642-2

บทที่ 642-2 เสือสองตัว

ลัวหยิ่นเผยถึงเบื้องหลังออกมา ทำเอาผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างๆ สะดุ้งตกใจขึ้นมาทันที ท่านประธานแบ่งหุ้นในมือออกไปแบบนั้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ส่วนเล็กส่วนน้อย แต่ก็ถือว่าเป็นตัวเลขที่มหาศาลทีเดียว

แต่ท่าทางของเถาเฉินกลับไม่ได้รู้สึกดีอกดีใจเลยสักนิดเดียว กลับกันหล่อนกลับนิ่งและดูเฉยชากว่าที่เป็น

ตอนที่หล่อนได้ยินแบบนั้น หล่อนก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มเย้ยออกมา

“ถ้าหากว่าการที่เชาฉวินได้หุ้นไปในตอนนั้นคือปัจจุบัน เจียงเซ่อที่ได้หุ้นไปหมายถึงอนาคต แล้วดิฉันละคะ คืออดีตที่คุณพูดถึงใช่ไหมล่ะ?”

แววตาของลัวหยิ่นประกายวับขึ้น และถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมามองหล่อนบ้าง เอวของเธอตั้งตรงราวกับดินสอ สายตาจดจ้องมาที่ลัวหยิ่น และดูเหมือนจะไม่คิดที่จะหลบสายตาเลยด้วย

“คุณลัว สิ่งที่ดิฉันเป็น คืออดีตใช่ไหมล่ะคะ?”

เมื่อหล่อนรู้ถึงคำตอบนั้นได้ ลัวหยิ่นเองก็เผลอกัดฟันแน่นอยู่เงียบๆ นิ่งไปอยู่ครู่ใหญ่ถึงค่อยพูดต่อ