0011- ลอบสังเกตการณ์
ตอนที่ 11 ลอบสังเกตการณ์
ผ่านไปครู่หนึ่งหญิงงามก็กล่าวเสียงนุ่มราวกระซิบ “ไปจัดการเปิดวิดีโอเมื่อครู่ให้เล่นใหม่ ฉันต้องการจะดูภาพการต่อสู้เมื่อกี้อีกครั้ง”
ชายสวมแว่นกันแดดถอนหายใจด้วยความผ่อนคลาย และเอ่ยถามด้วยความสงสัย “แต่มันเป็นแค่การต่อสู้ระดับปรมาจารย์นักสู้ ท่านยังต้องการจะดูจริงๆ หรือ?”
หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ย “เจ้าเด็กยากจนนี่มีบางอย่างแปลกๆ ฉันต้องการดูอีกครั้ง”
ชายสวมแว่นเปิดวิดีโอในห้อง และกลอย้อนกลับไปเล่นใหม่ตั้งแต่ต้น
“หยุด”หญิงสาวสั่ง
ชายสวมแว่นกดปุ่มหยุดชั่วคราว และภาพก็หยุดนิ่ง
นี่คือช่วงเวลาสุดท้ายที่กู่ฉิงซานเปิดใช้งานพลังวิญญาณและถ่ายเทมันลงไปคลุมลูกศร
“คุณเห็นนั่นไหม” หญิงสาวหรี่สองตาของเธอ และชี้ไปยังตำแหน่งหัวลูกศร “ชั้นอากาศเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมากที่สุด และอากาศจะตอบสนองต่อพลังใดๆ ที่ปรากฏในอากาศ”
ชายสวมแว่นเพ่งมองอย่างจริงจังไปยังหัวลูกศร ก่อนจะพบว่าตรงเบื้องหน้าของมันเกิดสองระลอกคลื่นโปร่งใสบิดเป็นเกลียวขึ้น
เขาส่ายหัวและกล่าว “ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ไม่แน่มันอาจจะเป็นเฉาฟ่าน ผ่าเหล่า”
“น่าสนใจจริงๆ แม้ว่ารูปลักษณ์ของพลังนี้จะดูเล็กจ้อยและอ่อนแอ แต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงเอกลักษณ์ที่พิเศษบางอย่าง” หญิงสาวเอ่ยพึมพำ ขณะที่สายตายังคงจดจ้องอยู่บนจอ “พวกเราต้องหาวิธีติดต่อกับเด็กยากจนคนนี้”
ค่ำคืนที่ยาวนาน ในที่สุดก็ผ่านพ้นไป
ทางตอนใต้ของเมือง ย่านที่พักอาศัยหรู
“นายไม่ต้องการที่จะแก้แค้นให้พรรคพวกเหรอ?” กู่ฉิงซานมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
หวังหมิงส่ายหัวและกล่าว “พวกเราทุกคนก็แค่ถูกดึงดูดโดยเงินรางวัลของภารกิจ และมาร่วมมือกันชั่วคราว ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้รู้จักกันด้วยซ้ำ”
หวังหมิงโยนกุญแจให้กู่ฉิงซานและกล่าว “นายไว้ชีวิตฉัน สิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำเพื่อนายได้ก็คือมอบสถานที่ลับแห่งนี้ไว้ให้นายพักผ่อน หลังจากทั้งหมดนี้ ทุกคนในตระกูลเนี่ยมีอำนาจมากเกินไป”
กู่ฉิงซานคว้ากุญแจ ก่อนจะมองไปยังอีกฝ่ายและกล่าว “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของนาย ตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวก่อน”
หวังหมิงรีบเอ่ยถาม “นายจะไปไหน?”
“ไปทำงาน”
“ทำงาน?” หวังหมิงนิ่งไปครู่หนึ่ง
“อ่า ก็ทำงานหาเงิน ฉันก็ต้องกินต้องใช้ อธิบายง่ายๆไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ต้องใช้เงินทั้งนั้น” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างจริงจัง
เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่อยู่ลำพัง ดังนั้นหากต้องการเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำ ค่าเล่าเรียนจะต้องสูงมาก แถมยังต้องใช้แต้มบุญอีกด้วย
นอกจากนี้วิชาเอกที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษคือสาขาหุ่นรบ ซึ่งเป็นสาขาที่มีค่าใช้จ่ายมากกว่าสาขาอื่นหลายเท่าตัว
กู่ฉิงซานทำงานหลายอย่างเพื่อสะสมเงิน และยังคอยสะสมแต้มบุญที่เป็นทักษะส่วนบุคคลไว้ใช้สำหรับอนาคต นอกจากนี้เขายังต้องหาที่เงียบๆ เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับการสอบที่จะมาถึงด้วย
หวังหมิงสงสัยว่าหูของเขาคงมีปัญหา และได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายผิดไป
เบื้องหน้าของเขาคือเด็กหนุ่มที่สามารถสังหารนักฆ่าห้าคนได้ในหนึ่งลมหายใจ แม้กระทั่งหวูเต๋าระดับปรมาจารย์นักสู้สุดแกร่งก็ยังถูกเขาสอยตกจากตึกชั้นยี่สิบสองกลายเป็นโคลนเหลวไปโดยระเบียบ
ตัวตนแบบนี้ ยังต้องไปทำงานหาเงินเพื่อรักษาความเป็นอยู่ของตัวเองอีกหรือ?
ฟังที่เขาพูดเมื่อครู่ เจ้าตัวบอกว่าเตรียมตัวที่จะไปเรียนมหาวิทยาลัย?
หวังหมิงที่มีชีวิตอยู่มายาวนานกว่าสามสิบปี วันนี้นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าค่านิยมของตนถูกพลิกคว่ำลงโดยสมบูรณ์
“ฉันจะรับกุญแจนี่ไว้” กู่ฉิงซานชูกุญแจขึ้น ก่อนจะขบคิดและกล่าวต่อ “และจะขอแนะนำนายสักหน่อย ตอนนี้นายรีบหนีออกจากมณฑลฉางหนิง แล้วมุ่งไปทางตะวันออก หนีไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเข้าสู่สาธารณรัฐฟูซี”
“ทำไมล่ะ?”หวังหมิงกล่าว
“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจะต้องถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน ทางด้านฉันนั้นอยู่ในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับตระกูลซู ครั้งนี้ตระกูลเนี่ยทำไม่สำเร็จ แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่มีครั้งต่อไป ทว่าอย่างไรเสียก็คงสำหรับฉันพวกเขาคงไม่อาจทำอะไรได้ในเร็วๆ นี้แน่นอน แต่นายแตกต่างออกไป นายเป็นนักฆ่าไม่ควรอยู่ในที่แจ้ง ถ้านายยังไม่รีบไปจากที่นี่ในอนาคตนายอาจจะถูกฆ่าเมื่อไหร่ก็ได้”
หวังหมิงเงียบอยู่นาน สุดท้ายจึงเริ่มเอ่ยปาก “ฉันจะไป แล้วหวังว่าในอนาคตเราจะได้พบกันอีกครั้งในฐานะเพื่อนที่ดี ลาก่อน”
การตัดสินใจเด็ดขาดเช่นนี้ไม่ง่ายเลย แต่เขากลับแทบจะไม่เสียเวลาคิดด้วยซ้ำ ความกล้าของชายคนนี้นับว่าไม่เลวเลย
กู่ฉิงซานพยักหน้าด้วยความชื่นชม และออกจากห้องไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมา กู่ฉิงซานก็มาถึงอาคารที่สูงตระหง่านดูล้ำสมัย
หลังจากที่รูดบัตร เจ้าตัวก็ตรงเข้าสู่อาคาร ก่อนจะรูดอีกครั้ง และมุ่งหน้าลงสู่ในส่วนของชั้นใต้ดิน
หลังจากที่ผ่านการตรวจสอบสแกนม่านตาและลายนิ้วมือแล้ว กู่ฉิงซานก็เปลี่ยนเสื้อคลุมทำงาน ก่อนจะเข้าลิฟต์และมุ่งลงสู่อาคารใต้ดินชั้นที่ห้าสิบ
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“ยินดีต้อนรับหมายเลข สี่หนึ่งหนึ่งห้าเจ็ด สู่แผนกวิจัยและพัฒนาเกราะรบกังเตี๋ยแห่งมณฑลฉางหนิง”
กู่ฉิงซานก้าวเข้ามาด้านใน
ตรงข้ามกับเขา มีหุ่นรบกังเตี๋ยสูงประมาณห้าเมตร และคนในชุดทำงานหลานคนกำลังวุ่นอยู่รอบหุ่นรบ ดูเหมือนพวกเขากำลังถกเถียงกันอยู่
นี่คือศูนย์วิจัยและพัฒนาหุ่นรบที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลฉางหนิง นอกจากนี้ยังเป็นอุตสาหกรรมหลักของตระกูลซู แม้กระทั่งเด็กๆ ในตระกูลซู หากไม่มีความสามารถมากพอ เช่นเดียวกันก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสู่พื้นที่นี้
กู่ฉิงซานมองไปยังเหล่าหุ่นรบต่อสู้ ในหัวใจของเผยให้เห็นถึงความตื่นเต้น
นี่คือผลิตภัณฑ์ของอารยธรรมมนุษย์ มันคือการตกผลึกของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่เกิดจากการบรรจบกันของวิชาการในสาขาชั้นสูงต่างๆนับไม่ถ้วน และเป็นตัวแทนของกำลังรบที่ทรงประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก
ไม่ว่าจะรถเหินเวหาหรืออะไรก็ตาม เมื่ออยู่ต่อหน้าหุ่นรบกังเตี๋ยนี้ มันก็จะเป็นเพียงสิ่งอ่อนแอที่ถูกระเบิดทิ้งลงอย่างง่ายดาย
เจ้าเครื่องจักรเลือดเย็นอันยอดเยี่ยมนี้ ช่างมีเสน่ห์เหลือร้ายสำหรับผู้ชายทุกคนจริงๆ
“หมายเลข สี่หนึ่งหนึ่งห้าเจ็ด สมัครหัวข้อวิจัย”กู่ฉิงซานกล่าว
“โปรดอธิบายเนื้อหาหัวข้อที่คุณกำลังจะทำ เพื่อให้สมองกลของช่วยเตรียมการ” เสียง
อิเล็กทรอนิกส์สังเคราะห์ดังขึ้น
“การควบคุบพลังงานอิเล็คตรอนในการขับเคลื่อนหุ่นรบเครื่องที่”
“หมายเลข สี่หนึ่งหนึ่งห้าเจ็ด หัวข้อของคุณได้รับการอนุมัติแล้ว ระยะเวลาวิจัยคือหกวัน ห้องพักของคุณคือห้องหมายเลขสี่ศูนย์ศูนย์เหก้า เพื่อประสิทธิภาพในการทำงานและสุขภาพที่ดี โปรดใส่ใจกับการพักผ่อน และกินดื่มให้ตรงเวลาด้วย”
“ขอบคุณ” กู่ฉิงซานโล่งใจ
เป็นอย่างที่คาดเอาไว้ เขาสามารถอยู่ที่นี่ได้เป็นเวลาหกวันติดต่อกัน และหากหัวข้อโครงการเสร็จสมบูรณ์ก็จะได้รับรางวัลที่สมน้ำสมเนื้อ
หากเขาอยู่ที่นี่ มันจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน จะเว้นก็แต่จักรวรรดิฟูซีทำการโจมตีรัฐบาลกลาง แต่หากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้น คงมิใช่แค่เพียงเขาที่ต้องเผชิญกับอันตราย แต่เป็นทั่วทั้งมณฑลฉางหนิงเลยต่างหาก
เงื้อมมือของตระกูลเนี่ยไม่อาจเอื้อมเข้ามาถึงที่นี่ได้
หกวันต่อจากนี้ จะเป็นวันสอบเข้ามหาวิทยาลัยพอดิบพอดี
เมื่อถึงเวลาเสร็จสิ้นการสอบ ฉันก็จะหายตัวไปได้ทันที
สำหรับปัจจุบันนี้ มาสงบจิตใจโดยการวิจัยหุ่นรบดีกว่า!
กู่ฉิงซานอดไม่ได้ที่เดินกระโดดพลางฮัมเพลงเล็กๆ น้อยๆ ด้วยความสุข เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะตรงไปหามัน
ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา ฉิงซานได้พัฒนาสิ่งดีๆ ไปแล้วมากมาย ตลอดสิบปีจวบจนถึงวันสิ้นโลก เขาไม่เคยเลิกวิจัยหุ่นรบเลย นั่นทำให้ความรู้และงานวิจัยของเขาอาจจะไกลเกินกว่ายุคปัจจุบันนี้ไปมากโข
และสภาวะในที่แห่งนี้ก็นับว่าดีทีเดียว หากเขามีความคิดอะไรดีๆ ก็สามารถนำมาทดสอบได้เลยโดยตรง
ภายนอกของบริษัทวิจัยหุ่นรบกังเตี๋ย ณ ชั้นบนสุดของตึกอีกแห่งหนึ่ง
ชายตัวใหญ่ไว้ผมยาวสวมแว่นกันแดดสีดำกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้า ในมือถืออุปกรณ์สื่อสาร และกำลังรายงานเกี่ยวกับเรื่องของกู่ฉิงซานอย่างหมดหนทาง
“ดังนั้นคุณกำลังจะบอกว่าเขาเป็นนักวิจัยหุ่นรบ?”
น้ำเสียงเย็นชาของหญิงสาวส่งมาจากปลายสาย ขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงแป้นพิมพ์ดังมาเป็นระยะๆ
“เป็นเช่นนั้น ฝ่าบาท ที่ๆเขาอยู่มีการป้องกันแน่นหนามาก เกรงว่าต่อให้กระหม่อมเปิดเผยความสามารถและทุ่มสุดตัว ก็คงจะไม่อาจนำตัวเขาออกมาได้ ตรงกันข้ามมันจะกลายเป็นฉนวนไปสู่สงครามเสียมากกว่า”
“เข้าใจแล้ว กลับมาก่อน ไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาใดๆ พวกเราจะใช้ช่องทางปกติเอา”หญิงสาวขบคิดแล้วกล่าวออกมา
“ช่องทางปกติ? ท่านกำลังจะกล่าวอะไร?”
ชายสวมแว่นกันแดดเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง
ไม่น่าแปลกใจหรอกที่เขาต้องถามอย่างระมัดระวังเช่นนี้ ครั้งสุดท้ายที่ฝ่าบาทของเขาเอ่ยประโยคนี้ออกมา นั่นคือการประกาศสงคราม เมื่อย้อนคิดถึงเรื่องในช่วงเวลานั้น ชายสวมแว่นก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
“คุณมั่นใจได้ ฉันจะเตรียมตัวไปเยี่ยมอย่างเป็นทางการ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องปลอมตัวหรือปกปิดสถานะ” หญิงสาวกล่าว
ชายสวมแว่นผ่อนคลายลงและกล่าว “แล้วภารกิจที่พวกเราต้องทำล่ะ?”
“ภารกิจอะไร?”
“เฟ้นหาผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุดจากรัฐบาลกลางอย่างไรเล่า ฝ่าบาท”
“แล้วสิ่งที่พวกเรากำลังกระทำอยู่นี่เรียกว่าอะไร”
ใบหน้าของชายสวมแว่นเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “เจ้าหนูคนนี้ คือผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุดจริงๆ น่ะหรือ?”
ปลายสาย หญิงสาวหุ่นเพรียวบางหน้าตางดงามกำลังพรมมือทั้งสองของเธอบนจอภาพเสมือนที่เป็นม่านแสงและกล่าว “ฉันได้ลองคำนวณดูแล้วว่าพลังอันไร้ที่มาของเขาที่ใช้หนุนเสริมพลังงานจลน์ของลูกศรนั้นน่าทึ่งมากทีเดียว และคุณก็ควรจะไปมองหาบทความในวารสารวิทยาศาสตร์ของรัฐบาลกลางที่ตีพิมพ์เกี่ยวกับการจำลองหุ่นรบให้เลียนแบบพฤติกรรมมนุษย์มาอ่านบ้างนะ”
“ทำไมต้องอ่านด้วย?”
“ก็เพราะคนที่เขียนมันคือกู่ฉิงซานอย่างไรล่ะ”
หญิงสาวคนนั้นมองข้อความบนม่านแสงพลางเลียริมฝีปากของเธอเบาๆ สีหน้าที่เผยถึงความตื่นเต้นของเธอราวกับว่าว่าตัวเธอเป็นแมวที่กำลังจับจ้องชิ้นปลามัน
........................................