413 ปลายปี

บทที่ 413 ปลายปี

จงรุ่ยร้องเรียนด้วยความเศร้าโศกจนผู้ฟังได้ยินเช่นนั้นก็น้ำตาไหลตาม

จงซู่ยังคงสงบเขายิ้มอย่างหมดหนทาง “ใต้เท้ากัว ท่านอย่าไปสนใจเขาเลย เด็กคนนี้เข้ากับคุณชายหยางไม่ได้แค่เจอหน้าก็ปะทะกันแล้ว เรื่องที่ใหญ่กว่านี้เขาสามารถทนได้จวนของพวกเรามีห้องเพียงพอดูแลพวกเขาสักสิบคนยังได้”

“ท่านพ่อ!”

จงซู่ไม่ได้มองเขาเลย แต่กลับหยิบจอกสุราขึ้นมา “เมื่อวานข้ายุ่งมากเลยไม่ได้ต้อนรับใต้เท้ากัว วันนี้ข้าดื่มสุรากับท่านสักแก้ว ขอให้ใต้เท้าได้กลับราชสำนักในเร็ววันมีความเจริญก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้นไป”

กัวสวี่ค่อนข้างสุภาพกับแม่ทัพอย่างจงซู่ เขาจิบสุราแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณสำหรับคำอวยพร” จากนั้นก็ถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของกองทัพซีเป่ยจงซู่ให้คำตอบทีละคำถาม

ในเรื่องนี้จงซู่ให้คำตอบทุกคำถามซึ่งกัวสวี่เองก็ไม่สงสัยในเรื่องนี้หลังจากพูดคุยกันลับๆ เสร็จกัวสวี่ก็กลับไปที่เรือนรับรอง

ผู้ที่ออกมากับเขาด้วยเป็นหลานชายที่เป็นญาติห่างๆ อีกฝ่ายบิดผ้าร้อนแล้วยื่นมาให้พร้อมพูดว่า “ท่านลุงหกตระกูลจงดูซื่อสัตย์มาก!”