Vol.2-224 เจียงน้อยวางอำนาจ

บทที่ 224 เจียงน้อยวางอำนาจ

เจ้าของร้านมองไม่วางตา

สตรีผอมบางในชุดกระโปรงบานแขนกว้างสีม่วงอ่อน พร้อมหมวกสานและผ้าคลุมหน้า ร่างกายดูอ่อนแอเกินกว่าจะต้านแรงลม เดินเพียงหนึ่งก้าวก็หอบถึงสามครั้ง เจ้าของร้านเห็นนางเดินอย่างเชื่องช้า คิดกังวลแทนนาง เกรงว่าสายลมด้านนอกจะพัดนางปลิวไป

“แค่ก แค่ก” ยามที่เดินผ่านเจ้าของร้าน สตรีผู้นั้นก็ไอออกมาอย่างอ่อนแรง เจ้าของร้านแทบจะกล่าวโพล่งออกไปโดยสัญชาตญาณ “เชิญฮูหยิน!”

กลัวไม่ทันระวังไปชนนางเข้า จะทำให้นางตายโดยไม่ตั้งใจเสียนี่

“ขอบใจมาก” นางเจียงกล่าวขอบคุณด้วยท่าทางป่วยออดๆ แอดๆ นางก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปในโรงเตี๊ยมด้วยความช่วยเหลือของสามี อวี๋เซ่าชิง

โรงเตี๊ยมเยว่ไหล สมกับเป็นโรงเตี๊ยมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองชิงเหอ อย่างน้อยก็น่าเชื่อถือในแง่ของขนาดพื้นที่ ส่วนการตกแต่งภายในอาจไม่ค่อยสมชื่อสักเท่าใดนัก อย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นคนในชนบทที่คุ้นชินกับความยากลำบาก จึงไม่ได้ยี่หระต่อเรื่องนี้ อวี๋เซ่าชิงทนไม่ได้ที่จะให้ภรรยาต้องลำบาก จึงเลือกพักที่โรงเตี๊ยมขนาดใหญ่ทุกครั้ง

“ระวังด้วย” อวี๋เซ่าชิงเอ่ยเตือนภรรยาให้เดินขึ้นบันไดอย่างระมัดระวัง