บทที่ 926 ผู้รู้สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ
ผ่านไปครู่เดียว ประมุขตำหนักสายต่างๆ ก็เหมือนจะสังเกตเห็นว่าหยางชิ่งไม่ค่อยพอใจกับการประทานงานสมรสนี้ ทุกคนจึงส่งสายตาให้กันเงียบๆ แล้วแยกย้าย เหลือยืนอยู่ตรงนั้นเพียงไม่กี่คน
เหยียนซิวกับหยางเจาชิงมองไปยังเหมียวอี้ที่ยืนเหม่ออยู่ตรงนั้น ทั้งสองไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี เพราะไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจน รู้สึกว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน
หยางชิ่งที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นยังคงกำหมัดแน่น สายตาย้ายจากตัวเหมียวอี้ไปไปยังฉินเวยเวยที่กำลังก้มหน้ายืนนิ่งไม่ขยับไปไหน เขาไม่พูดอะไรสักคำ หันหน้าเดินออกจากตำหนักใหญ่ไปเพียงลำพัง จังหวะการเดินยังคงสุขุมมั่นคง
ผ่านไปไม่นาน อวิ๋นจือชิวก็เดินออกจากตำหนักใหญ่ นางชำเลืองมองเหมียวอี้นิดหน่อย แล้วเดินไปจูงมือฉินเวยเวย "น้องสาว ไปกันเถอะ!"
"หยุดก่อน!" เหมียวอี้พลันเอ่ยเรียก ถลันตัวมาขวางตรงหน้านาง แล้วถามด้วยสีหน้าดุร้ายว่า "อวิ๋นจือชิว นี่เป็นฝีมือของเจ้าใช่มั้ย?"
"ข้าจะทำอะไรได้?" อวิ๋นจือชิวถามกลับ
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com