1072 บรรจบและก้าวต่อไป

ตอนที่ 1072 บรรจบและก้าวต่อไป

กู่ฉิงซานถือใบไม้สีเขียวมรกตในมือขณะฟังสิ่งที่ลอร่าพูดอย่างละเอียด

“…เพราะฉะนั้น โลกหลายมิติของเจ้ากำลังไปส่งยุทโธปกรณ์ เจ้าช่วยรออีกสักหน่อยสิ”

ลอร่าเล่าเรื่องให้กู่ฉิงซานฟังอีกครั้ง

“ถ้างั้นข้าจะอยู่ที่นี่สักพัก” กู่ฉิงซานกล่าวพร้อยรอยยิ้ม

น้ำเสียงกังวลของลอร่าดังขึ้นจากใบไม้สีเขียวมรกต “เลยจากนั้นคือหุบเหวนิรันดร์ การรับรู้ของใบไม้จากต้นไม้หนามโบราณจะถูกปิดกั้นโดยพลังหุบเหว เจ้าต้องระวังตัว”

“ไม่ต้องห่วง” กู่ฉิงซานกล่าว

การติดต่อสิ้นสุดลง

ยานอวกาศของกู่ฉิงซานชะลอลงจนในที่สุดก็จอดในกระแสวังวนความว่างเปล่า

เขาเปิดประตูยานอวกาศ เดินออกไป ยืนอยู่ในความว่างเปล่าเพื่อรอเงียบๆ

ไม่นานนัก

ระลอกคลื่นที่มองไม่เห็นลอยเข้ามา

ยานอวกาศดาราลำเล็กปรากฏขึ้นข้างกู่ฉิงซานอย่างเงียบงัน

“การออกแบบของยานอวกาศไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่เลย…”

กู่ฉิงซานมองรูปแบบของยานอวกาศอย่างคุ้นเคยก่อนถอนหายใจด้วยความคิดถึง

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้กลับไป

เมื่อไหร่การต่อสู้นี้จะจบลงนะ

หากสักวันโลกสงบสุข เขาอยากกลับไปโลกดั้งเดิมเพื่อใช้ชีวิตอันแสนคุ้นเคยจริงๆ

เขามองยานอวกาศขณะคิดเช่นนี้อยู่ในใจ

จอแสงพลันส่องประกายบนโลหะทรงจัตุรมุขในยานอวกาศ

จอแสงแสดงรูปลักษณ์ของกู่ฉิงซานขึ้นมา

แถวตัวอักษรขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนจอแสง

“ตรวจพบว่าท่านครอบครองดาบบินสามเล่ม พวกมันซ่อนอยู่ในความว่างเปล่าด้านหลังท่าน”

“ตรวจพบว่าท่านครอบครองชุดป้องกันที่แน่นหนามาก”

“ตรวจพบว่าท่านครอบครองชุดคลุมที่ปกปิดการกระทำได้ในอึดใจเดียว”

“ตรวจพบว่าท่านครอบครองเลือกยาวที่เต็มไปด้วยความลึกลับ”

“ตรวจพบว่าท่านครอบครองจี้ในตำนานตรงหน้าอก: สัญญาทดแทน”

“นี่มัน…”

“ไม่มีที่ว่างสำหรับข้าเลย…”

ในจัตุรมุขโลหะ เสียงผู้หญิงที่เปี่ยมด้วยความวิตกดังขึ้น

ทันใดนั้น เลนส์บนจอแสงซูมเข้ามาขณะจับจ้องดวงตาของกู่ฉิงซาน

“วัสดุ: ผ้าลินิน”

“ในการตัดสินเบื้องต้น เขาตาบอดชั่วคราว”

นอกยานอวกาศ กู่ฉิงซานเพิ่งเดินมาถึง

เขามาที่ยานอวกาศดาราลำเล็กก่อนถามว่า “ยุทโธปกรณ์นี้คือสิ่งที่เทพธิดาแห่งความยุติธรรมสร้างหรือ”

เสียงอิเล็กทรอนิกส์จักรกลดังขึ้นจากยานอวกาศ

“ขอรับ ท่านเพียงแค่ต้องยืนยันตัวตนเท่านั้น”

ประตูยานอวกาศเปิดออกทันที

“ได้”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างมีความสุข

เขาเดินเข้าไปในยานอวกาศดาราลำเล็กขณะรับการตรวจสอบด้วยรอยนิ้วมือ รูม่านตา เลือด คลื่นสมองและอื่นๆ อย่างชำนาญ

เสียงสังเคราะห์อิเล็กทรอนิกส์ดังขึ้นอีกครั้ง

“ยืนยันตัวตนสำเร็จ”

“ท่านกู่ฉิงซาน โปรดรับผลึกอารยธรรมเทคโนโลยีสูงสุดที่สร้างโดยเทพธิดาแห่งความยุติธรรมด้วย”

“สูงสุดหรือ เทพธิดาแห่งความยุติธรรมเป็นคนบอกเรื่องนี้เองหรือ” กู่ฉิงซานหัวเราะ

เสียงสังเคราะห์อิเล็กทรอนิกส์ยังคงไร้อารมณ์ขณะตอบว่า “ขอรับ ยุทโธปกรณ์นี้มาจากรากฐานวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของจักรวรรดิดาราที่ยังคงเหลืออยู่ เทคโนโลยีที่ได้รับการอัปเกรดยี่สิบสามครั้งจนประสบผลสำเร็จในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเทพธิดาแห่งความยุติธรรม อีกทั้งยังมีผู้ช่วยฝั่งวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในโลกเก้าร้อยล้านชั้นหลายสิบคนคอยให้การช่วยเหลือ”

บล็อกโลหะจัตุรัสตรงใจกลางยานอวกาศคลายออก

ผ้าสีดำยาวปรากฏขึ้นตรงหน้ากู่ฉิงซาน

ผ้า… สีดำหรือ

กู่ฉิงซานไม่มั่นใจเล็กน้อย

เขายังยืนอยู่ที่เดิม

เสียงจักรกลดังขึ้นอีกครั้ง “นายท่าน โปรดสวมชุดสีดำตรงหน้าด้วย”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “นั่นไม่ใช่ปัญหา ข้าหมายถึง… ผลึกอารยธรรมเทคโนโลยีสูงสุดเป็นเพียงแค่ผ้าผืนหนึ่งหรือ”

เสียงจักรกลตอบว่า “มันมีการทำงานมากมาย แต่มีหลายส่วนที่ยังไม่ถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการ แต่มันน่าจะสามารถช่วยรักษาตาท่านได้”

เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย กู่ฉิงซานถอดผ้าสีดำตรงหน้าออก สะบัดมือแล้วสวมผ้าสีดำผืนใหม่เข้าไปแทน

‘หึ่ง’

เสียงอิเล็กทรอนิกส์ดังก้องในผ้าสีดำ “ทำการประสานคลื่นสมอง”

“ทำการประสานสำเร็จ”

“ทำการทดสอบอาการบาดเจ็บดวงตา ท่านต้องสแกนดวงตาและหยดตัวอย่างเลือด โปรดทนเจ็บสักครู่”

“เสร็จสิ้นขั้นตอน เริ่มทำการวิเคราะห์”

“…หลังจากวิเคราะห์เจ็ดสิบเก้าครั้ง ได้ข้อสรุปดังนี้”

“อาการบาดเจ็บที่ตาของท่านมาจากการใช้ดวงตามากเกินไป สันนิษฐานว่าเป็นการใช้วิชาสร้างบางสิ่งเกินขีดจำกัด”

“แผนการรักษาได้ถูกสร้างขึ้น”

“เริ่มทำการรักษาด้วยการฟื้นฟูและซ่อมแซมเซลล์”

กู่ฉิงซานพลันรู้สึกเย็นที่ตา

แถวตัวอักษรขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงครามเช่นกัน

“ดวงตาของท่านได้รับการรักษา คาดว่าสายตาของท่านจะกลับมามองเห็นภายในสิบห้าชั่วโมง”

ในเวลาเดียวกัน กู่ฉิงซานพลันรู้สึกว่าเขาสามารถมองเห็นได้

โลกกลับมาปรากฏตรงหน้าอย่างแจ่มชัดอีกครั้ง

“นี่คือ… เทคโนโลยีสร้างภาพคลื่นสมองหรือ ข้าจำได้ว่ามันยังมีปัญหาบางส่วนที่ไม่สามารถแก้ได้ไม่ใช่หรือ” กู่ฉิงซานถาม

“นายท่าน ปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไขแล้ว” เสียงจักรกลดังขึ้นที่ผ้าสีดำ

กู่ฉิงซานชื่นชม “ดีมาก”

ผ้าสีดำกล่าวว่า “นายท่าน ยุทโธปกรณ์เทคโนโลยีอวกาศนี้มีความสามารถพิเศษมากมาย โปรดทำการสำรวจและลองใช้งานหลังจากการรักษาเสร็จสิ้นแล้ว”

“ได้”

กู่ฉิงซานตอบรับก่อนจะกลับยานอวกาศเพื่อเตรียมออกเดินทางต่อ

ผ้าสีดำพลางกล่าวว่า “นายท่าน ยานอวกาศของท่านช้าเกินไป โปรดรับยานอวกาศดารารุ่นใหม่ไปด้วย… รูปลักษณ์ไม่ได้แปรเปลี่ยนเพราะอยากให้คิดถึงช่วงเวลาการเดินทางที่เคยผ่านมา”

กู่ฉิงซานมองยานอวกาศดารา จากนั้นมองยานอวกาศตัวเอง

ก่อนจะทันได้พูดอะไร แสงสว่างพลันปรากฏที่ผ้าสีดำขณะกวาดมองยานอวกาศตั้งแต่หัวจรดหาง

เพียงพริบตา ยานอวกาศหายไป

“นายท่าน ข้าเก็บให้ท่านแล้ว” ผ้าสีดำกล่าว

“เจ้าสามารถเก็บของได้ด้วยหรือ” กู่ฉิงซานถาม

“ได้ขอรับ การสร้างมิติพิเศษเพื่อเก็บของคือการทำงานพื้นฐานของยุทโธปกรณ์ชิ้นนี้”

…

กู่ฉิงซานนั่งยานอวกาศดาราลำเล็กอยู่ในวังวนความว่างเปล่าอันไร้พรมแดน

ยานอวกาศเร็วมาก ความเร็วมีการก้าวกระโดดเป็นครั้งคราว

ตอนนี้ แสงและเงานอกยานอวกาศเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง

นี่ก็เพราะการบินเร็วเกินไป โลกนับไม่ถ้วนจึงกลายเป็นเส้นบางที่เคลื่อนผ่านไป

“ตอนนี้เทคโนโลยีพัฒนามาถึงขนาดนี้แล้วหรือ” กู่ฉิงซานถามด้วยความประหลาดใจ

เสียงอิเล็กทรอนิกส์ตอบว่า “ใช่ขอรับ ทั้งหมดคือความสำเร็จทางอารยธรรมของจักรวรรดิดารา มันคืออารยธรรมฝั่งเทคโนโลยีที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก”

ผ่านไปสักพัก

ความเร็วการบินค่อยๆ ตกลง

ตอนนี้ เขาบินผ่านหุบเหวนิรันดร์จนมาถึงสุดขอบหุบเหวแล้ว

กู่ฉิงซานเก็บยานอวกาศลำเล็กก่อนยืนอยู่ตรงสุดขอบหุบเหวเพียงลำพัง

มีระเบียงยกขนาดเล็กอยู่ที่นี่

หุบเหวนิรันดร์นับว่าแปลกจริงๆ ทำไมถึงมีระเบียงยกที่สร้างด้วยอิฐสีแดงอยู่ตรงสุดขอบด้วยล่ะ

กู่ฉิงซานก้าวขึ้นบนอิฐอย่างแผ่วเบาดดยไม่คิดมากอะไร

เขามีเรื่องต้องทำ

เขาหยิบชิ้นส่วนหลากสีสันออกมาแล้วรออยู่หลายอึดใจ

การเหนี่ยวนำถูกอัปโหลดจากชิ้นส่วนหลากสีสันอย่างรวดเร็ว

ด้านหน้า

มันยังคงมุ่งต่อไป

มันยังคงผ่านสายลมแห่งความโกลาหล มุ่งสู่ข้างหน้าที่ไม่อาจรับรู้ตำแหน่งได้ จากนั้นจึงไปถึงสถานที่ที่หอกหลากสีสันอยู่

กู่ฉิงซานหยิบหินวิญญาณแล้วโยนเข้าไปในความมืดข้างหน้า

‘ฟู่’

ท่ามกลางเสียงสายลม หินวิญญาณหายไปทันที

กู่ฉิงซานส่ายหน้า

นี่คือสายลมแห่งความโกลาหลที่สามารถกำจัดทุกสิ่งได้

เขาจะไปได้ยังไงล่ะ

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งพุ่งมาจากข้างหลัง

นี่คือสัตว์ประหลาดหุบเหวที่คล้ายกับลิง

มันมาหากู่ฉิงซาน คำนับเล็กน้อยแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาดว่า “พันธมิตรแห่งหุบเหว ข้ามาที่นี่ในนามความปรารถนาดีของหุบเหว เจ้าสามารถถามข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”

กู่ฉิงซานคำนับตอบแล้วถามว่า “ข้าจะผ่านสายลมแห่งความโกลาหลที่อยู่ตรงหน้านี้ได้ยังไง”

สัตว์ประหลาดตอบว่า “ไม่มีใครสามารถเดินผ่านสายลมแห่งความโกลาหลได้อย่างปลอดภัย หากเจ้าอยากผ่านสายลมแห่งความโกลาหล เจ้าต้องสไลด์ลงไปนอกหุบเหว”

“เจ้าหมายความว่ามันจะปลอดภัยหากสไลด์ลงไปนอกหุบเหวงั้นหรือ”

“ใช่ สายลมแห่งความโกลาหลไม่สามารถมาถึงหุบเหวได้ เจ้าจะต้องสไลด์ลงไปเรื่อยๆ เมื่อเข้าสู่พื้นที่ทะเล เมื่อนั้นถึงจะปลอดภัย”

“ทะเลหรือ”

“ใช่ สายลมแห่งความโกลาหลไม่มาถึงทะเล เจ้าเพียงต้องว่ายน้ำต่อไปเพื่อหลบเลี่ยงสายลมแห่งความโกลาหล”

สัตว์ประหลาดกล่าวต่อว่า “แต่เจ้าต้องรู้ด้วยว่าจะไปที่ไหน ไม่อย่างนั้นได้หลงอยู่ในทะเลแน่”

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก” กู่ฉิงซานกล่าว

เขาเดินอยู่ตรงสุดขอบหุบเหวก่อสไลด์ลงกำแพงไป

แน่นอนว่าสายลมแห่งความโกลาหลในความมืดคำรามอย่างไม่มีสิ้นสุด แต่มันไม่มีทางมาถึงกำแพงหุบเหวได้

ผ่านไปสักพัก กำแพงอิฐด้านหลังกู่ฉิงซานพลันเปลี่ยนเป็นลาวาร้อน

ขณะสไลด์ลง กำแพงของหุบเหวนิรันดร์กลายเป็นเนื้อน่าขนลุก

กู่ฉิงซานไม่ได้รู้สึกอยากจะอ้วกออกมา

เขายังคงสไลด์ลงไปโดยไม่คิดฟุ้งซ่าน จนกระทั่งผ่านมาครึ่งวัน เขาสัมผัสได้ถึงทะเลในจิตเทพ

กู่ฉิงซานสไลด์ลงมาช้าๆ ก่อนลงสู่ทะเลอย่างแผ่วเบา

เขามองรอบข้าง

เขาเห็นความว่างเปล่าสีดำสนิท สายลมคำรามอย่างเกรี้ยวกราด ทะเลกระเพื่อม คลื่นขนาดใหญ่ม้วนขึ้นจากอากาศบาง

บนผ้าสีดำตรงหน้าเขา แถวข้อความแจ้งเตือนพลันปรากฏขึ้น

“องค์ประกอบของน้ำทะเลปกติ อุณหภูมิติดลบสามสิบองศา ไม่พบสิ่งมีชีวิต”

กู่ฉิงซานฟังจบจึงกล่าวว่า “เย็นนิดหน่อย...”

แน่นอนว่าเขาไม่กลัวความเย็น แต่ก็ไม่ได้ชอบอะไรเย็นๆ เหมือนกัน

เขาคว้าดาบเสียงคลื่นมาไว้ในมือ

น้ำทะเลแยกออก

กู่ฉิงซานเหาะเข้าไปด้วยความเร็วเต็มกำลังภายใต้คลื่นมหาสมุทรสีดำไร้พรมแดน

เขาเหาะอยู่ใต้ทะเลหลายชั่วโมงโดยไม่หยุดพัก ในที่สุดก็มาถึงตรงหน้ากำแพงอีกฝั่ง

ช่วงล่างกำแพงถูกแช่ในน้ำทะเลในขณะที่ช่วงบนขึ้นไปไม่มีสิ้นสุด ไม่อาจรู้ได้ว่ามันไปถึงตรงไหน

กู่ฉิงซานไม่พยายามเหาะขึ้นไป

ตามทิศทางที่ชิ้นส่วนหลากสีสันระบุไว้ กำแพงขวางทางเอาไว้พอดี

อีกอย่าง แถวตัวอักษรกำลังปรากฏขึ้นบนผ้าสีดำช้าๆ

“กำแพงคงอยู่มาห้าร้อยล้านปี ไม่มีร่องรอยวัตถุพลังงานคนตายภายในสามร้อยกิโลเมตร มีเซลล์ที่ตายแล้วจากสิ่งมีชีวิตจำนวนมากอยู่ตามกำแพง คาดว่ากำแพงถูกสิ่งมีชีวิตจำนวนมากสัมผัสและตรวจพบเศษเสี้ยวความผันผวนของวิชาอัญเชิญ วิเคราะห์ได้ว่ามีเวทมนตร์บางอย่างถูกใช้ในช่วงที่ผ่านมา”

กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปแตะกำแพงอย่างแผ่วเบา

ทันใดนั้น โลกทั้งใบคล้ายกับหายไป

กู่ฉิงซานเพียงรู้สึกว่าเขาอยู่ในความมืดไร้พรมแดน

ภาพหลอนหรือ

กู่ฉิงซานกำลังคิด ทันใดนั้นเขาเงยหน้าขึ้นไป

เหนือท้องนภามืดมิด กลุ่มแสงขนาดใหญ่สีกลุ่มปรากฏขึ้นอย่างเงียบงัน

พวกมันเคลื่อนลงมาช้าๆ

‘ตูม!’

ท่ามกลางเสียงครึกโครม แสงปกคลุมโลกทั้งใบราวกับพายุ กวาดล้างความมืดจนสิ้น

แสงสี่กลุ่มครอบคลุมทั้งสี่มุมก่อนล้อมกู่ฉิงซานเอาไว้

พวกมันค่อยๆ รวมตัวเป็นศีรษะขนาดใหญ่สูงสิบเมตรสี่หัวขณะมองกู่ฉิงซานอย่างเงียบงัน

เสียงอันโอ่อ่าดังขึ้นจากความว่างเปล่า

“สำหรับผู้ที่มาจากแดนไกล เจ้าต้องปฏิบัติตามกฎของสี่เทพแห่งความว่างเปล่าอันชอบธรรมก่อนจึงจะสามารถเข้าสู่ทางเดินลับที่นำไปสู่โลกธุลีได้”

สี่เทพแห่งความว่างเปล่าอันชอบธรรมหรือ

กู่ฉิงซานตกตะลึงก่อนตอบว่า “…ข้า… จะปฏิบัติตาม”

………………………