ระบบตกหนอนหนังสือไปเปิดไฟท์ที่ต่างโลก

ตอนที่ 8

เจ้าหญิงอิลิเลียนั่งหน้างอรู้สึกเสียหน้ามากมายตนเป็นจอมเวททว่าแพ้ยับเยินต่อนักดาบ ในโลกที่จอมเวทเป็นใหญ่แบบนี้เธอคงโดนคนทั้งเคฟทาวีคเยาะเย้ยจนไร้ที่ยืนแน่นอนทว่านั่นไม่ได้ทำให้เธอค้างคาใจได้เท่าฝีมือบีสท์ขี้ริ้วตนนั้น ฝีมือดาบนั่นคุ้นมากแต่ทางนั้นกลับใช้ดาบจริงๆ ถ้าใช้แค่มือสร้างคมดาบสุญญากาศขึ้นมาคงมั่นใจได้ ทว่าทางนั้นไม่ได้ใช้มือเปล่าและไม่ได้บอกว่าใช้ทักษะประจำตัวด้วย

"เจ้าหญิงกลับเถอะขอรับ ถ้าท่านต้องการมังกรเป็นสัตว์เลี้ยงค่อยหาตัวใหม่เถอะ" หัวหน้ากองอัศวินกล่าวอย่างลำบากใจ

"เราต้องการมังกรตัวนั้น เราไม่เลิกแน่!" อิลิเลียบอกอย่างหนักแน่น อ้างถึงมังกรแต่แท้จริงแล้วเล็งบีสท์ที่มาช่วยมังกรต่างหาก ในเมื่อคาใจมากขนาดนี้ก็ต้องตามไปพิสูจน์

หัวหน้ากองอัศวินสีหน้ามืดมนทันที "ท่านได้โปรดอย่าเป็นศัตรูกับนักดาบคนนั้นเลยขอรับ" อิลิเลียไม่เข้าใจความลำบากใจของหัวหน้ากองอัศวินในตอนนี้

"นักดาบคนไหน?" ในเมื่อมีสองคนแน่นอนว่าพระเอกนั่นเธอไม่เขี่ยอีกเด็ดขาด ภารกิจยังไม่สำเร็จจะมาโดนพระเอกเชือดทิ้งตอนนี้ไม่ได้

"ก็หนุ่มผมขาวไงขอรับ นั่นคือยูเกรนนักดาบที่เอาชนะท่านจอมเวทไจร่าในข่าวลือไงล่ะขอรับ ข้าเห็นมากับตา เขาแทบลบทั้งเมืองทั้งที่ไม่ใช่พลังเวท ฝีมือดาบล้วนๆ เท่านั้น" ใช่ว่านักผจญภัยคนนี้อยากพูดแทรกแต่อัศวินหลายคนสะกิดขอร้องให้เขาช่วยพูดจะได้ไม่พากันไปตายทั้งหมด

อิลิเลียกลืนน้ำลายฝืดคอ "ยูเกรนคนนั้นคือนักดาบที่ว่านั่นเองหรือ" ข่าวใหญ่โตนั่นได้ยินมาเช่นกัน ยามนี้เธอแทบยกมือท่วมหัว โชคดีที่เธอในตอนนี้มีตำแหน่งเจ้าหญิงคุ้มหัวอยู่ ถ้าเป็นคนธรรมดาอาจดับอนาถไปแล้ว

กองอัศวินกับนักผจญภัยทั้งหมดพยักหน้า ทำเจ้าหญิงอึ้งไปครู่หนึ่ง

"แล้วเผ่าบีสท์คนนั้นล่ะพวกเจ้ารู้จักไหม?"

กองอัศวินส่ายหน้านักผจญภัยหลายคนด้วยแต่ก็มีอีกหลายคนมีสีหน้าเหมือนกลืนยาขมก่อนจะกล่าวอย่างชื่นชมผสมหวาดกลัว

"บีสท์คนนั้นเป็นนักผจญภัยที่ร้ายกาจที่สุดขอรับ ตัวคนเดียวแต่สามารถเคลียร์ภารกิจระดับโกลด์ได้เป็นสิบงานในช่วงสิบปีนี้ แล้วยังฉายเดี่ยวบุกโบราณสถานไปทั่วโดยไม่เอาอะไรออกมาเลยเหมือนเจ้าตัวเข้าไปซ้อมมือกับยามเฝ้าเท่านั้น โบราณสถานบางที่ถึงกลับปิดประตูใส่หน้าไม่ให้เข้ากันเลย เป็นนักผจญภัยแรงค์สูงสุดของภาคตะวันออกนี้แล้วขอรับ"

"ไฮท์แรงค์งั้นหรือ... แล้วฝีมือล่ะ!? เขาใช้ดาบแบบนั้นตลอดเลยหรือเปล่า?" อิลิเลียตาเป็นประกายขึ้นมาเลย หากเป็นคนที่เธอคิดระดับแค่นั้นปกติมาก

"ใช้ดาบเช่นนั้นมาตลอดขอรับ เพียงแต่วิชาค่อนข้างแปลก แม้ตวัดดาบออกมาครั้งเดียวแต่กลับมีคมพลังนับสิบนับร้อยฟาดฟันทำลายได้เป็นวงกว้างตามใจเจ้าตัวเลยด้วย" คนพูดทั้งทึ่งทั้งเกรง ไม่เคยเจอวิชาดาบน่ากลัวแบบนั้นมาก่อน ทางยูเกรนไม่มีคมดาบมากมายแบบนั้นแต่แค่ดาบเดียวก็พินาศจนจำสภาพเดิมไม่ได้แล้ว ถ้าสองคนนั้นร่วมปาร์ตี้กันกิลด์ใหญ่ของโลกก็คงเอาไม่อยู่

"เขาสังกัดสาขาไหน บีสท์คนนั้นน่ะ!?" พุ่งเข้าไปตะปรบคอแล้วจ้องตาระยะประชิด ทำคนโดนจ้องหน้าซีดปากสั่นผวากับจิตสังหารของเจ้าหญิงน่าดู

"สาขาเมืองโทแพซของรับ"

"ที่มีโบราณสถานอัลฮาซานตั้งอยู่น่ะหรือ?" ตอนนี้โบราณสถานนั้นกลายเป็นระดับอันตรายร้ายแรงของมหาทวีปที่ยังไม่มีใครเคลียร์ได้อย่างแท้จริงไปแล้ว แน่นอนว่าอิลิเลียนึกอยากไปบุกดูสักครั้งเหมือนกันแค่รอให้จัดการภารกิจเรียบร้อยก่อนเถอะ เธอไม่พลาดลองเคลียร์อัลฮาซานสักครั้งซึ่งถ้ารู้ว่าขนาดจินตกชยังเผ่นไม่เหลียวหลัง อิลิเลียจะไม่ไปเหยียบที่นั้นเด็ดขาด

"เจ้าหญิงกลับเถอะขอรับ แล้วค่อยหาข่าวมังกรตัวอื่นเถอะขอรับถ้าท่านต้องการมาเป็นสัตว์เลี้ยงสักตัวจริงๆ" หัวหน้าอัศวินพยายามเกลี่ยกล่อมให้ล้มเลิกจากมังกรแดงตัวนั้น พวกเขายอมรับว่าไม่กล้าเป็นศัตรูกับนักดาบผมขาวคนนั้นจริงๆ

"ไม่! เราจะไปรอสองคนนั้นที่โทแพซ" ตราบเท่าที่ยังไม่แน่ใจว่าไม่ใช่เธอจะตามเกาะติดบีสท์คนนั้นไม่เลิกแน่นอน

บีสท์คนที่ว่านั่งอยู่บนหลังมังกรที่กำลังบินข้ามเทือกเขาสูงสู่ป่าทึบกว้างใหญ่สุดสายตา รู้สึกหนาวสันหลังเยือกหนึ่งทำเอาเลิ่กลั่กเลย

หรือเจ้าอิลิกสงสัยว่าเป็นฉัน แต่อย่างว่าแหละ หน้าตาขี้ริ้วนี่มันเลือกใหม่ไม่ได้แล้วด้วย ส่วนทักษะถ้าใช้ออกไปย่อมรู้แน่นอน ฉะนั้นอยู่ให้ห่างเจ้าหล่อนไว้ก่อนดีกว่า ไม่อยากกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิดให้ลำบากในภายหน้า

"ตรงนั้นมีหมู่บ้านด้วย ในป่าลึกแบบนี้ทำไมมีหมู่บ้านได้ล่ะ?" เจ้ามังกรแดงนึกแปลกใจ ในป่าแบบนี้มอนสเตอร์มากมายหมู่บ้านตั้งอยู่ได้แสดงว่าคนในหมู่บ้านนี้ต้องฝีมือสูงทั้งนั้นแน่นอน

"ลงไปที่หมู่บ้านนั้นเลย" จินตกชชี้ไปยังลานกว้างกลางหมู่บ้าน

"นั่นคือหมู่บ้านอะไรหรือ?" ยูเกรนก็เพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก เขาไม่คาดคิดเช่นกันว่าในป่าลึกแบบนี้มีคนอยู่อาศัยได้ด้วย

"หมู่บ้านเทลซิน บ้านเกิดของสามคนในปาร์ตี้ฉันเมื่อก่อนไงล่ะ"

"นักดาบสองคนกับนักเวทหนึ่งคนเมื่อสิบปีก่อนน่ะหรือ?" ปาร์ตี้นั้นโด่งดังสุดๆ ไปเลยและนั่นจึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นให้จอมเวททั้งหลายกริ่งเกรงต่อนักดาบขึ้นมาไม่น้อย

"อือ" จินตกชตอบยิ้มๆ สีหน้าแววตายามเอ่ยถึงสามคนนั้นดูคิดถึงไม่น้อย ตลอดเวลาที่ร่วมทางกันจินตกชช่วยสอนการใช้ดาบให้พินเดอร์กับนาธานไม่น้อย ทำให้ลุงทั้งสองยกระดับฝีมือขึ้นมากมาย ส่วนลูอิซจินตกชก็สรรหาไอเทมชั้นเลิศมาให้ใช้ไม่ขาดมือถึงทำให้ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วทวีปไงล่ะ

มังกรตัวยักษ์ร่อนลงพื้นอย่างนุ่มนวลท่ามกลางสายตาพร้อมมีเรื่องของชาวบ้านนั่นทำเอาเจ้ามังกรแดงหูลู่เก็บหางเข้าท้องอย่างไว

"อย่าเพิ่งตีตายนะพินเดอร์ เจ้ากิ้งก่านี่อ่อนแอ" จินตกชรีบกระโดดลงมาจากหลังมังกร เมื่อเห็นลุงคนหนึ่งกระชับดาบเข้ามือแบบพร้อมเชือดผู้แปลกหน้าที่กล้าขี่มังกรมาลงกลางหมู่บ้าน

"ซีวิลล์ อะไรเนี่ยนายไม่เจอปีเดียวไปล่อลวงมังกรที่ไหนมาเนี่ย!?" พินเดอร์เก็บดาบแล้วเดินมาตบไหล่บีสท์ขี้ริ้ว

"ใครที่ไหนทำอะไรแบบนั้น อย่าพูดจาหาคุกตารางมาให้สิเว้ยตาลุงนี่" จินตกชถลึงตาใส่ทำลุงแกผงะเฮือก แบบว่าไม่เจอกันนานภูมิต้านทานพลังทำลายสายตาตกแล้วนะสิ ทว่าพอเห็นเป็นซีวิลล์ทุกคนจึงลบแรงกดดันน่ากลัวทั้งหมดทิ้ง ต่างเดินมาทักทายเจ้าบีสท์ขี้รั้วที่ไม่ได้เจอหน้านานปี

"ไปถึงไหนมาเนี่ยถึงคว้ามังกรติดมือมาได้แล้วยัง..."

อึ้งจนเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกกันชั่วขณะเมื่อหนุ่มผมขาวกระโดดลงจากหลังมังกรมายืนข้างบีสท์ขี้ริ้ว

"พระเจ้า นี่คนหรือเทพยดา ซีวิลล์นายไปล่อลวงมาจากไหน?"

"นอกจากมังกรยังไปล่อลวงเทพยดาอีกด้วย!"

"ตายแล้วนี่คนหรือเทพที่หลงทางมา"

"หล่อมลังเมลืองอะไรแบบนี้ กรี๊ด!!"

ไม่แค่สาวๆ หรอกนะที่หน้าร้อนฉ่า ที่เลยวัยไปแล้วกับที่ไม่ใช่สาวยังกรี๊ด จินตกชเข้าใจแต่ก็อดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ และเจ้ามังกรแดงก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน กลอกตามองบนเลยนี่นา

ใช่ค่ะ การถูกกรี๊ดใส่อย่างชื่นชมคือลิขสิทธิ์ของพระเอก แต่ถ้ากรี๊ดเสมือนโดนผีหลอกนั่นตัวประกอบรับไปเต็มๆ

ปล่อยให้ตื่นตาตื่นใจกันจนชุ่มปอดแล้วนั่นแหละจินตกชถึงถามหาลูอิซ เพราะตอนนี้หัวหน้าหมู่บ้านคือจอมเวทคนนั้นแหละ

"ลูอิซอยู่ไหนหรือพินเดอร์?" ชาวหมู่บ้านรุมล้อมขนาดนี้ทว่ายังไม่เห็นหัวหน้าหมู่บ้านอยู่ตรงไหน

"ไปเก็บกวาดถ้ำหลังหมู่บ้านตั้งแต่นายติดต่อมาว่าจะเอากิ้งก่ามาปล่อยตัวหนึ่งไงล่ะ" พินเดอร์คิดอยู่ว่ากิ้งก่าที่จินตกชว่าน่าจะเป็นมังกรสักตัวแน่นอน เพราะเจ้านี่คงไม่เอามาแค่กิ้งก่าจริงๆ ที่วิ่งอยู่ตามป่าและก็จริงตามคาด "ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้หรือเปล่านะไม่ได้เข้าไปดูหลายปีเลย" ว่าพลางเดินนำไป

จินตกชเดินตามไปโดยมียูเกรนตามไปด้วยนั่นทำให้เจ้ามังกรแดงรีบคลาน... จริงๆ มันหมอบต่ำเหมือนคิดว่าทำแบบนั้นแล้วจะพ้นสายตาชาวบ้านตามหลังทั้งสามไปด้วย พ้นแนวรั้วต้นไม่ออกมาไม่ไกลจึงเห็นปากถ้ำกว้างมีไม้เลื้อยหลากสายพันธุ์ปกคลุมทำให้ดูลึกลับยากต่อการเข้าถึงได้ไม่น้อย

"เป็นถ้ำที่มองดูดีจัง" เจ้ามังกรแดงเหลียวมองไปทั่วบริเวณหน้าปากถ้ำ มีทั้งต้นไม้ใหญ่หนาทึบ ต้นหญ้ารกสูงเลยเอวไม้พุ่มเตี้ยเบียดกันแน่นจนเหลือทางเดินเล็กๆ เส้นเดียว

"อ้าวมากันแล้วหรือ" นาธานเดินออกมาถึงปากถ้ำพอดี ก่อนชะงักเท้าเพราะมองเห็นกิ้งก่าแดงที่อุตส่าห์หมอบคลานตามทั้งสามมาด้วยท่าทางมั่นใจว่าไม่มีใครเห็น

"มีอะไรที่ต้องเก็บกวาดในถ้ำด้วยหรือ?" นอกจากเอาของเก่ามาสุมๆไว้จากตอนที่เขามาพักครั้งก่อนก็ไม่น่ามีอะไรเกะกะแล้วนี่นา

"ของที่นายเอามาสุมไว้นั่นแหละ คิดว่าสิบสามปีของมันเยอะแค่ไหน เก็บเข้าคลังของนายไปเลยเชียวนะ" ลูอิซเดินมาถึงก็กดเสียงหนักเลย "อ้อนั่นหรือกิ้งก่าที่ว่า" ส่งยิ้มพิมพ์ใจให้เจ้าตัวแดง แม้ลูอิซอายุมากแล้วทว่ายามแย้มยิ้มกลับมองดูงดงามราวดอกไม้คลี่บานในยามเช้า ทำเอามังกรแดงสมองว่างไปชั่วขณะ ดีที่มีสีแดงอยู่แล้วเลยไม่มีใครนอกจากยูเกรนรับรู้ว่าหัวใจเจ้ามังกรเต้นผิดจังหวะขึ้นมาเสียอย่างนั้น

หนุ่มผมขาวเหลือบตามองเจ้ามังกรแวบหนึ่งแล้วถอนใจเบาๆ

"อยู่ที่นี่ไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาทำร้ายหรอก เขตแดนสร้างจากหินมานาโบราณทั่วหมู่บ้านนั่นกับชื่อเสียงของพวกลูอิซคุ้มภัยให้เจ้าได้แน่นอน" จินตกชเดินเข้าไปในถ้ำ ภายในกว้างและมีคูหาแยกออกไปอีกสามทาง "สมบัติของเจ้าเอาคืนไป" ของมีค่ามากมายกองเป็นภูเขาร่วงโครมลงมาจากกลางอากาศ

"นั่นมันของสะสมของข้าทั้งหมดเลยนี่นา ถุงเก็บของของเจ้าจุได้แค่ไหนกันเนี่ย?" เจ้ามังกรแดงปลื้มปริ่มน้ำตาซึมที่ได้เจอกับของสะสมของตนเองอีกครั้ง

"สมบัติของเจ้าน่าจะเท่าๆ กับที่ซีวิลล์หามากองทิ้งไว้ที่หมู่บ้านเทลซินนี่เลยนะ" ทั้งสามคนดูไม่ตื่นเต้นกับกองสมบัตินี่สักเท่าไหร่

"กองเท่ากัน" เจ้ามังกรมองหาไม่เห็นกองสมบัติอื่นตรงไหน แต่สามคนนี่ก็ดูไม่สนใจกองสมบัติของมันเลยจริงๆ

"อยู่ในถุงกองนั้นนะสิ" ถุงมิติเก็บของร้อยใบกองอยู่มุมเล็กๆ ของถ้ำ ดูป่องเกือบแตกทุกใบอีกต่างหาก

"ก็คนในหมู่บ้านต้องกินต้องใช้ไม่ใช่เหรอ อีกอย่างใช่ว่าฉันหามาคนเดียวเสียหน่อย พวกลูอิซเองก็ใช่ย่อยนะ" ระหว่างที่ออกไปลุยด้วยกันทั้งสามคนงกยิ่งกว่าจินตกชเสียอีก เก็บทุกอย่างที่สามารถเก็บได้ เขาเสียอีกเลือกเก็บแค่ของขายได้บางชิ้นแต่ถ้าเป็นเหรียญทองไม่ปล่อยหลุดแม้เหรียญเดียว

ลูอิซไหวไหล่ "แล้วพ่อหนุ่มที่มาด้วยนั่นล่ะใครกัน รู้สึกเหมือนเคยเจอมาก่อนนะ"

"คุ้นหรือ?" จินตกช พินเดอร์ นาธาน มองหนุ่มผมขาวเป็นตาเดียวกัน ก่อนจินตกชจะย้อนเนื้อเรื่องอีกครั้งอย่างไว

"เด็กจากหมู่บ้านที่พวกเราเคยช่วยไว้เมื่อ... สิบสามปีก่อน"

หน้าต่างโฮโลแกรมเด้งขึ้นมาตรงหน้าจินตกชในส่วนกล่องข้อความมีหนึ่งข้อความที่ยังไม่ได้อ่านตั้งแต่สิบสามปีก่อนซึ่งยามนี้อัพเดทเป็นล่าสุดแล้ว บีสท์ขี้ริ้วจิ้มดูแล้วแทบแอบไปนั่งหลบมุมวนนิ้ว

[คุณพบพระเอก ยูเกรน ในสภาพเปลี่ยนไปเพราะความหวาดกลัวและสิ้นหวังทว่าได้รับความหวังกับเป้าหมายชีวิตใหม่แล้ว ปัจจุบันคือนักดาบอันดับหนึ่งของโลก ระดับอีปิคมาสเตอร์]

ขอแหกปากเป็นภาษาก่อกำเนิดได้ไหม อิจฉา เอ๊ย! เกลียดเว้ย!! เข้าใจนะว่าพระเอกมันมหาเทพทั้งนั้นแต่แหมเว้ยตอนอ่านมันสนุกมาก พอเจอเข้าจริงโมโหจริงๆ นะคุณคนเขียน

จินตกชอยากประทุษร้ายระบบอินจันที่ส่งเขามาเจออะไรแบบนี้เสียเต็มประดา ถ้าตอนนี้อยู่ในแดนเมฆแห่งนั้นจะไม่รอช้าสะบั้นสุญญากาศเต็มกำลังให้สักร้อยครั้งเลยเชียว

"ตอนนั้นขอบคุณมากครับ เพราะได้พวกคุณช่วยไว้ถึงมีผมในตอนนี้" ยูเกรนค้อมหัวให้ผู้สูงวัยทั้งสามอย่างสุภาพ

เห็นเด็กน้อยที่โตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพที่สุดแล้วผู้สูงวัยย่อมดีใจ ลูอิซพยักหน้าอย่างยินดี "เป็นนักผจญภัยมันงานเสี่ยงแต่ดูแล้วเธอคงมีฝีมือไม่น้อย"

"ล้มไจร่าจนเป็นข่าวไปทั่วทวีปได้ น้อยไหมล่ะ" จินตกชแค่อยากเห็นว่าสามคนนี้จะหลุดสีหน้าแบบไหน เพราะเขามั่นใจว่าข่าวลือนั้นต้องมาถึงหมู่บ้านนี้ด้วยแน่นอน แล้วจิตกชก็รู้ว่าอาการหัวใจจะวายเพราะเห็นหน้าชาวบ้านที่มีพลังทำลายร้ายแรงเป็นอย่างไร อ้าปากค้าง ลูกตาแทบเด้งออกจากเบ้า สองขากุมแก้ม สีตก หางเก็บเข้าท้อง ถูกแล้วนั่นคือสภาพมังกรแดงตัวนั้นนั่นแหละ ส่วนสามผู้สูงวัยแค่สติบินยืนตัวแข็งเท่านั้น

"เจ้าจะแสดงออกเหมือนพวกไร้สติแบบนั้นทำไมฟะ" ซัดให้หนึ่งเปรี้ยง ทำเลือดกำเดามังกรกระฉูดเลย

"เจ้าไม่ให้ตกใจได้เหรอ! ไจร่าคือใคร หัวหน้ากิลล์ก๊อดเดส หนึ่งในห้ากิลล์ใหญ่ของโลกนะเว้ย แล้วคนที่ใช้แค่ดาบเท่านั้นสามารถเอาชนะได้แบบไร้ริ้วรอยนั่นนับเป็นตัวอะไร ยังใช่คนอยู่หรือเปล่า เจ้าถามใจตนเองดูสิเจ้าขี้ริ้ว!" โวยใส่ระยะน้ำลายกระเด็นท่วมหน้าให้จินตกชคว้าโล่อันหนึ่งจากกองสมบัติมังกรมาใช้แทนร่มกันน้ำลาย

นั่นน่ะคือคนที่ควรเป็นจอมเวทอันดับหนึ่งของโลกนะ แค่เปลี่ยนเป็นนักดาบก็ยังอันดับหนี่งอยู่ดี พระเอกนี่หว่า

"คนเขามีศักยภาพสูงมีอะไรน่าประหลาดเล่า อีกอย่างคงใช้เวลาฝึกฝนมาไม่น้อยฉะนั้นเก่งกาจไม่ใช่เรื่องแปลกจนต้องตกใจแบบนั้นสักหน่อยควรบอกว่าเก่งมากต่างหาก" หมั่นไส้ส่วนหมั่นไส้ แต่ความมานะพยายามจนเก่งขนาดนี้ได้น่าชื่นชมแท้จริง

"จริงด้วย เก่งมากๆเลย มันน่าทึ่งที่สุดตอนได้ยินข่าวนั้น" พินเดอร์ชูนิ้วหัวแม่มือให้เลย

"จริง เจ้าเก่งมาก ยายไจร่านั้นนิสัยสมควรโดนสั่งสอนที่สุด เจ้าทำให้นักดาบทั้งโลกบูชาเลยนะ" นาธานพูดจริงตอนได้ยินข่าวเขาร่าเริงไปหลายวันเลย

"ขอบคุณ" น้ำเสียงนุ่มๆ กับรอยยิ้มของพระเอกมีพลังฆ่าคนตายได้แค่ไหนพระเอกคนนี้ก็มีแบบนั้นแหละ แค่ยิ้มเดียวก็ทำชาวบ้านล้มตายแล้ว

ยิ้มเดียวละลายทั้งโลก พลังโกงแบบนี้... ยอม

จินตกชไม่ได้ถามว่าทำไมยูเกรนเปลี่ยนมาเป็นนักดาบเพราะเหมือนรู้อยู่กลายๆแล้วจึงหันไปหาเรื่องเจ้ามังกรแดงตัวยักษ์ดีกว่า "ฉันหาบ้านใหม่ให้แล้วแถมยังไล่ส่งเจ้าหญิงไปแล้วฉะนั้นค่าจ้าง" จ้องกองสมบัติมังกรตาเป็นมันพร้อมสองมือขยับแบบพร้อมกอบโกยแล้ว

มังกรแดงแทบน้ำตาตก ของรักของหวงทั้งนั้นแต่ได้รู้ได้เห็นเต็มสองตากับฝีมือน่าสะพรึงของนักดาบสองคนนี้แล้วต่อให้จะเอาทั้งหมดมันก็ห้ามไม่ได้

"เจ้าอยากได้อะไร เอาเท่าไหร่ก็หยิบไปได้เลย" กลั้นใจพูดอย่างสุดเสียดาย แต่ยังไม่ตายค่อยสะสมใหม่ละกัน

พอได้รับอนุญาตจินตกชตรงเข้าไปรื้อค้นทำสมบัติปลิวว่อนทั้งโถง

"เขาหาอะไรนั่น?" รื้อกระจายไม่สนว่าจะทำอะไรพังไปบ้างหรือเปล่า "เฮ้ย เบามือหน่อย เดี๋ยวแตก นั่นหักแล้ว!" มังกรยักษ์กรีดร้อง

"ไม่รู้สิ บุกไปทั่วแต่นอกจากเหรียญทองแล้วไม่เก็บอะไรสักอย่าง ของมีค่าอื่นยกให้พวกเราทั้งหมดตลอด"

"เคยถามนะเขาบอกว่าแพรร์สโตน มันคืออะไรหรือเจ้ารู้จักบ้างหรือเปล่า?" พินเดอร์ถามเจ้ามังกร

มังกรยักษ์ส่ายหน้า "ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

"หินอธิฐานงั้นหรือ?" ยูเกรนก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเช่นกัน

รื้อค้นแบบหวังผลที่สุด ทักษะวิสัยทัศน์ระยะไกลกวาดไปทั่วใช้งานได้ยิ่งกว่าการแสกนเสียอีก เพียงไม่กี่อึดใจกลับวางมือแล้วถอนใจเฮือกใหญ่โดยไม่หยิบสมบัติชิ้นใดเป็นของตนสักชิ้น

"ไม่มี" สั้นๆ กับท่าทางผิดหวังมากมายของจินตกชทำเจ้ามังกรรู้สึกผิดขึ้นมาเลยที่ไม่มีสิ่งของที่บีสท์คนนี้ต้องการ "ยูเกรนเจ้าจะเอาอะไรก็เอา" ผายมือไปกองสมบัติซึ่งกระจายเกลื่อนถ้ำ

"นายไม่เอาอะไรเลยหรือ?"

"ไม่เอาหรอก ไม่มีที่ฉันหาอยู่นี่นา" จินตกชเดินออกมาจากกองสมบัติท่าทางเซ็งจับจิต

ถึงไม่ใช่สิ่งที่ต้องการแต่ของสะสมของมังกรย่อมล้ำค่าทั้งนั้นทว่าในสายตาจินตกชไม่ต่างจากขยะ นั่นคือความรู้สึกที่ยูเกรนอ่านได้จากตัวบีสท์ขี้ริ้ว

"อย่างน้อยเหรียญทองพวกนี้ก็เป็นทองคำจริงๆ นี่นา" กอบขึ้นมาแล้วยื่นไปตรงหน้าบีสท์ขี้ริ้ว ทางนั้นส่ายหน้า

"เหรียญทองฉันมีจนแทบล้นคลังแล้ว นี่คงต้องออกไปหาข่าวสารที่ทวีปอื่นอีกแล้วกระมัง" บ่นไปพลางเรียกระบบอินจันซึ่งเงียบหายไปนานเหมือนระบบล่มแล้วกู้คืนไม่ได้

อินจันล่มไปแล้วหรือเปล่าหายไปหลายปีแบบนี้

'ระบบไม่ได้ล่มนะโฮสต์นั่นแหละไม่เรียกใช้เลย' ส่งเสียงตอบกลับมาแบบฟูมฟายปนงอนที่จินตกชทำราวลืมไปแล้วว่ามีระบบอยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่สนใจแม้แต่นิด

ก็ไม่มีอะไรต้องใช้นี่จะเรียกทำไม

ตอบตรงทิ่มแทงใจให้กระอักไปเลย

'งั้นที่เรียกนี่คือมีเรื่องใช้ใช่ไหม?'

แน่นอน ฉันอยากได้ทักษะที่สามารถตามหาเป้าหมายที่ต้องการได้ จนตอนนี้ฉันยังหาแพรร์สโตนไม่เจอเลยสักชิ้น วนไปหลายทวีปจนโบราณสถานเหม็นขี้หน้าฉันหมดแล้ว ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปคงเข้าโบราณสถานไหนไม่ได้แน่

ผลจากการบุกไปทั่วเพื่อหาแพรร์สโตนทำให้ยามเฝ้าโบราณสถานทั้งหลายคุ้นหน้าบีสท์ตนนี้กันทั้งหมดแล้วด้วยหน้าตาเอกลักษณ์เสียขนาดนั้น ยามเฝ้าทั้งหลายเลยพากันตั้งค่าหัวในหมู่ยามเฝ้าด้วยกัน ค่าหัวที่ว่าก็คือใครเตะโด่งไล่ออกมาจากโบราณสถานหรือไม่ก็กันไม่ให้เข้าไปได้จะได้รับหินมานาบริสุทธิ์จากห้วงเวลาเก่าก่อนมาเสริมเวทคุ้มครองโบราณสถานของตน เพราะงั้นพักหลังนี้เลยมีโบราณสถานปิดประตูใส่หน้าบีสท์ขี้ริ้วคนนี้กันตรงๆ ได้ไงล่ะ

'โฮสต์ชั่วร้ายเองนี่นา ก่อกวนจนยามเฝ้าโบราณสถานขึ้นบัญชีดำ'

มาว่าฉันแบบนั้นไม่ถูกนะ ถ้ารู้ว่าของที่ต้องการอยู่ที่ไหนฉันไม่บุกไปรื้อค้นแบบนั้นทุกที่หรอกน่า

การรื้อค้นของจินตกชก็นั่นแหละ พลิกทุกซอกมุมด้วยพลังจิตขั้นแม็กซ์รวมกับทักษะทำลายล้าง บุกที่ไหนที่นั่นแทบเหลือแต่โครงสร้างภายนอกที่ยังดูดี กว่าโบราณสถานพวกนั้นฟื้นคืนสภาพได้ใช้เวลาหลายเดือน โบราณสถานผุพังตามกาลเวลาเท่านั้นส่วนพังจากฝีมือผู้บุกรุกทั้งหลายสามารถฟื้นคืนสภาพได้ใช้เวลามากน้อยตามสภาพที่ถูกพัง ซึ่งจินตกชพังเกินมาตรฐานไปเยอะมากชื่อจึงไปขึ้นบรรทัดแรกในบัญชีดำ

'ทักษะที่ช่วยโฮสต์ตามหาของที่ต้องการมีแน่นอน ค่าทักษะจ่ายด้วยนิยายสองเรื่องยาวหรือรับทำภารกิจย่อย คุณเลือกได้ในสองอย่างนี้'

จินตกชแทบมีสีหน้าโลกกำลังถล่มดีที่หน้าตาตอนนี้ดูไม่ออก

ฉันมีสิทธิ์เลือกอะไรกับเขาได้ด้วยเหรอ ประหลาดเกินไปแล้ว ต้องมีแผนชั่วร้ายอยู่เบื้องหลังแน่ๆ!!

ระบบถึงกลับหมดคำพูดต่อปฏิกิริยาเกินคาดเดาของโฮสต์ที่มันดูแลอยู่