1756 นักบวช

1756 นักบวช

ที่นั่งตรงหน้าของเขานั้นคือชายชราผมสีทองปกปิดใบหน้า ดูท่าทางดุร้ายและป่าเถื่อน

สภาพท่าทางแบบนี้มันคือราชสีห์ขนทองอย่างแท้จริง

เย่หยวนนั้นตื่นตกใจไม่น้อย คนท่าทางดุร้ายป่าเถื่อนเช่นนี้หรือที่จะหลอมโอสถขั้นสูงได้?

ชายแก่เองก็หันมามองเย่หยวน สายตาของเขานั้นมันลึกลับจนไม่รู้เลยว่ากำลังคิดอะไรรู้

หลังจากผ่านไปนานแสนนาน ในที่สุดชายแก่ก็เป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้นมาก่อนด้วยเสียงที่สนั่นราวระฆังยักษ์ “เจ้าหนุ่ม เจ้าเข้าวิหารนักบวชมาเพื่อสิ่งใด?”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาความคารวะ “ผู้น้อยนั้นหลงใหลในโอสถอสูรศักดิ์สิทธิ์ ที่มาครั้งนี้ก็เพื่อหวังจะเรียนรู้วิชาโอสถของเผ่าอสูร ให้ศาสตร์การโอสถของข้าน้อยได้พัฒนายิ่งๆ ขึ้นไป!”

ชายแก่หัวเราะลั่นกลับมา “ฮ่าๆ เฒ่าคนนี้ย่อมเชื่อในเรื่องนั้น เจ้าและข้านั้นเป็นคนประเภทเดียวกัน! เพื่อการโอสถแล้วเราไม่กลัวที่จะต้องเล่นกับไฟ! แต่ว่าเจ้าน่าจะมีเป้าหมายอื่นอีกใช่ไหมหรือ?”