060

บทที่ 60 ฉันบอกให้เธอหุบปาก (10)

คลื่นไส้ ขยะแขยง จะอ้วก...

คำที่เสียดแทงราวกับว่ามีมีดที่มองไม่เห็น แทงลึกเข้ามาในจิตใจของจี้อี้

สีหน้าของเธอซีดลงเล็กน้อย ปลายนิ้วที่ขยุ้มชายเสื้อแรงๆ เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

เธอคงจะคิดผิดอีกแล้วสินะ ที่คิดว่าตนเองแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ก็จะได้ไม่ต้องเจ็บจากคำพูดของเขา แต่ใครจะคิดว่า คำพูดที่เขาพูดออกมา จะแทงเข้าที่จุดอ่อนไหวของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่ถึงเป็นเช่นนั้น เธอก็จะไม่ยอมให้เขาได้เห็นความอดสูของเธอแน่

จี้อี้หลับตาลงอย่างรวดเร็ว ด้านหนึ่งก็เพื่อซ่อนอารมณ์ที่เผยออกมาจากดวงตา ส่วนอีกด้านหนึ่งก็เพื่อฝืนบังคับความรู้สึกที่แสดงบนใบหน้าไม่ให้เป็นไปตามคำพูดของเขา

เหมือนกับคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อนที่เธอวิ่งไปสารภาพรักกับเขาไม่มีผิด ถึงเขาจะพูดจาไม่น่าฟังแค่ไหน แต่เธอก็ยังแสดงท่าทางไม่รู้สึกรู้สาอะไร

ท่าทางเฉยชาไม่รู้สึกอะไรของเธอ ลึกๆ แล้วยิ่งเป็นสิ่งกระตุ้นเขาทำให้เขาเสียสติ อยากทำร้ายเธออย่างบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น