ตอนที่ 87
ตอนที่ 87 ฝีมือเขียนอักษรพู่กันของอิ๋งจื่อจินสุดยอดเกินไป
จงจือหว่านไม่ตอบ แต่ถามอีกครั้ง “รุ่นพี่ลองบอกมาก่อนว่าอักษรพวกนี้เป็นยังไงบ้างคะ”
หลินสี่เงียบไปสักพักแล้วส่ายหน้า “พูดยาก”
จงจือหว่านอึ้ง “ทำไมถึงพูดยากเหรอคะ”
“อักษรพวกนี้เธออย่ามองว่ามันถูกเขียนสะเปะสะปะ แต่คนเขียนฝีมือดีมากทีเดียว” หลินสี่หยิบม้วนภาพเขียนอักษรขึ้นมา ชี้ไปที่กลอนวรรคหนึ่ง “เธอดูตรงนี้ จุดนี้ โครงสร้าง การจัดวาง เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ”
“อีกทั้งเห็นได้ชัดว่า คนเขียนลงมือเขียนในรวดเดียวไม่หยุด ไม่มีชะงักแม้แต่น้อย”
เขาถอนหายใจเบาๆ “เป็นแบบนี้ยังเขียนได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้ สุดยอดมากจริงๆ”
จงจือหว่านเข้าใจแล้ว “ถ้าอย่างนั้น ภาพเขียนอักษรแบบนี้นักเรียนมอปลายจะต้องเขียนไม่ได้แน่ใช่ไหมคะ”
“นักเรียนมอปลายเหรอ” หลินสี่รู้สึกขำ “อย่าว่าแต่เด็กมอปลายเลย แม้แต่อาจารย์ก็ใช่ว่าจะเขียนได้”
“จือหว่าน เธอเองก็เรียนกับอาจารย์มาสิบกว่าปีแล้ว แค่นี้ก็ยังมองไม่ออกเหรอ”
จงจือหว่านก็คิดแบบนั้น เธอยิ้ม “รุ่นพี่คะ ฉันความรู้น้อย รุ่นพี่พอมองออกไหมว่าภาพนี้เป็นของอาจารย์คนไหน”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com