505

ตอนที่ 505 ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ในใจของฉันมีนายเพียงคนเดียว（5）

ลมหายใจตอนที่หานจือฟานพูดมาออกนั้น ค่อยๆ รดรินอยู่ข้างริมฝีปากของเฉิงเว่ยหว่านอย่างบางเบา มันชาๆ และจั๊กจี้ ทำให้เฉิงเว่ยหว่านกลั้นหายใจลงทันควัน จู่ๆ ขนตาที่หลุบต่ำก็สั่นไหวไม่หยุด

ราวกับเธอถูกสกัดจุด นอกจากกำชายเสื้อแน่นและยืนอยู่ที่เดิมแล้ว เธอก็ไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

เธอยังไม่ตอบประโยคของหานจือฟาน แต่บนใบหน้ากลับปรากฏสีแดงเห่อขึ้นมาอย่างช้าๆ

“หวานหว่าน...” หานจือฟานพูดอีกครั้ง เหมือนเสียงกระซิบที่อ่อนโยนและอบอุ่นระหว่างคนรัก “...ที่คุณไม่พูด แปลว่าคุณยังไม่ได้คิดให้ดีใช่ไหม?”

เมื่อหานจือฟานพูดจบ เขาก็รอต่อสักพัก เมื่อเห็นเฉิงเว่ยหว่านยังคงไม่ตอบโต้จึงส่งเสียงออกมาอีกครั้ง “ไม่เป็นไร หวานหว่าน ผมรอได้.....”

พูดจบ หานจือฟานก็ผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของเฉิงเว่ยหว่าน ยื่นมือออกไปลูบผมยาวของเฉิงเว่ยหว่านด้วยความรักและทะนุถนอม หลังจากนั้นก็เอียงศีรษะไปมองเค้กที่อยู่ข้างๆ ชั่วครู่ “พวกเราตัดเค้ก....”

สิ้นเสียงของหานจือฟาน เฉิงเว่ยหว่านก็ยกเปลือกตาขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้า