บทที่ 028 ความฝันครั้งก่อน
บทที่ 28 ความฝันครั้งก่อน
“เหนียงเหนียง ด้วยแม่นางเซียงจวี๋ตกใจกลัวมากเกินไป จึงพูดจาเลอะเลือนไม่ได้ความ บาดแผลบนใบหน้าและร่างกายนั้นไม่สาหัส แต่หากต้องการให้กลับสู่สภาพเดิมนั้นไม่ง่ายเลยพ่ะย่ะค่ะ”
หมอหลวงซุนแห่งสำนักหมอหลวงเอ่ยเสียงต่ำ สีหน้าเต็มไปด้วยความหนักใจยิ่ง ชิงเซี่ยในชุดยาวลายเมฆสีฟ้าอ่อน ยืนอยู่กลางตำหนักหลันถิงที่ว่างเปล่า ดูเหงาและโดดเดี่ยวยิ่ง นางพยักหน้าเบาๆ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าอ่อนแรง “รบกวนท่านหมอซุนแล้ว”
“เหนียงเหนียงเอ่ยเกินไปแล้ว ร่างกายของเหนียงเหนียงเองก็ต้องได้รับการพักฟื้นจึงจะดี”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
ผู้อาวุโสถอนหายใจยาวๆ ครั้งหนึ่ง ก่อนส่งยาให้ศิษย์ที่อยู่ด้านข้าง เขาคำนับชิงเซี่ย แล้วหมุนร่างออกจากตำหนักหลันถิงไป แสงของอาทิตย์ที่ใกล้จะตกดินฉายกระทบจนเงาท่านผู้เฒ่าทอดเป็นแนวยาวดูเปล่าเปลี่ยว เช่นเดียวกับตำหนักหลันถิงแห่งนี้ที่ถูกปกคลุมไปด้วยความว่างเปล่า
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com