แต่เป็นเพราะกำลังรอ（7）

ฝนห่าใหญ่เทลงมาบนศีรษะของเขา

ไม่นานเส้นผมของเขาก็เปียกซก

แต่เหมือนกับเขาคือรูปปั้นรูปปั้นหนึ่งก็ไม่ปาน ยืนนิ่งไม่รู้ตัว

ลมพัดมาวูบหนึ่ง พัดเอาร่มที่อยู่ข้างเท้าของเขาปลิวไปไกล แต่เขาก็ยังคงไม่มีวี่แววว่าจะได้สติกลับมา

-

เมื่อกลับถึงบ้าน หลินอี้หนานหิ้วเอาของที่ซื้อวางไว้บนโต๊ะกลางของห้องนั่งเล่น และก็เข้าไปในห้องอาบน้ำของเฉิงเว่ยหว่านก่อน

เมื่อเขาปรับอุณหภูมิน้ำและเติมน้ำที่จะให้เฉิงเว่ยหว่านอาบแล้ว เขาก็รีบเรียกเธอให้เข้ามาทันที

เขาเอาผ้าขนหนูและชุดคลุมอาบน้ำวางไว้ข้างอ่างอาบน้ำอย่างเอาใจใส่ และถึงจะเดินออกจากห้องอาบน้ำไป หยิบถุงซูเปอร์มาร์เก็ตที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ เดินเข้าไปในห้องครัว

เมื่อเฉิงเว่ยหว่านแช่น้ำร้อนอย่างสบายอกสบายใจ เป่าผมให้แห้ง เปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านแล้วนั้น หลินอี้หนานก็จัดการจัดวางอาหารสองอย่าง น้ำซุปหนึ่งอย่างลงบนโต๊ะอาหารแล้ว

หลินอี้หนานที่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็เงยหน้าไปมองเฉิงเว่ยหว่าน: “หวานหว่าน รีบมากินข้าว”

เฉิงเว่ยหว่านขาน “อื้อ”