882

ตอนที่ 882 เฮ่อจี้เฉิน พวกเรามีลูกกันสักคนเถอะ（32）

ยังไงหานจือฟานก็คือผู้ชาย และในตอนนี้ก็โมโหอยู่ด้วย พละกำลังจึงรุนแรงกว่าวันธรรมดามาก ถึงแม้เฉิงเว่ยหว่านจะได้ใช้พละกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดแล้ว แต่กลับไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

เดิมทีเธอก็เป็นห่วงหานหานอยู่แล้ว รีบร้อนที่จะไปหาลูก แล้วตอนนี้พอเห็นหานจือฟานกุมตัวของเธอและพูดประโยคพวกนี้ จู่ๆ ทั้งตัวเธอก็โมโหจนถึงขีดสุด เธอที่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดจากการตรึงเอาไว้ของหานจือฟาน กลับมองหานจือฟานที่โมโหจนใบหน้าบูดเบี้ยว และจู่ๆ ก็หยุดดิ้นทันที

นัยน์ตาของเธอแดงก่ำ แสงที่สะท้อนออกมาพลันเยือกเย็นเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องให้นายมาฆ่าฉัน!”

โทนเสียงของเธอเบามาก แต่กลับทำให้หานจือฟานที่โมโหจนถึงขีดสุดสงบลงมาอย่างกะทันหัน

หว่างคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเบาๆ หลังจากนั้นถึงจะเบนสายตาไปสบสายตากับเฉิงเว่ยหว่าน