0442 ปีนกำแพง

ตอนที่ 441 ปีนกำแพง

อวิ๋นตั่วกับกู่เลี่ยงพูดเสียงเบา ยุงที่อยู่ด้านข้างทนความเงียบไม่ไหว ส่งเสียงหึ่งๆ ไม่หยุด กู่เลี่ยงโบกมือกลางอากาศอยู่เป็นระยะ และถามอวิ๋นตั่วด้วยความสงสัย “ยาทากันยุงเธอหมดอายุหรือเปล่าเนี่ย ทำไมฉันรู้สึกว่าไม่ได้ผลสักนิดเลย?”

อวิ๋นตั่วหยิบยาทากันยุงออกมาจากกระเป๋า เห็นเพียงวันหมดอายุด้านบนเขียนไว้ว่าวันที่สิบสองเดือนหก เธอจึงยิ้มอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษนะ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่ามันหมดอายุแล้ว เท่าที่จำได้เหมือนเพิ่งซื้อไปไม่นาน”

“ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนใช้ชีวิตได้พิถีพิถันแบบเธอเลย หมดกัน! เราทำได้แค่หวังให้ฟู่เข่อเจียเลิกงานเร็วหน่อย ไม่อย่างนั้นกลายเป็นมัมมี่แน่”

กู่เลี่ยงหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาแล้วเล็งไปที่กลุ่มสต๊าฟที่อยู่ด้านล่าง เห็นฟู่เข่อเจียนั่งอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบผ่านเลนส์กล้อง โดยมีผู้ช่วยหนึ่งคนคอยพัดอยู่ข้างๆ และอีกคนกำลังรินน้ำให้

“พอเปรียบเทียบกันแล้วน่าโมโหจริงๆ เธอดูสิว่าเขาใช้ชีวิตยังไง แล้วเราใช้ชีวิตยังไง?”

“อิจฉาตาร้อน นายก็ไปเป็นนักแสดงด้วยสิ”