057

บทที่ 57 ฉันบอกให้เธอหุบปาก (7)

แต่ตอนที่เขาใกล้จะดันเข้าไป ทันใดนั้นหูของเขาได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดแทบจะขาดใจ

เสียงนั้นทำให้เขาหยุดการกระทำในทันที

สติของเขากลับมามากขึ้นหลังจากได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดนั่น จากนั้นเขาถึงเพิ่งรู้สึกว่าหัวไหล่ของตนเจ็บมาก เหมือนถูกใครเอาเล็บจิกลงไป เขาขมวดคิ้ว หลังจากนั้นจึงก็ได้ยินเสียงแหบแห้งหวาดกลัวเป็นสียงที่เขาที่คุ้นเคย “ปล่อยฉัน! ปล่อยฉัน!”

เฮ่อจี้เฉินขมวดคิ้วแน่น เขายังคงนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิม และไม่มีท่าทีตอบสนอง

เสียงขัดขืนของหญิงสาว ยังสะท้อนเข้ามาในหูอย่างต่อเนื่อง แรงจิกที่เล็บเธอไม่ลดลงแม้แต่นิดกลับจิกหนักขึ้น เขารู้สึกถึงของเหลวข้นหนืดไหลซึมออกมาจากไหล่ของตน มีหยดเลือดค่อยๆ ไหลลงมาตามผิวหนัง ความรู้สึกคันเล็กน้อยทำให้เขาสะท้านวูบ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่าง

ใบหน้าเล็กซีดขาวของจี้อี้ ค่อยๆ สะท้อนเข้ามาในดวงตา ปฏิกิริยาตอบสนองของเขายังเชื่องช้า ที่แท้แล้วทุกอย่างที่เข้าคิดล้วนไม่ใช่ความฝัน