ส่วนที่ 7 ตอนที่ 32

ตอนที่ 32 มองเห็นแสงยามเช้าอีกครั้ง

สวีโหย่วหรงเอ่ย “หากเขาไม่มา เมืองหลวงจักต้องโกลาหลเป็นแน่ เผ่าพันธุ์มนุษย์หากเกิดความวุ่นวายภายในก็ยากที่จะทำให้สงบ”

เฉินฉางเซิงเอ่ย “เอาเกาลัดออกจากกองไฟ เดิมทีก็เป็นกลวิธีที่เขาเชี่ยวชาญที่สุดอยู่แล้ว”

“อำนาจของเผ่าพันธุ์มนุษย์สำหรับเขาแล้วไม่มีความหมายอะไรมาตั้งแต่แรก ที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือภาพรวมต่างหาก”

สวีโหย่วหรงเอ่ย “เหตุใดที่ศาลทหารซงซาน ที่เมืองเวิ่นสุ่ย ที่สถานศึกษาหนานซี ที่เมืองไป๋ตี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอำนาจของพระราชวังหลีจึงเอาแต่ถอยหลังไม่หยุด จนกระทั่งทำให้ตนเองได้กลายเป็นคนที่โดดเดี่ยวเดียวดายเล่า มิใช่ว่าเขาปรารถนาดีต่อท่าน มีความปรารถนาดีต่ออาณาประชาราษฎร์ในใต้หล้า แต่เนื่องจากเขาคำนึงถึงสถานการณ์ภาพรวม”

เฉินฉางเซิงเอ่ย “เจ้าหมายถึงเดินทางขึ้นเหนือหรือ”

สวีโหย่วหรงเอ่ย “ไม่ผิด จุดประสงค์เดียวที่เขายังมีชีวิตอยู่ตอนนี้ก็คือทำลายเผ่ามาร เนื่องด้วยเรื่องนี้ เขาสามารถสละซึ่งสิ่งใดก็ได้ทั้งนั้น”

เฉินฉางเซิงเอ่ย “แต่ไม่รวมถึงตัวเขาเองแน่ๆ”