662 จริงจัง
บทที่ 662 จริงจัง
เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน หมิงเวยและจี้เสียวอู่เดินออกมาจากห้อง
พวกเขาได้พบกับถังเช่าที่ประตูโรงเตี๊ยม
“ดึกขนาดนี้แล้วคุณชายรองยังไม่กลับอีกหรือ” จี้เสียวอู่แกล้งถาม
นักพรตจินที่กำลังทานปลาย่างเดินเข้ามาพูดว่า “คุณหนูเจ็ดยังไม่กลับ เขาจะวางใจกลับไปได้อย่างไร เฮ้ คุณหนูเจ็ด ท่านไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม”
หมิงเวยย่อกายทำความเคารพ “ขอบคุณท่านนักพรตที่เป็นห่วงเจ้าค่ะ ข้าไม่เป็นอะไรมาก”
นักพรตจินพูด “ท่านเป็นสตรีตัวน้อยที่มาจากต่างแดน ทำไมถึงมีศัตรูได้ ข้าตกใจแทบตาย”
หมิงเวยยิ้ม “พบเจอกันในที่ห่างไกลหลายพันลี้ ข้าเองก็แปลกใจเช่นกัน โชคดีที่ท่านนักพรตให้ความช่วยเหลือ ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”
นักพรตจินโบกมือ “พอได้แล้ว อย่าหยอกล้อข้าเลย ท่านเป็นคนไล่เด็กคนนั้นเอง ข้าแค่ไปทำให้เขาตกใจเท่านั้น ท่านขอบคุณข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนข้ารู้สึกละอายใจ”
หมิงเวยยิ้ม
นักพรตจินใช้โอกาสนี้ถามคำถามนาง อย่างเช่นเกิดอะไรขึ้นกับภาพวาดของหมิงเซียว นางผ่านอุปสรรคภาพลวงตานั้นมาได้อย่างไร
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com