ตอนที่ 097 ไร้ยางอาย

ตอนที่ 97 ไร้ยางอาย

“มีน้ำใจให้ต้องตอบแทนมากมายขนาดนั้นเสียที่ไหนกัน แค่เรารับไว้พวกเขาก็มีความสุขกันแล้ว” ฮานชิวเยว่ยิ้มอย่างหน้าตาเฉย

ในเมื่อเป็นเช่นนี้หลินหลันก็ไม่มีความจำเป็นต้องอ้อมค้อมกับนางแล้วเช่นกัน แม้แสดงออกอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน แต่นางก็ไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ ยิ่งในกรณีที่คู่กรณีหน้าไม่อาย การพูดตรงไปตรงมาเข้าไว้คงเป็นการดีกว่า

“ก็จริงอย่างที่ท่านแม่ว่าเจ้าค่ะ ช่วงที่ลูกกับหมิงอวินไม่อยู่บ้าน ช่างเป็นการเพิ่มภาระให้ท่านพ่อและท่านแม่ไม่น้อยเลยทีเดียว ในเมื่อตอนนี้ลูกกลับมาแล้ว ดังนั้นเรื่องเหล่านี้จึงไม่ขอรบกวนท่านแม่แล้วเจ้าค่ะ อีกประเดี๋ยวลูกจะให้คนมาขนย้ายของขวัญกลับไปแล้วจัดการให้เข้าที่เข้าทางนะเจ้าคะ” หลินหลันเอ่ยพลางฉีกยิ้มเล็กน้อย

แม่เถียนซึ่งอยู่ด้านข้างแสยะยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “เอ้อร์เส้าหน่ายนายคงไม่วางใจที่จะฝากของไว้ที่ฮูหยินสินะเจ้าคะ”

หลินหลันยิ้มอย่างไม่แยแส “เรื่องนี้เกี่ยวกับแม่เถียนด้วยหรือ”