บทที่ 81 สารภาพแล้ว
นี่ไม่ใช่การล้อเล่น ชิงเหมยกับชิงจวี๋ต่างล้วนมีวรยุทธ์บงกชขาวขั้นเจ็ด หากทั้งสองลงมือพร้อมกัน วรยุทธ์แค่บงกชขาวขั้นสองอย่างตันเปี่ยวอี้ ไม่มีแม้แต่โอกาสต่อต้านด้วยซ้ำ บอกว่าจะจับก็โดนจับแล้ว ต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์
ฉินเวยเวยแวบมองตันเปี่ยวอี้ที่ถูกลากออกไป นางไม่เปล่งเสียงใดๆ ออกมา อย่างไรเสีย เหมียวอี้ก็เป็นคนที่หยางชิ่งแต่งตั้งเอง ถึงนางไม่ไว้หน้าเหมียวอี้ แต่ก็ต้องไว้หน้าหยางชิ่ง นางไม่อาจสั่งประหารสมุนใต้บังคับบัญชาของเหมียวอี้โดยไม่มีหลักฐานได้ แต่หยางชิ่งทำได้ ทำไปแล้วก็ไม่มีใครว่าอะไร
ตันเปี่ยวอี้รู้สึกสับสนเลอะเลือน หลังจากได้สติขึ้นมาเล็กน้อย ก็พบว่าตัวเองถูกลากมาอยู่นอกศาลาแล้ว เขารู้สึกตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อขึ้นมาทันที
ตันเปี่ยวอี้รู้ว่าหยางชิ่งอาจกำลังขู่ตนอยู่ หลักๆ คืออยากถามเรื่องราวเบื้องหลัง และก็รู้อีกว่า เมื่อคำพูดได้ออกมาจากปากหยางชิ่งแล้ว หากไม่ให้คำตอบที่พอใจแก่เขา เขาคงไม่เปลี่ยนคำพูดตัวเองเพื่อชีวิตน้อย ๆ เช่นกุ้งฝอยอย่างตน การฆ่าตนไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับหยางชิ่ง
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com