Chapter 30

I feel so stressed, Raven is finally stayed here for a week. Malikot syang bata at gustong gusto din laruin ang pusa ko na si Shimi na nakikipaglaro din naman sa kanya.

"I'm so sorry to Raven, I didn't know na makukuha nya sa pinsan ko ang pagiging makulit nya." Daved said while drinking juice

Hindi ko din naman masisisi dahil bata pa. Nandito kami ngayon sa garden at pinapanood sya kasama si Shimi. Halos mahiga na sya sa damuhan, ginagaya ang pusa ko.

"They are looked cute."

"Nasaan ba ang magulang nya?" Tanong ko at inubos ang tubig na ininom ko habang hawak ko pa rin ang baso.

"France." Tumango na lang ako at hindi na nag tanong pa. Halata ko ang pagkailang sa mukha nya. Masyado din mabilis ang oras at may kinakailangan pa akong gawin.

Tumingin ako sa itaas at maliwanag ang ulap. Hapon na kaya hindi na masyadong mainit. Kung titingnan mo ay para bang walang problema at normal lang ang buhay ko.

Aalis na sana ako nang matigilan dahil hinawakan nya ang kamay ko. "Where are you going?"

Inangat ko ang basong hawak ko bago sya tumango at pinanood ulit ang bata.

Naramdaman ko ang pag vibrate ng phone ko kaya kinuha ko ito at sinagot ang tawag.

"Desiree! Please help me!" Kumunot ang noo ko at mabilis na nakarating ng kwarto upang mag bihis.

"Where are you?!" Halos pasigaw ko nang tanong ng makarinig ako putukan doon.

Sinabi nya sakin ang address at agad akong bumaba ng hagdan bitbit ang kailangan kong gamitin.

Ngunit hindi pa ako nakaka labas ng harangin ako ni Daven.

"Please! May kailangan akong puntahan."

"You stay here." Deretsong sambit nya at may pagka seryoso ang mukha.

Sinubukan kong labanan sya upang maka takas ako pero mabilis din naman nya iyong naiiwasan. Hanggang sa naglaban kami at nakita ko ang pag ngisi sa mukha nya.

"Don't try to pissed me, desiree. You'll never want to see me mad at you." Wtf?! So he knew and I wasn't ready to these f*cking situation.

"So you knew huh?! You want me to trapped here?!"

"Of course," Hanggang sa napaikot ako at kinulong nya ako sa bisig nya. Sinusubukan kong makawala ngunit sonrang higpit nang pagyakap nito sa akin.

"Let me go! Or else!" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang mag salita sya.

"Or else what?, I know you can't do that because you like me, desiree. Nothing new and you still a desiree, who I met 3years ago." Kinilabutan ako doon sa hindi malamang dahilan ay may halong galit at pagka lungkot ang boses nito.

Unti unti nang nauubos ang pasensya ko sa kanya, lalong lalo na at kinakailangan ko pang mailigtas si Zaiu mula sa kalaban.

"Just, Let. Me. Go" Pagdidiin ko ngunit nagulat ako ng itulak nya ako sa couch.

Palihim kong hinawakan ang earpiece ko at may sinabi doon ng hindi nya mahahalata. Upang manghingi ng tulong ay alam kong hindi rin nya maiintindihan ang sasabihin ko.

"I don't want you to hurt, Arzalea. Just let your Zaiu killed my Man and never risked your life with him,"

Nagulat ako ng hinalikan nya ako sa una ay nagwawala ako ngunit hindi rin nag tagal ay parang nadala ako sa kanya. We kissed, again and again. Hanggang sa bumaba ng bumaba ang halik nya, ramdam ko ang pag init ng katawan ko.

Pilit kong gustong makawala ngunit hawak nya ang dalawang kamay ko hanggang sa mapahiga na ako at wala pa rin syang tigil.

Nang makarinig kami nang basag ng salamin ay doon ako napangisi, kinuha ko ang panyo at pinaamoy sa kanya habang nakatalikod sa akin bago sya bumagsak sa sahig.

"Sorry love, but you'll never win this game."

Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan ko at nang makarating ay tumakbo ako sa abandonadong bahay upang mahanap si Zaiu.

Nang mahanap ko sya ay nilaban ko ang mga tauhan at agad din naman silang natutumba at ang iba ay pinapatulog ko upang hindi maki epal sa pagliligtas ko sa kaibigan ko.

Halos ilang minuto ay nahanap ko na rin sya. Dali dali akong lumapit sa kanya at tinanggal ang nakatali sa kamay at paa nya. Agad naman nya akong niyakap at doon umiyak.

"Please, don't leave me." Nagtaka ako sa ina akto nya at napaharap sa kanya.

"What do you mean?" Tinitigan na muna nya ako, habang ako ay pinapakiramdaman kung may presensya akong mararamdaman papalapit dito ngunit wala.

"Tatanggapin mo ba ako kapag sinabi ko sayo ang totoo?" Sabay ngiti nito, nakaramdam ko nang kaba at takot.

"May kailangan paba akong malaman sayo?" Ngumisi lang ito at hinawakan ang kamay ko kasabay ng pag tulo ng luha nya.

"This is my story..."