2518 มดปลวก อย่าได้บังอาจใช้สายตาเช่นนั้นมามองข้า
2518 มดปลวก อย่าได้บังอาจใช้สายตาเช่นนั้นมามองข้า!
ตูม!
จุนเถียนนั้นค่อยๆ ลากตัวขึ้นมาจากพื้นดินด้วยสภาพรุ่งริ่ง
สายตาของเขานั้นหันไปมองดูที่เย่หยวนด้วยความตกตะลึงอย่างสุดใจ
เย่หยวนนั้นก้มลงมามองต่ำด้วยความเย็นเยือก “อ่า เวลานี้เจ้าโดนมดตบจนปลิวเสียแล้ว อย่างนี้เจ้าจะเป็นตัวอะไรดีเล่า?”
จุนเถียนนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกตอบกลับไป
อวดอ้างตนมาตั้งนานสุดท้ายเขานั้นกลับถูกตบจนหน้าหัน
แต่เขานั้นกลับไม่อาจจะเถียงใดๆ กลับไปได้!
“เด็กน้อย เจ้านั้นกลับควบคุมพลังของมหาพิภพถงเทียนนี้ไว้ได้! ข้าประมาทเกินไปแล้วจริงๆ! ไม่นึกเลยว่าก่อนหน้านี้เจ้ากลับยังมีเวลาคิดเก็บซ่อนพลังใดๆ ไว้อีก! ช่างเจ้าเล่ห์นัก!” จุนเถียนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก
“จะว่าไป ข้านั้นก็คงต้องขอบคุณเสี้ยววิญญาณดั่งเดิมของเจ้านั้นที่มันช่วยให้ข้าได้เรียนรู้วิธีการนี้! อ่า หากคิดเช่นนั้นแล้วหลายๆ เรื่องข้ายังต้องขอบคุณเจ้าอีกมากทีเดียว!” เย่หยวนกล่าว
เมื่อจุนะถียนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบจะต้องกระอักเลือดขึ้นมา
คำพูดโง่ๆ ของเขานั้นมันกลับทำให้เย่หยวนหาเส้นทางบรรลุโซ่ตรวนกลายมาเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ขึ้นมาได้
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com