167

บทที่ 167 คุณชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ (7)

จี้อี้เอื้อมมือ ยันเบาะด้านหลังคนขับตามสัญชาตญาณ รอจนกระทั่งร่างกายทรงตัวได้แล้ว  เมื่อเงยศีรษะขึ้นมาอีกครั้ง รถก็กำลังขับอยู่บนถนนแล้ว

รถของเฮ่อจี้เฉินขับเร็วจนน่าตกใจ จี้อี้ที่นั่งอยู่ข้างหลัง มองไม่เห็นอารมณ์ที่ปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่กลับรู้สึกถึงความกดดันที่เอ่อล้นอยู่ทั่วร่างของเขา จึงทำให้อากาศภายในรถแปรเปลี่ยนเป็นเบาบาง จนทำให้เธอรู้สึกหายใจติดขัด

เฮ่อจี้เฉินไม่พูด เมื่อมองท่าทางภายนอกของเขา ยิ่งทำให้จี้อี้ไม่กล้าพูดเข้าไปอีก

ภายในรถเงียบสงัดจนน่ากลัว

ขณะที่จี้อี้กำลังคิด ว่าที่สุดแล้วเฮ่อจี้เฉินจะขับรถพาตนเองไปที่ไหน อยู่ๆ เขาก็เบรกรถอย่างรุนแรง แล้วรถก็หยุดลงทันที

จี้อี้ที่ไม่ได้เตรียมตัวสักนิด ร่างก็พลันพุ่งไปข้างหน้า ศีรษะกระแทกเข้าที่เบาะรถ

ความเจ็บปวดที่เสียดแทงเข้ามา ทำให้เธอขมวดคิ้วแน่นอยู่ครู่หนึ่ง สติของเธอยังไม่ทันได้กลับมา ประตูด้านข้างก็เปิด ชายหนุ่มจับแขนของเธอ แล้วลากเธอออกมาจากรถ 

จี้อี้ยังยืนไม่มั่น เฮ่อจี้เฉินก็โยนกุญแจรถให้กับคนที่ยืนอยู่ข้างรถ เขาลากเธอและก้าวเข้าไปในประตูหมุนที่อยู่ข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ