ตอนที่ 26 : ผัดกะเพราน่องไก่กรอบ – 2

"ตอนนั้นผมมาสมัครเป็นเด็กล้างจานที่นี่"

ปลาวาฬเหล่หันไปมองอีกฝ่าย ท่าทางเหมือนอยากจะเล่ามากกว่าจะอยากฟังคำตอบ เขาคิดสะระตะในใจ ก่อนจะแกล้งหยิบกล่องข้างขึ้นมาเป็นเชิงโยนหินถามทาง ก็คนมันหิวนี่นา

"กินเถอะ"

ปลาวาฬพยักหน้ารับ

"ชืดหมดแล้วหรือเปล่า เอาไปอุ่นมั้ย"

โอบเอื้อถาม แต่เขารีบปฏิเสธไป จะบ้าเหรอ วิ่งลงไปอุ่นข้าวตอนนี้แล้วถ้าเชฟเปลี่ยนใจไม่ยอมเล่าอดีตให้ฟังเขาก็อดรู้น่ะสิ กินกะเพราชืด ๆ สักวันไม่ตายหรอกน่า

"ความจริงร้านนี้เปิดมานานมากแล้วนะ นานเท่าไหร่ผมก็จำไม่ได้แล้ว แต่ก็เคยถามเจ้าของคนก่อนไว้ แต่อย่างน้อย ๆ ก็คงยี่สิบเกือบสามสิบปี"

"เชฟเนี่ยนะเป็นเด็กล้างจาน"

โอบเอื้อหัวเราะและเริ่มต้นเล่าต่อ ใคร ๆ ก็ต้องเริ่มจากการล้างจานทั้งนั้น แม้แต่เชฟโอบเอื้อก็ไม่เว้น อีกฝ่ายเล่าว่าตัวเองเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแถวนี้แหละ ตอนนั้นมาหารายได้พิเศษเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่ แต่เดือนแรกต้องล้างจานก่อน หลังจากนั้นจึงมีโอกาสได้ทำอย่างอื่นในร้าน